Işık veya Isı ve Işık Fırınında Polimerizasyonları Tamamlanan Kompozit İnleylerin Mikrosızıntı Yönünden İn Vitro Olarak İncelenmesi
IN VITRO EVALUATION OF MICROLEAKAGE AROUND COMPOSITEINLAYS POLYMERIZED BY USING LIGHT OR LIGHT AND HEAT OVEN
Turkiye Klinikleri J Dental Sci. 1999;5(2):106-17
Makale Dili: TR
Tam Metin
ÖZET
Amaç: Bu çalışmada farklı tekniklerle hazırlanan kompozit inleylerin mikrosızıntı yönünden ne derece etkili olacaklarının in vitro olarak incelemesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metod: Çalışmamızda periodontal veya protetik nedenlerle çekilmiş çürüksüz 90 adet molar dişten yararlanıldı. Mesio-okluzal Class II kaviteler mine sement sınırının 1 mm. üzerinde hazırlandı. Kavitelerin mine kenarlarına bizotaj uygulanmadı. Kaviteler iyice kurutulduktan sonra, ince bir tabaka ışıkla polimerize olan cam-ionomer siman kaide olarak yerleştirildi. Cam-ionomerin polimerizasyonu için 40 sn. ışık uygulandı. Charisma kompozit sisteminden aşağıdaki yöntemlerle test grupları hazırlandı: 1. Grup: Incremental yöntemle direkt kompozit restorasyonlar hazırlandı. 2. Grup: Sadece ışık kullanılarak direkt kompozit inleyler hazırlandı. 3. Grup: Sadece ışık kullanılarak indirekt kompozit inleyler hazırlandı. 4. Grup: İkinci grupta uygulanan kurallardan farklı olarak inleyi ikinci kez polimerize ederken, ışık ile beraber ısı da uygulayan Coltene DI 500 cihazı kullanıldı. 5. Grup: Üçüncü grupta yapılan örneklerden farklı olarak reçinenin ikinci polimerizasyonu dördüncü grupta uygulanan ısı ve ışık yöntemi kullanıldı. 6. Grup: İkinci grupta uygulanan yöntemlere ek olarak restorasyonlar bittikten sonra inley ve minenin birleşme yüzeylerine fissür sealant uygulandı. 7. Grup: Üçüncü grupta takip edilen kurallardan farklı olarak restorasyonlara fissür sealant tatbik edildi.8. Grup: Dördüncü grupta izlenen kurallardan farklı olarak restorasyon kenarlarına fissür sealant uygulandı. 9. Grup: Deney örnekleri, beşinci gruptaki yöntemlerle hazırlandı. Farklı olarak inley restorasyonlara fissür sealant tekniği kullanıldı. Restorasyonları tamamlanan dişler 37oCde distile su içinde 24 saat bekletildikten sonra , dişlere 5±2 oCde bir dakika 55±2 oCde bir dakika olmak üzere 200 kez termal siklus uygulandı. %0.5lik bazik fuksin solüsyonunda 24 saat bekletilen örnekler mesiodistal yönde kesilerek incelendi. Bulgular: Mikrosızıntı sonuçları istatistiksel olarak Chi-Square (Ki-Kare) testi ile değerlendirildi. Bu incelemeler sonucu deney örneklerinin okluzal kavite kenarlarında daha az mikrosızıntı görünmesine rağmen 5. ve 6. deney grupları dışındaki gruplarda (P<0.05) okluzal ve gingival kavite kenarlarında oluşan mikrosızıntı farklılıklarının istatistiksel olarak anlamlı olmadığı sonucuna varıldı. Sonuç: Genel olarak direkt kompozit inleyler indirekt kompozit inleylerden daha başarılı sonuçlar sergilemişlerdir. Elde ettiğimiz sonuçlar polimerizasyonları ısı ve ışık fırınında tamamlandıktan sonra restorasyon kenarlarına fissür sealant uygulanan 8. ve 9. grupta mikrosızıntının tamamen engellediğini göstermektedir.
