Vena Kava Filtreleri İçin Profilaksi Endikasyonları: Kritik Değerlendirme
Vena Kava Filtreleri İçin Profilaksi Endikasyonları: Kritik Değerlendirme
Makale Dili: TR
ÖZET
Vena kava filtrelerinin (VKF) kullanımı ilk olarak pulmoner emboli (PE) rekürrensinin önlenmesi veya PE riskinin yüksek olduğu ve antikoagülan (AK) tedavinin etkisiz kaldığı, eşlik eden hastalık nedeniyle kontraendike olduğu veya komplikasyonlar nedeniyle kesildiği seçilmiş derin ven trombozu (DVT) vakalarındaki terapötik endikasyonlar ile olmuştur. DVT ve PE'nin bulunmadığı ama risklerinin yüksek olduğu, AK tedavinin kontraendike veya etkisiz kaldığı durumlarda ise ilk profilaktik endikasyonlar konulmuştur. Perkutanöz yerleştirme uygulamalarının 1980'lerin sonuna doğru rutin hale gelmesi ile, bu endikasyon artan sıklıkta uygulanır olmuştur. Venöz tromboemboli açışından yüksek risk taşıdığı düşünülen hasta gruplarında profilaksi için kullanılabilecek metodlar arasında VKF açısından çok büyük bir fark bulunmasa da yaygın olarak kullanılmaya başlamıştır. Birçok profilaksi kategorisi arasında, örneğin, cerrahiye giden hastaların mobilize olana veya AK tedavi başlayana dek geçen kısa süredeki yüksek VTE riskinin elimine edilmesi gibi endikasyonlar da vardır. Bunun yanında kalıcı filtrenin uygulanmasının özellikle yaşam beklentisi uzun ancak kısa bir periyot için VTE riski taşıyan genç hasta grubunda potansiyel bir dezavantaj oluşturur. Bu durum PREPIC çalışmasında da vurgulanmış olup takip eden süreçte geçici ve geri alınabilen filtrelerin kısa dönem profilaktik kullanımı için geliştirilmesi araştırılmaya başlanmıştır. Bu amaca uyan tasarımlar başarılarını henüz ispatlayamamışsalar da uygun cihazlar ile profilaktik amaçlı filtrelerin yerleştirilmesi ile ilgili deneyim günden güne artmaktadır. Bu makalede VKF için profilakside kullanılabilecek çeşitli çalışmalardaki gelişmeler gözden geçirilip, bu konuda öneriler getirilmeye çalışılacaktır
Vena kava filtrelerinin (VKF) kullanımı ilk olarak pulmoner emboli (PE) rekürrensinin önlenmesi veya PE riskinin yüksek olduğu ve antikoagülan (AK) tedavinin etkisiz kaldığı, eşlik eden hastalık nedeniyle kontraendike olduğu veya komplikasyonlar nedeniyle kesildiği seçilmiş derin ven trombozu (DVT) vakalarındaki terapötik endikasyonlar ile olmuştur. DVT ve PE'nin bulunmadığı ama risklerinin yüksek olduğu, AK tedavinin kontraendike veya etkisiz kaldığı durumlarda ise ilk profilaktik endikasyonlar konulmuştur. Perkutanöz yerleştirme uygulamalarının 1980'lerin sonuna doğru rutin hale gelmesi ile, bu endikasyon artan sıklıkta uygulanır olmuştur. Venöz tromboemboli açışından yüksek risk taşıdığı düşünülen hasta gruplarında profilaksi için kullanılabilecek metodlar arasında VKF açısından çok büyük bir fark bulunmasa da yaygın olarak kullanılmaya başlamıştır. Birçok profilaksi kategorisi arasında, örneğin, cerrahiye giden hastaların mobilize olana veya AK tedavi başlayana dek geçen kısa süredeki yüksek VTE riskinin elimine edilmesi gibi endikasyonlar da vardır. Bunun yanında kalıcı filtrenin uygulanmasının özellikle yaşam beklentisi uzun ancak kısa bir periyot için VTE riski taşıyan genç hasta grubunda potansiyel bir dezavantaj oluşturur. Bu durum PREPIC çalışmasında da vurgulanmış olup takip eden süreçte geçici ve geri alınabilen filtrelerin kısa dönem profilaktik kullanımı için geliştirilmesi araştırılmaya başlanmıştır. Bu amaca uyan tasarımlar başarılarını henüz ispatlayamamışsalar da uygun cihazlar ile profilaktik amaçlı filtrelerin yerleştirilmesi ile ilgili deneyim günden güne artmaktadır. Bu makalede VKF için profilakside kullanılabilecek çeşitli çalışmalardaki gelişmeler gözden geçirilip, bu konuda öneriler getirilmeye çalışılacaktır
ABSTRACT
