.: ÖN SÖZ
Ön Söz
Preface
Makale Dili: TR
Ücretsiz Erişim
Değerli Meslektaşlarımız,
Osteoartrit (OA) en sık rastlanan artrit tipidir, toplumun yaşlanması ve obesitenin artışı OA insidansının ve prevalansının daha da çok artmasına, toplum sağlığı, ekonomi, iş verimliliği ve sağlık hizmetleri açısından sorunların çoğalmasına neden olmuştur.
Dünya çapında 60 yaş üstü erkeklerin %9,6'sında ve kadınların %18'inde semptomatik OA bulunmakta olup, toplam 242 milyon insan global olarak OA'dan etkilenmektedir. OA'sı olan kişilerin %80'inde hareket kısıtlanması, %25'inde günlük yaşam aktivitelerini yapamama sorunu vardır. Buna ek olarak ülkelerin gayri safi milli gelirlerinin %1-2,5'u OA tedavisine ayrılmakta olup, bu masrafın %85'ini ise eklem replasman cerrahisi oluşturmaktadır.
OA, başta hiyalin eklem kıkırdağı olmak üzere, subkondral kemik, ligamanlar, kapsül, sinovyum, periartiküler kaslar olmak üzere eklemi oluşturan tüm yapıları etkiler. Yıllarca yaşlanmanın sonucunda gelişen yıpranma ve dejenerasyona bağlı bir hastalık olarak kabul edilmişken, bugün; mekanik, inflamatuar, biyokimyasal, hücresel, genetik ve immünolojik etkenlerin rol oynadığı düşünülmektedir. Yaş, cinsiyet, ırk, genetik, obezite, çevresel faktörler, metabolik sendrom gibi sistemik faktörler ve travma, yapılan sporlar, meslekler, mekanik faktörler, alt ekstremitedeki dizilim bozuklukları, deformiteler gibi lokal faktörler OA' da risk faktörü olarak karşımıza çıkmaktadır. En sık diz, el, kalça, ayak, omurga eklemlerinde görülmekle birlikte tüm eklemleri tutabilir.
Hastaların en büyük yakınması ağrıdır. Ayrıca kısa süreli sabah tutukluğu, eklem hareket açıklığında azalma, krepitasyon, eklemde instabilite, hassasiyet, şişlik, kas zayıflığı, yorgunluk, kronik ağrıya bağlı psikolojik sıkıntı, OA'lı hastaların bulgu ve belirtileridir.
Tanısı klinik ve radyolojik bulgular ile konulmaktadır. OA tanı ve tedavisinin etkinliğini ölçmede direkt grafi, manyetik rezonans görüntüleme, ultrasonografi ve bilgisayarlı tomografi kullanılmaktadır. İşlevsellik ve son durum ise birçok yöntemle değerlendirilmektedir.
OA'nın tedavisinde amaç; hastayı eğitmek, eklem ağrısını azaltmak, eklemin hareketini sağlamak, yaşam kalitesini düzeltmek ve sakatlığı önlemeye çalışmaktır. Tedaviler; nonfarmakolojik, farmakolojik ve cerrahi tedaviler olarak düzenlenmekte, son yıllarda hastalığın önlenmesi için de çalışmalar yapılmaktadır.
Bu çalışmamızda, osteoartrit; epidemiyoloji ve klasifikasyonu, etiyopatogenezi, patolojisi, etki eden risk faktörleri, klinik bulguları, laboratuvar ve ayırıcı tanısı, işlevselliğin değerlendirimi ve son durum ölçümü, genetiği, görüntülemesi, yeni rehberler eşliğinde tüm tedavileri ve gelecek tedaviler açısından konusunda uzman değerli hocalarımız tarafından ele alınmış olup, tüm yazarlara emeklerinden dolayı teşekkür eder, meslektaşlarımıza faydalı olmasını dilerim.
Prof. Dr. A. Simin HEPGÜLER
Editör
Osteoartrit (OA) en sık rastlanan artrit tipidir, toplumun yaşlanması ve obesitenin artışı OA insidansının ve prevalansının daha da çok artmasına, toplum sağlığı, ekonomi, iş verimliliği ve sağlık hizmetleri açısından sorunların çoğalmasına neden olmuştur.