Anahtar Kelimeler: İnley, Kompozit, Mikrosızıntı, Fissür sealant
Amaç: Bu çalışmada farklı tekniklerle hazırlanan kompozit inleylerin mikrosızıntı yönünden ne derece etkili olacaklarının in vitro olarak incelemesi amaçlanmıştır. Materyal ve Metod: Çalışmamızda periodontal veya protetik nedenlerle çekilmiş çürüksüz 90 adet molar dişten yararlanıldı. Mesio-okluzal Class II kaviteler mine sement sınırının 1 mm. üzerinde hazırlandı. Kavitelerin mine kenarlarına bizotaj uygulanmadı. Kaviteler iyice kurutulduktan sonra, ince bir tabaka ışıkla polimerize olan cam-ionomer siman kaide olarak yerleştirildi. Cam-ionomerin polimerizasyonu için 40 sn. ışık uygulandı. Charisma kompozit sisteminden aşağıdaki yöntemlerle test grupları hazırlandı: 1. Grup: Incremental yöntemle direkt kompozit restorasyonlar hazırlandı. 2. Grup: Sadece ışık kullanılarak direkt kompozit inleyler hazırlandı. 3. Grup: Sadece ışık kullanılarak indirekt kompozit inleyler hazırlandı. 4. Grup: İkinci grupta uygulanan kurallardan farklı olarak inleyi ikinci kez polimerize ederken, ışık ile beraber ısı da uygulayan Coltene DI 500 cihazı kullanıldı. 5. Grup: Üçüncü grupta yapılan örneklerden farklı olarak reçinenin ikinci polimerizasyonu dördüncü grupta uygulanan ısı ve ışık yöntemi kullanıldı. 6. Grup: İkinci grupta uygulanan yöntemlere ek olarak restorasyonlar bittikten sonra inley ve minenin birleşme yüzeylerine fissür sealant uygulandı. 7. Grup: Üçüncü grupta takip edilen kurallardan farklı olarak restorasyonlara fissür sealant tatbik edildi.8. Grup: Dördüncü grupta izlenen kurallardan farklı olarak restorasyon kenarlarına fissür sealant uygulandı. 9. Grup: Deney örnekleri, beşinci gruptaki yöntemlerle hazırlandı. Farklı olarak inley restorasyonlara fissür sealant tekniği kullanıldı. Restorasyonları tamamlanan dişler 37oCde distile su içinde 24 saat bekletildikten sonra , dişlere 5±2 oCde bir dakika 55±2 oCde bir dakika olmak üzere 200 kez termal siklus uygulandı. %0.5lik bazik fuksin solüsyonunda 24 saat bekletilen örnekler mesiodistal yönde kesilerek incelendi. Bulgular: Mikrosızıntı sonuçları istatistiksel olarak Chi-Square (Ki-Kare) testi ile değerlendirildi. Bu incelemeler sonucu deney örneklerinin okluzal kavite kenarlarında daha az mikrosızıntı görünmesine rağmen 5. ve 6. deney grupları dışındaki gruplarda (P<0.05) okluzal ve gingival kavite kenarlarında oluşan mikrosızıntı farklılıklarının istatistiksel olarak anlamlı olmadığı sonucuna varıldı. Sonuç: Genel olarak direkt kompozit inleyler indirekt kompozit inleylerden daha başarılı sonuçlar sergilemişlerdir. Elde ettiğimiz sonuçlar polimerizasyonları ısı ve ışık fırınında tamamlandıktan sonra restorasyon kenarlarına fissür sealant uygulanan 8. ve 9. grupta mikrosızıntının tamamen engellediğini göstermektedir.
