.: ÖN SÖZ
ÖN SÖZ
PREFACE
Makale Dili: TR
Ücretsiz Erişim
Uzun yıllardır kardeşlik, ebeveyn figürlerine bağımlılıkla sınırlı olmayan bir ilişki alanı olarak görülmektedir. Anne-babanın basit bir ikamesi olan kardeşlik üzerine görüşler, bugün bizi dikey ebeveyn-çocuk ekseninden yatay eksenin özgüllüğüne doğru hareket ettirip, narsistik açıdan bakmamızı sağlamaktadır. Sigmund Freud (1916), tek çocuk öyküsüne odaklanan düğümsel Ödipus mitine rağmen, ikinci çocuktan itibaren Ödipal karmaşanın bir aile karmaşası hâline geldiğini vurgulamıştır. Kardeşlik, kıskançlık, suçluluk ve özdeşleşmenin temel unsurlarının tetikleyicisidir; böylece Ödipus sürecini de hızlandırmaktadır. Jacques Lacan (1984), kardeşlik karmaşasının çifte sonucunu bize gösterir; ya özne, annesiyle narsistik bir ittifak konumunda kalır, davetsiz misafir olarak deneyimlenen diğerlerini yıkıcılığa doğru iter; ya da nesneyle ilişki içeren rakip bir mücadelenin başlatıcısı olarak ötekini tanır, bu durumun devamında hem başkalarını hem de toplumsallaşmış nesneyi bulur. Kardeşlik bağı, dostluk modeli veya çift bağı, kararsızlık öncesi nefrete dayalı olarak geliştirilecek bir başlangıç konumundadır.
Ötekinin bütünsel bir nesne olarak tanınmasıyla, ''yerine koyma'' hissi anlamında özdeşleşme mümkün olur. Bu, aynasal olandan tanımlayıcı olana geçiştir. Depresyon ve suçluluk duygusundan geçiş, kişinin çatışmalarının ve duygulanımlarının psikolojik olarak sahiplenilmesinde önemli bir zamanını oluşturur. Bir kişinin potansiyel eylem yerine kardeşiyle olan ilişkisi hakkında düşünme yeteneği, kardeşi ortadan kaldırmaktan vazgeçilmesinin damgasını vurduğu bir eyleme de tanıklık eder. Ötekinin bütünsel bir nesne olarak tanınmasıyla, ''yerine koyma '' hissi anlamında özdeşleşme mümkün kılınır. Kendini başkasının yerine koymak, kendi yerini hiç kaybetmeden terk etmektir, kendini merkeze alan bir ilişkiye ağırlık katmaktır. Kendini erkek kardeşin yerine koymak, onu bir an için onun yerini almakla tehdit eden davetsiz misafir olarak deneyimlemeye son vermek, konuyu libidinal temellerinden uzaklaştırmaktır. Pek çok kültürel temsilde olduğu gibi Habil ve Kabil mitinde de kardeş rekabeti çatışmaları narsistik sorunların gelişmesinde ilk adımı oluşturmaktadır.
Kardeş ilişkisi ergenlik döneminde ergenliğin yenilikleriyle yüzleşerek yeni bir biçim bulur. Ergenlik döneminde nefret edilen kardeş, yalnızca kıskanılan bir rakip değildir; öznenin tanıyamadığı ama kardeş olan bu diğer benlikte tanımladığı ensest arzularını somutlaştırır. Kardeş, yansıtmalı yazının bir yüzeyidir, kendi arzularının dayanılmaz karakterini yansıtan bir aynadır; o bir alter egoyu temsil edendir ama aynı zamanda ikiz bağın da vurguladığı gibi bir ikiliyi temsil eder. Psikanalitik çalışma, aile sahnelerinin aktarım ilişkisi ile yeniden canlandırılmasına olanak sağlar, klinisyen, hastası ile yorumdan önce birlikte yaşayabilmenin sembolü olan kardeşlik bağının temel karakterleri olan akranlarla, erkek kardeşlerle ve bakım verenle olan ilişkinin çalışılmasına gayret eder.