Dünya çapında 60 yaş üstü erkeklerin %9,6'sında ve kadınların %18'inde semptomatik OA bulunmakta olup, toplam 242 milyon insan global olarak OA'dan etkilenmektedir. OA'sı olan kişilerin %80'inde hareket kısıtlanması, %25'inde günlük yaşam aktivitelerini yapamama sorunu vardır. Buna ek olarak ülkelerin gayri safi milli gelirlerinin %1-2,5'u OA tedavisine ayrılmakta olup, bu masrafın %85'ini ise eklem replasman cerrahisi oluşturmaktadır.
OA, başta hiyalin eklem kıkırdağı olmak üzere, subkondral kemik, ligamanlar, kapsül, sinovyum, periartiküler kaslar olmak üzere eklemi oluşturan tüm yapıları etkiler. Yıllarca yaşlanmanın sonucunda gelişen yıpranma ve dejenerasyona bağlı bir hastalık olarak kabul edilmişken, bugün; mekanik, inflamatuar, biyokimyasal, hücresel, genetik ve immünolojik etkenlerin rol oynadığı düşünülmektedir. Yaş, cinsiyet, ırk, genetik, obezite, çevresel faktörler, metabolik sendrom gibi sistemik faktörler ve travma, yapılan sporlar, meslekler, mekanik faktörler, alt ekstremitedeki dizilim bozuklukları, deformiteler gibi lokal faktörler OA' da risk faktörü olarak karşımıza çıkmaktadır. En sık diz, el, kalça, ayak, omurga eklemlerinde görülmekle birlikte tüm eklemleri tutabilir.
Hastaların en büyük yakınması ağrıdır. Ayrıca kısa süreli sabah tutukluğu, eklem hareket açıklığında azalma, krepitasyon, eklemde instabilite, hassasiyet, şişlik, kas zayıflığı, yorgunluk, kronik ağrıya bağlı psikolojik sıkıntı, OA'lı hastaların bulgu ve belirtileridir.
Tanısı klinik ve radyolojik bulgular ile konulmaktadır. OA tanı ve tedavisinin etkinliğini ölçmede direkt grafi, manyetik rezonans görüntüleme, ultrasonografi ve bilgisayarlı tomografi kullanılmaktadır. İşlevsellik ve son durum ise birçok yöntemle değerlendirilmektedir.
OA'nın tedavisinde amaç; hastayı eğitmek, eklem ağrısını azaltmak, eklemin hareketini sağlamak, yaşam kalitesini düzeltmek ve sakatlığı önlemeye çalışmaktır. Tedaviler; nonfarmakolojik, farmakolojik ve cerrahi tedaviler olarak düzenlenmekte, son yıllarda hastalığın önlenmesi için de çalışmalar yapılmaktadır.
Bu çalışmamızda, osteoartrit; epidemiyoloji ve klasifikasyonu, etiyopatogenezi, patolojisi, etki eden risk faktörleri, klinik bulguları, laboratuvar ve ayırıcı tanısı, işlevselliğin değerlendirimi ve son durum ölçümü, genetiği, görüntülemesi, yeni rehberler eşliğinde tüm tedavileri ve gelecek tedaviler açısından konusunda uzman değerli hocalarımız tarafından ele alınmış olup, tüm yazarlara emeklerinden dolayı teşekkür eder, meslektaşlarımıza faydalı olmasını dilerim.
Prof. Dr. A. Simin HEPGÜLER
Editör
Dear Colleagues,
Osteoarthritis (OA) is the most common type of arthritis, the aging of the society and the increase in obesity have further increased the incidence and prevalence of OA and compounded problems in terms of public health, economy, work efficiency and health care.
Symptomatic OA is present in 9.6% of men and 18% of women worldwide over the age of 60, and a total of 242 million people are affected by OA globally. 80% of people with OA have mobility restrictions and 25% are unable to carry out their activities of daily living. In addition, 1-2.5% of the gross national income of countries is reserved for OA treatment, and 85% of this cost is joint replacement surgery.