Anahtar Kelimeler: İnley, Kompozit, Mikrosızıntı, Fissür sealant
ABSTRACT
Purpose: The aim of this in vitro study was to compare the microleakage around composite inlays that were prepared with different techniques. Material and Method: For this aim, Class II cavities were prepared in 90 human molar teeth. The gingival margins were placed 1 mm. above the amelocemental junction. No bevelling was applied to enamel margins of the cavities in the test groups. Light cured glass ionomer cement base and a hybrid composite system were used in the investigation. Different from the studies in the literature fissure sealant was applied to the margins of the direct and indirect inlays. Teeth were divided into nine groups including ten specimens in each group: Each group was restored as below. Group 1: Incramentally placed restorations. Group 2:Light cured (LC) direct inlays. Group 3: Light cured (LC) indirect inlays Group 4: Differing from the specimens in second group, polymerization of inlays was finished in the heat and light oven. Group 5: Differing from third group, specimens were subjected to polymerization in the heat and light oven. Group 6: LC fissure sealant was applied to the LC direct inlays. Group 7: LC fissure sealant was applied to the LC indirect inlays. Group 8: Composite inlays were fabricated the specimens of the fourth group. Light cured fissure sealant was applied to the restoration margins. Group 9: Light cured fissure sealant was applied to the composite inlays that were fabricated by the technique used in the fifth group specimens. The specimens were stored in distilled water at 37oC for 24 hours. All teeth were thermocyded for 200x in 5-2oC and 55-2oC baths. After immersing the specimens in 0.5% basic fuchsin solution for 24 hours the teeth were sectioned.Results: Microleakage results were evaluated statistically by using Chi-Square test. Although less microleakage was observed around the occlusal margins, most of the test groups showed no statistical difference in the microleakage originating from the occlusal and gingival margins. Only the specimens in Group 5 and 6 fabricated from Charisma showed significant statistical difference (P<0.05) in the microleakage originating from the gingival and occlusal margins. Conclusions: Results indicated that there was no microleakage in the two fissure sealant applied inlays groups (Groups 8 and 9) whose polymerization were finished in the heat and light oven. Generally direct composite inlays exhibited better results than the indirect composite inlays in the investigation.
Keywords: Inlay, Composite, Microleakag, Fissure sealant
Purpose: The aim of this in vitro study was to compare the microleakage around composite inlays that were prepared with different techniques. Material and Method: For this aim, Class II cavities were prepared in 90 human molar teeth. The gingival margins were placed 1 mm. above the amelocemental junction. No bevelling was applied to enamel margins of the cavities in the test groups. Light cured glass ionomer cement base and a hybrid composite system were used in the investigation. Different from the studies in the literature fissure sealant was applied to the margins of the direct and indirect inlays. Teeth were divided into nine groups including ten specimens in each group: Each group was restored as below. Group 1: Incramentally placed restorations. Group 2:Light cured (LC) direct inlays. Group 3: Light cured (LC) indirect inlays Group 4: Differing from the specimens in second group, polymerization of inlays was finished in the heat and light oven. Group 5: Differing from third group, specimens were subjected to polymerization in the heat and light oven. Group 6: LC fissure sealant was applied to the LC direct inlays. Group 7: LC fissure sealant was applied to the LC indirect inlays. Group 8: Composite inlays were fabricated the specimens of the fourth group. Light cured fissure sealant was applied to the restoration margins. Group 9: Light cured fissure sealant was applied to the composite inlays that were fabricated by the technique used in the fifth group specimens. The specimens were stored in distilled water at 37oC for 24 hours. All teeth were thermocyded for 200x in 5-2oC and 55-2oC baths. After immersing the specimens in 0.5% basic fuchsin solution for 24 hours the teeth were sectioned.Results: Microleakage results were evaluated statistically by using Chi-Square test. Although less microleakage was observed around the occlusal margins, most of the test groups showed no statistical difference in the microleakage originating from the occlusal and gingival margins. Only the specimens in Group 5 and 6 fabricated from Charisma showed significant statistical difference (P<0.05) in the microleakage originating from the gingival and occlusal margins. Conclusions: Results indicated that there was no microleakage in the two fissure sealant applied inlays groups (Groups 8 and 9) whose polymerization were finished in the heat and light oven. Generally direct composite inlays exhibited better results than the indirect composite inlays in the investigation.
Keywords: Inlay, Composite, Microleakag, Fissure sealant
.: İşlem Listesi