Bu kitapta; kardeşlik ilişkileri farklı açılardan incelenirken, Fransız meslektaşlarımızın uzun bir süredir üzerinde çalıştıkları ikizlik konusu ile ilgili araştırmalarının kuramsal ve klinik aşamalarını detaylı bir şekilde okuyacaksınız.
Prof. Dr. Tevfika İKİZ
Editör
İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, Psikoloji Bölümü, Uygulamalı Psikoloji ABD, İstanbul, Türkiye
Ötekinin bütünsel bir nesne olarak tanınmasıyla, ''yerine koyma'' hissi anlamında özdeşleşme mümkün olur. Bu, aynasal olandan tanımlayıcı olana geçiştir. Depresyon ve suçluluk duygusundan geçiş, kişinin çatışmalarının ve duygulanımlarının psikolojik olarak sahiplenilmesinde önemli bir zamanını oluşturur. Bir kişinin potansiyel eylem yerine kardeşiyle olan ilişkisi hakkında düşünme yeteneği, kardeşi ortadan kaldırmaktan vazgeçilmesinin damgasını vurduğu bir eyleme de tanıklık eder. Ötekinin bütünsel bir nesne olarak tanınmasıyla, ''yerine koyma '' hissi anlamında özdeşleşme mümkün kılınır. Kendini başkasının yerine koymak, kendi yerini hiç kaybetmeden terk etmektir, kendini merkeze alan bir ilişkiye ağırlık katmaktır. Kendini erkek kardeşin yerine koymak, onu bir an için onun yerini almakla tehdit eden davetsiz misafir olarak deneyimlemeye son vermek, konuyu libidinal temellerinden uzaklaştırmaktır. Pek çok kültürel temsilde olduğu gibi Habil ve Kabil mitinde de kardeş rekabeti çatışmaları narsistik sorunların gelişmesinde ilk adımı oluşturmaktadır.
Kardeş ilişkisi ergenlik döneminde ergenliğin yenilikleriyle yüzleşerek yeni bir biçim bulur. Ergenlik döneminde nefret edilen kardeş, yalnızca kıskanılan bir rakip değildir; öznenin tanıyamadığı ama kardeş olan bu diğer benlikte tanımladığı ensest arzularını somutlaştırır. Kardeş, yansıtmalı yazının bir yüzeyidir, kendi arzularının dayanılmaz karakterini yansıtan bir aynadır; o bir alter egoyu temsil edendir ama aynı zamanda ikiz bağın da vurguladığı gibi bir ikiliyi temsil eder. Psikanalitik çalışma, aile sahnelerinin aktarım ilişkisi ile yeniden canlandırılmasına olanak sağlar, klinisyen, hastası ile yorumdan önce birlikte yaşayabilmenin sembolü olan kardeşlik bağının temel karakterleri olan akranlarla, erkek kardeşlerle ve bakım verenle olan ilişkinin çalışılmasına gayret eder.
Bu kitapta; kardeşlik ilişkileri farklı açılardan incelenirken, Fransız meslektaşlarımızın uzun bir süredir üzerinde çalıştıkları ikizlik konusu ile ilgili araştırmalarının kuramsal ve klinik aşamalarını detaylı bir şekilde okuyacaksınız.
Prof. Dr. Tevfika İKİZ
Editör
İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, Psikoloji Bölümü, Uygulamalı Psikoloji ABD, İstanbul, Türkiye
For many years, sibling relationships have been seen as an area not limited to the dependency on parental figures. Views on sibling relationships, which serve as a simple substitute for parental figures, today lead us from the vertical parent-child axis towards the specificity of the horizontal axis, prompting us to look at it from a narcissistic perspective. Sigmund Freud (1916), despite focusing on the Oedipus myth centered around the single child narrative, emphasized that from the second child onwards, Oedipal conflict becomes a family affair. Sibling rivalry triggers jealousy, guilt, and identification, thereby accelerating the Oedipal process. Jacques Lacan (1984) shows us the dual outcome of sibling complexity; either the subject remains in a narcissistic alliance with the mother, pushing others, experienced as unwelcome guests, towards destructiveness, or recognizes the other as the initiator of a rivalry involving an object relationship, leading to both finding others and a socialized object in the continuum. The sibling bond, whether modeled on friendship or a dyad, is initially developed as a beginning based on pre-ambivalent hatred.
