Posterior Üretral Valvin Gecikmiş Prezentasyonu: Uzun Dönem Etkiler ve Sonuçlar
Posterior Üretral Valvin Gecikmiş Prezentasyonu: Uzun Dönem Etkiler ve Sonuçlar
Makale Dili: TR
ÖZET
AMAÇLAR: Amacımız çocuklarda posterior üretral valvlerin gecikmiş ortaya çıkışının etkilerini analiz etmektir. METOTLAR: Cerrahi ablasyon yapılmış olan posterior üretral valvli (PUV) 194 çocuğu ortaya çıkış yaşlarına göre grup I (2 yaşından küçük olanlar) ve grup II (2 yaşından büyük olanlar) olarak iki gruba ayırdık. Valv fulgurasyonu sonrası uzun dönem sonuçlar üzerinde çeşitli parametrelerin etkisi için verileri analiz ettik. Bulgular: Grup I'de 95 ve grup II'de 99 hasta vardı. Kötü idrar akımı veya işeme sırasında ağlama her iki grupta da en sık (%96) başvuru semptomuydu. Tanı anında, grup I'de toplamın %32.6'sında azotemi varken, grup II'de toplamın %81.8'inde azotemi mevcuttu (P<0.001). Serum kreatinin ortalaması grup I'de %1.68 mg ve grup II'de %4.1 mg idi (P<0.05). Hastaların %85.5'inde primer valv ablasyonu yapıldı. Valv ablasyonu sonrasında, grup I'in %86.1'inde ve grup II'nin %20.4'ünde işeme düzeldi (P=0.001). Ortalama 9.8 yıllık takipte, grup I'deki hastaların %30.5'inde ve grup II'dekilerin %40.8'inde renal yetmezlik ortaya çıktı (P<0.05). Valv ablasyonundan 1 yıl sonraki serum kreatinin düzeyi grup I'deki hastalar için ana prognostik faktörken, başvuru anındaki serum kreatinin düzeyi ise grup II'deki hastalar için ana prognostik faktördü. Valv ablasyonu sonrası VUR'un ve işeme disfonksiyonunun kalıcı oluşu ise her iki grup için de kötü prognozu yansıtmaktaydı. SONUÇLAR: 2 yıldan sonra başvuran PUV'lu hastalar dikkatli tedavi edilmelidir, çünkü bu durum potansiyel tehlike taşımakta ve bu hastalar uzun dönem takipte kronik renal yetmezlik gelişmesi açısından yüksek risk altında bulunmaktadırlar.
AMAÇLAR: Amacımız çocuklarda posterior üretral valvlerin gecikmiş ortaya çıkışının etkilerini analiz etmektir. METOTLAR: Cerrahi ablasyon yapılmış olan posterior üretral valvli (PUV) 194 çocuğu ortaya çıkış yaşlarına göre grup I (2 yaşından küçük olanlar) ve grup II (2 yaşından büyük olanlar) olarak iki gruba ayırdık. Valv fulgurasyonu sonrası uzun dönem sonuçlar üzerinde çeşitli parametrelerin etkisi için verileri analiz ettik. Bulgular: Grup I'de 95 ve grup II'de 99 hasta vardı. Kötü idrar akımı veya işeme sırasında ağlama her iki grupta da en sık (%96) başvuru semptomuydu. Tanı anında, grup I'de toplamın %32.6'sında azotemi varken, grup II'de toplamın %81.8'inde azotemi mevcuttu (P<0.001). Serum kreatinin ortalaması grup I'de %1.68 mg ve grup II'de %4.1 mg idi (P<0.05). Hastaların %85.5'inde primer valv ablasyonu yapıldı. Valv ablasyonu sonrasında, grup I'in %86.1'inde ve grup II'nin %20.4'ünde işeme düzeldi (P=0.001). Ortalama 9.8 yıllık takipte, grup I'deki hastaların %30.5'inde ve grup II'dekilerin %40.8'inde renal yetmezlik ortaya çıktı (P<0.05). Valv ablasyonundan 1 yıl sonraki serum kreatinin düzeyi grup I'deki hastalar için ana prognostik faktörken, başvuru anındaki serum kreatinin düzeyi ise grup II'deki hastalar için ana prognostik faktördü. Valv ablasyonu sonrası VUR'un ve işeme disfonksiyonunun kalıcı oluşu ise her iki grup için de kötü prognozu yansıtmaktaydı. SONUÇLAR: 2 yıldan sonra başvuran PUV'lu hastalar dikkatli tedavi edilmelidir, çünkü bu durum potansiyel tehlike taşımakta ve bu hastalar uzun dönem takipte kronik renal yetmezlik gelişmesi açısından yüksek risk altında bulunmaktadırlar.
ABSTRACT
OBJECTIVES: To analyze the effect of delayed presentation of posterior urethral valves in children. METHODS: We divided 194 children with posterior urethral valve (PUV) who underwent surgical ablation into group I (less than 2 years old) and group II (greater than 2 years old) according to age at presentation. We analyzed the data for the effect of various parameters on post-valve fulguration long-term outcomes. Results: Groups I and II had 95 and 99 children, respectively. Poor urinary stream or crying during micturition was the most common presenting complaint (96%) in both groups. A total of 32.6% and 81.8% patients had azotaemia at the time of diagnosis in groups I and II, respectively (P< 0.001). Mean serum creatinine was 1.68 mg% and 4.1 mg% in groups I and II, respectively (P< 0.05). Primary valve ablation was performed in 85.5% patients. After valve ablation, voiding improved in 86.1% and 20.4% patients in groups I and II, respectively (P= 0.001). At a mean follow-up of 9.8 years, 30.5% and 40.8% patients developed renal insufficiency in groups I and II, respectively (P< 0.05). Serum creatinine level at 1 year after valve ablation and at presentation was the main prognostic factor for groups I and II, respectively, whereas persistence of VUR and voiding dysfunction after valve ablation reflected poor prognosis for both groups. CONCLUSIONS: Patients with PUV presenting after 2 years should be treated with caution because the condition is potentially hazardous and these patients are at a higher risk of developing chronic renal insufficiency on long-term follow-up.
OBJECTIVES: To analyze the effect of delayed presentation of posterior urethral valves in children. METHODS: We divided 194 children with posterior urethral valve (PUV) who underwent surgical ablation into group I (less than 2 years old) and group II (greater than 2 years old) according to age at presentation. We analyzed the data for the effect of various parameters on post-valve fulguration long-term outcomes. Results: Groups I and II had 95 and 99 children, respectively. Poor urinary stream or crying during micturition was the most common presenting complaint (96%) in both groups. A total of 32.6% and 81.8% patients had azotaemia at the time of diagnosis in groups I and II, respectively (P< 0.001). Mean serum creatinine was 1.68 mg% and 4.1 mg% in groups I and II, respectively (P< 0.05). Primary valve ablation was performed in 85.5% patients. After valve ablation, voiding improved in 86.1% and 20.4% patients in groups I and II, respectively (P= 0.001). At a mean follow-up of 9.8 years, 30.5% and 40.8% patients developed renal insufficiency in groups I and II, respectively (P< 0.05). Serum creatinine level at 1 year after valve ablation and at presentation was the main prognostic factor for groups I and II, respectively, whereas persistence of VUR and voiding dysfunction after valve ablation reflected poor prognosis for both groups. CONCLUSIONS: Patients with PUV presenting after 2 years should be treated with caution because the condition is potentially hazardous and these patients are at a higher risk of developing chronic renal insufficiency on long-term follow-up.
.: İşlem Listesi