OA affects all the structures that make up the joint, foremost of which are hyaline joint cartilage, subchondral bone, ligaments, capsule, synovium and periarticular muscles. While it has been accepted as a disease due to wear and degeneration that develops as a result of aging through the years, today; mechanical, inflammatory, biochemical, cellular, genetic and immunological factors are thought to play a role. Systemic factors such as age, gender, race, genetics, obesity, environmental factors, metabolic syndrome, and local factors such as trauma, sports performed, occupation, mechanical factors, alignment disorders of the lower extremity and deformities are seen as risk factors in OA. Although it is most common in the knee, hand, hip, foot and spine joints, it can involve all joints.
The most prominent complaint of patients is pain. In addition, short-lasting morning stiffness, decreased range of motion, crepitation, joint instability, tenderness, swelling, muscle weakness, fatigue, and psychological distress due to chronic pain are the signs and symptoms of patients with OA.
The diagnosis is made with clinical and radiological findings. Direct X-ray, magnetic resonance imaging, ultrasonography and computed tomography are used to diagnose and measure the effectiveness of OA treatment. Functionality and final status are evaluated in several ways.
Treatment of OA aims at; educating the patient, reducing joint pain, providing movement of the joint, improving the quality of life and trying to prevent disability. Therapies are organized as nonpharmacological, pharmacological and surgical treatments, and studies are being carried out in recent years for the prevention of the disease.
In this study, osteoarthritis has been evaluated with regards to epidemiology and its classification, etiopathogenesis, pathology, predisposing risk factors, clinical findings, laboratory and differential diagnosis, evaluation of functionality and measurement of current status, genetics, imaging, all current treatments and new treatments in the light of guidelines by our valuable experts. I would like to thank all the authors for their efforts and wish this to be useful to our colleagues.
Prof. Dr. A. Simin HEPGÜLER
Editor
Osteoarthritis (OA) is the most common type of arthritis, the aging of the society and the increase in obesity have further increased the incidence and prevalence of OA and compounded problems in terms of public health, economy, work efficiency and health care.
Symptomatic OA is present in 9.6% of men and 18% of women worldwide over the age of 60, and a total of 242 million people are affected by OA globally. 80% of people with OA have mobility restrictions and 25% are unable to carry out their activities of daily living. In addition, 1-2.5% of the gross national income of countries is reserved for OA treatment, and 85% of this cost is joint replacement surgery.
OA affects all the structures that make up the joint, foremost of which are hyaline joint cartilage, subchondral bone, ligaments, capsule, synovium and periarticular muscles. While it has been accepted as a disease due to wear and degeneration that develops as a result of aging through the years, today; mechanical, inflammatory, biochemical, cellular, genetic and immunological factors are thought to play a role. Systemic factors such as age, gender, race, genetics, obesity, environmental factors, metabolic syndrome, and local factors such as trauma, sports performed, occupation, mechanical factors, alignment disorders of the lower extremity and deformities are seen as risk factors in OA. Although it is most common in the knee, hand, hip, foot and spine joints, it can involve all joints.
The most prominent complaint of patients is pain. In addition, short-lasting morning stiffness, decreased range of motion, crepitation, joint instability, tenderness, swelling, muscle weakness, fatigue, and psychological distress due to chronic pain are the signs and symptoms of patients with OA.
The diagnosis is made with clinical and radiological findings. Direct X-ray, magnetic resonance imaging, ultrasonography and computed tomography are used to diagnose and measure the effectiveness of OA treatment. Functionality and final status are evaluated in several ways.
Treatment of OA aims at; educating the patient, reducing joint pain, providing movement of the joint, improving the quality of life and trying to prevent disability. Therapies are organized as nonpharmacological, pharmacological and surgical treatments, and studies are being carried out in recent years for the prevention of the disease.
In this study, osteoarthritis has been evaluated with regards to epidemiology and its classification, etiopathogenesis, pathology, predisposing risk factors, clinical findings, laboratory and differential diagnosis, evaluation of functionality and measurement of current status, genetics, imaging, all current treatments and new treatments in the light of guidelines by our valuable experts. I would like to thank all the authors for their efforts and wish this to be useful to our colleagues.
Prof. Dr. A. Simin HEPGÜLER
Editor
.: İşlem Listesi