.: ORİJİNAL ARAŞTIRMA
The Effects of Medical Ozone in Rat Heart Exposed to Ischemia-Reperfusion Injury: Experimental Study
İskemi-Reperfüzyon Hasarına Maruz Kalan Sıçan Kalbinde Medikal Ozonun Etkileri: Deneysel Çalışma
Turkiye Klinikleri J Cardiovasc Sci. 2012;24(2):102-7
Makale Dili: EN
Tam Metin
ABSTRACT
Objective: In this study, it was intended to investigate the effects of preconditioning with medical ozone on possible reperfusion injury, in which patients undergoing the operation due to coronary artery disease. Material and Methods: 37 female mature rats were categorized into 4 groups either as sham-control (Group I), ischemia (Group II), ischemic preconditioning by oxygen (Group III) or by medical ozone (Group IV). Through left thoracotomy, rats were subjected to 25 min of ischemia on left anterior descending (LAD) coronary artery and after that, reperfusion was provided for 75 min. At the end of this period, serum sampling for creatinine-kinase (CK)-MB, Troponin-I, superoxide dismutase (SOD) and malondialdehyde (MDA) and tissue sampling for histopathological examinations were performed. The results of pathological examination were divided into 3 groups according to cellular damage. Results: Statistically, there were no significant differences between the groups in case of CK-MB levels and SOD enzymatic activity (p>0.05). Nevertheless, Troponin-I was higher in Group III and MDA was meaningfully lower in Group IV in respect to control group (p=0.005). Moreover, MDA levels were significantly lower in Group IV, when compared to Group III. With these results, no significant differences were detected between ischemia and ozone group. Although it is important to detect lower MDA levels in ozone group when compared to oxygen group, it is hard to talk about protective effects of ozone just depending on this data. In histopathological examination, medical ozone had beneficial effects on cellular protection when compared to ischemic group; but when the groups were examined, no significant differences could be found between oxygen and ozone groups. Conclusion: Although the role of medical ozone on the prevention of reperfusion injury could not be demonstrated clearly, it might have some beneficial effects after biochemical and histopathological evaluation. To be able to show these effects precisely, more studies are needed.
Keywords: Ozone; reperfusion injury; ischemic preconditioning
Objective: In this study, it was intended to investigate the effects of preconditioning with medical ozone on possible reperfusion injury, in which patients undergoing the operation due to coronary artery disease. Material and Methods: 37 female mature rats were categorized into 4 groups either as sham-control (Group I), ischemia (Group II), ischemic preconditioning by oxygen (Group III) or by medical ozone (Group IV). Through left thoracotomy, rats were subjected to 25 min of ischemia on left anterior descending (LAD) coronary artery and after that, reperfusion was provided for 75 min. At the end of this period, serum sampling for creatinine-kinase (CK)-MB, Troponin-I, superoxide dismutase (SOD) and malondialdehyde (MDA) and tissue sampling for histopathological examinations were performed. The results of pathological examination were divided into 3 groups according to cellular damage. Results: Statistically, there were no significant differences between the groups in case of CK-MB levels and SOD enzymatic activity (p>0.05). Nevertheless, Troponin-I was higher in Group III and MDA was meaningfully lower in Group IV in respect to control group (p=0.005). Moreover, MDA levels were significantly lower in Group IV, when compared to Group III. With these results, no significant differences were detected between ischemia and ozone group. Although it is important to detect lower MDA levels in ozone group when compared to oxygen group, it is hard to talk about protective effects of ozone just depending on this data. In histopathological examination, medical ozone had beneficial effects on cellular protection when compared to ischemic group; but when the groups were examined, no significant differences could be found between oxygen and ozone groups. Conclusion: Although the role of medical ozone on the prevention of reperfusion injury could not be demonstrated clearly, it might have some beneficial effects after biochemical and histopathological evaluation. To be able to show these effects precisely, more studies are needed.