The recognition of the other as a holistic object allows for identification in the sense of ''replacement''. This is a transition from the mirror stage to the symbolic. The transition from feelings of depression and guilt allows for the psychological ownership of one's conflicts and affectations. The ability to contemplate one's relationship with their sibling instead of potential actions bears witness to an act where giving up on eliminating the sibling is marked. Identification in the sense of ''replacement'' is made possible through the recognition of the other as a holistic object. To place oneself in someone else's stead is to abandon one's own place without losing it, adding weight to a relationship centered on oneself. Placing oneself in the stead of a brother is to put an end to experiencing him as a threat, momentarily taking his place, and moving away from the issue's libidinal foundations. As in many cultural representations, sibling rivalry in the myth of Cain and Abel constitutes the first step in the development of narcissistic issues.
The sibling relationship finds a new form by confronting the novelties of adolescence. In adolescence, the despised sibling is not only a envied rival; they also embody incestuous desires that the subject cannot recognize but identifies in this other self who is a sibling.The sibling is a surface of reflective writing, a mirror reflecting the unbearable character of one's own desires; they represent an alter ego but also, as emphasized by the bond of twins, represent a duality. Psychoanalytic work allows for the re-enactment of family scenes through the transference relationship; the clinician endeavors to work on relationships with peers, brothers, and caregivers, which are the fundamental characters of the sibling bond, symbolizing the ability to live together before judgment.
In this book, while sibling relationships are examined from different perspectives, you will read in detail the theoretical and clinical stages of research on the topic of twinning, which our French colleagues have been working on for a long time.
Prof. Dr. Tevfika İKİZ
Editor
İstanbul University Faculty of Letters, Department of Psychology, Division of Applied Psychology İstanbul, Türkiye
The recognition of the other as a holistic object allows for identification in the sense of ''replacement''. This is a transition from the mirror stage to the symbolic. The transition from feelings of depression and guilt allows for the psychological ownership of one's conflicts and affectations. The ability to contemplate one's relationship with their sibling instead of potential actions bears witness to an act where giving up on eliminating the sibling is marked. Identification in the sense of ''replacement'' is made possible through the recognition of the other as a holistic object. To place oneself in someone else's stead is to abandon one's own place without losing it, adding weight to a relationship centered on oneself. Placing oneself in the stead of a brother is to put an end to experiencing him as a threat, momentarily taking his place, and moving away from the issue's libidinal foundations. As in many cultural representations, sibling rivalry in the myth of Cain and Abel constitutes the first step in the development of narcissistic issues.
The sibling relationship finds a new form by confronting the novelties of adolescence. In adolescence, the despised sibling is not only a envied rival; they also embody incestuous desires that the subject cannot recognize but identifies in this other self who is a sibling.The sibling is a surface of reflective writing, a mirror reflecting the unbearable character of one's own desires; they represent an alter ego but also, as emphasized by the bond of twins, represent a duality. Psychoanalytic work allows for the re-enactment of family scenes through the transference relationship; the clinician endeavors to work on relationships with peers, brothers, and caregivers, which are the fundamental characters of the sibling bond, symbolizing the ability to live together before judgment.
In this book, while sibling relationships are examined from different perspectives, you will read in detail the theoretical and clinical stages of research on the topic of twinning, which our French colleagues have been working on for a long time.
Prof. Dr. Tevfika İKİZ
Editor
İstanbul University Faculty of Letters, Department of Psychology, Division of Applied Psychology İstanbul, Türkiye
.: İşlem Listesi