Vena caval filters (VCFs) were developed and initially used for therapeutic indications, primarily to prevent recurrence of pulmonary embolism (PE) or its occurrence in selected cases of deep venous thrombosis (DVT), where risk of PE was very high and anticoagulant therapy (AC Rx) was deemed ineffective, contraindicated by concurrent disease, or had to be discontinued because of complications. Prophylactic indications-where there was no DVT or PE but the risk of them was considered very high and AC Rx was contraindicated or considered ineffective-were invoked relatively infrequently at first, but when percutaneous placement became routine in the late 1980s, this indication increased steadily. The categories of patients considered at high-enough risk of venous thromboembolism (VTE), albeit temporary, to justify VCF have also expanded steadily, most with little objective basis for choosing VCFs over other methods of prophylaxis. In many of these prophylactic categories, eg, patients undergoing surgery associated with a high risk of VTE, the risk is for a limited period only, until the patient is ambulatory or AC Rx can be instituted. In addition, there are potential disadvantages to leaving a permanent filter in, especially in younger patients with an extended longevity outlook and no ongoing risk of VTE. This was brought out in the PREPIC trial. This realization has, in turn, spurred interest in developing temporary or retrievable filters for short-term prophylactic use. No design has yet proven entirely satisfactory for this purpose, but the practice of placing such filters for prophylactic indications has steadily grown, using available devices. This article critically reviews these trends, suggests directions for future developments, and recommends necessary studies on which to base the practice of prophylactic VCF use.
Vena caval filters (VCFs) were developed and initially used for therapeutic indications, primarily to prevent recurrence of pulmonary embolism (PE) or its occurrence in selected cases of deep venous thrombosis (DVT), where risk of PE was very high and anticoagulant therapy (AC Rx) was deemed ineffective, contraindicated by concurrent disease, or had to be discontinued because of complications. Prophylactic indications-where there was no DVT or PE but the risk of them was considered very high and AC Rx was contraindicated or considered ineffective-were invoked relatively infrequently at first, but when percutaneous placement became routine in the late 1980s, this indication increased steadily. The categories of patients considered at high-enough risk of venous thromboembolism (VTE), albeit temporary, to justify VCF have also expanded steadily, most with little objective basis for choosing VCFs over other methods of prophylaxis. In many of these prophylactic categories, eg, patients undergoing surgery associated with a high risk of VTE, the risk is for a limited period only, until the patient is ambulatory or AC Rx can be instituted. In addition, there are potential disadvantages to leaving a permanent filter in, especially in younger patients with an extended longevity outlook and no ongoing risk of VTE. This was brought out in the PREPIC trial. This realization has, in turn, spurred interest in developing temporary or retrievable filters for short-term prophylactic use. No design has yet proven entirely satisfactory for this purpose, but the practice of placing such filters for prophylactic indications has steadily grown, using available devices. This article critically reviews these trends, suggests directions for future developments, and recommends necessary studies on which to base the practice of prophylactic VCF use.
.: İşlem Listesi