Keywords: Ozone; reperfusion injury; ischemic preconditioning
ÖZET
Amaç: Bu çalışmada, koroner arter hastalığı nedeniyle uygulanan operasyon sonrasında oluşabilecek reperfüzyon hasarının medikal ozonla önkoşullama yapılarak etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: 37 adet dişi erişkin sıçan sham-kontrol (Grup I), iskemi (Grup II), oksijenle iskemik önkoşullama yapılan (Grup III) ve medikal ozonla iskemik önkoşullama yapılan gruplar (Grup IV) olarak dörde ayrıldı. Deneklerde sol torakotomi ile sol ön inen arter (LAD)'de 25 dakikalık iskemi uygulandı ve ardından 75 dakika süre ile reperfüzyon sağlandı. Bu süre sonunda kreatinin-kinaz (CK-MB), Troponin-I, süperoksit dismutaz (SOD) ve malondialdehit (MDA) için serum ve histopatolojik inceleme amacıyla doku örneklemesi yapıldı. Patolojik inceleme ile sonuçlar hücresel hasara göre 3 ayrı sınıfa ayrıldı. Bulgular: İstatistiksel olarak CK-MB düzeyleri ve SOD enzim aktivitesi açısından anlamlı bir fark yoktu (p>0.05). Buna karşın Troponin I Grup III'te anlamlı olarak yüksek, MDA ise Grup IV'te kontrol grubuna göre anlamlı olarak düşük bulundu (p=0.005). Ayrıca MDA düzeyi Grup IV'te, Grup III'e göre de anlamlı olarak düşüktü. Bu sonuçlarla iskemi grubu ile ozon grubu arasında ciddi farklılıklar tespit edilememiştir. Oksijen grubu ile kıyaslandığında MDA seviyelerinin anlamlı olarak ozon grubunda daha düşük bulunması önemli olsa da, sadece bu veriyle ozonun koruyucu özelliklerinin olduğunu söylemek güçtür. Histopatolojik incelemede ise medikal ozonun iskemik gruba kıyasla hücre korunması açısından anlamlı olarak olumlu etkileri gözükmektedir. Yalnız burada gruplar kendi içinde incelendiklerinde oksijen ve ozon grubu arasında anlamlı bir fark bulunamamıştır. Sonuç: Bu çalışmada medikal ozonun reperfüzyon hasarını engellemedeki rolü açıkça ortaya konamasa da, biyokimyasal ve histopatolojik incelemeler sonucunda bazı yararlı etkileri olduğu gözükmektedir. Bu yararların kanıtlanabilmesi için daha farklı çalışmalara ihtiyaç vardır.
Anahtar Kelimeler: Ozon; reperfüzyon hasari; iskemik önkoşullama
Amaç: Bu çalışmada, koroner arter hastalığı nedeniyle uygulanan operasyon sonrasında oluşabilecek reperfüzyon hasarının medikal ozonla önkoşullama yapılarak etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: 37 adet dişi erişkin sıçan sham-kontrol (Grup I), iskemi (Grup II), oksijenle iskemik önkoşullama yapılan (Grup III) ve medikal ozonla iskemik önkoşullama yapılan gruplar (Grup IV) olarak dörde ayrıldı. Deneklerde sol torakotomi ile sol ön inen arter (LAD)'de 25 dakikalık iskemi uygulandı ve ardından 75 dakika süre ile reperfüzyon sağlandı. Bu süre sonunda kreatinin-kinaz (CK-MB), Troponin-I, süperoksit dismutaz (SOD) ve malondialdehit (MDA) için serum ve histopatolojik inceleme amacıyla doku örneklemesi yapıldı. Patolojik inceleme ile sonuçlar hücresel hasara göre 3 ayrı sınıfa ayrıldı. Bulgular: İstatistiksel olarak CK-MB düzeyleri ve SOD enzim aktivitesi açısından anlamlı bir fark yoktu (p>0.05). Buna karşın Troponin I Grup III'te anlamlı olarak yüksek, MDA ise Grup IV'te kontrol grubuna göre anlamlı olarak düşük bulundu (p=0.005). Ayrıca MDA düzeyi Grup IV'te, Grup III'e göre de anlamlı olarak düşüktü. Bu sonuçlarla iskemi grubu ile ozon grubu arasında ciddi farklılıklar tespit edilememiştir. Oksijen grubu ile kıyaslandığında MDA seviyelerinin anlamlı olarak ozon grubunda daha düşük bulunması önemli olsa da, sadece bu veriyle ozonun koruyucu özelliklerinin olduğunu söylemek güçtür. Histopatolojik incelemede ise medikal ozonun iskemik gruba kıyasla hücre korunması açısından anlamlı olarak olumlu etkileri gözükmektedir. Yalnız burada gruplar kendi içinde incelendiklerinde oksijen ve ozon grubu arasında anlamlı bir fark bulunamamıştır. Sonuç: Bu çalışmada medikal ozonun reperfüzyon hasarını engellemedeki rolü açıkça ortaya konamasa da, biyokimyasal ve histopatolojik incelemeler sonucunda bazı yararlı etkileri olduğu gözükmektedir. Bu yararların kanıtlanabilmesi için daha farklı çalışmalara ihtiyaç vardır.
Anahtar Kelimeler: Ozon; reperfüzyon hasari; iskemik önkoşullama
.: İşlem Listesi