.: ÖN SÖZ
ÖN SÖZ
PREFACE
Makale Dili: TR
Ücretsiz Erişim
Pediatri hemşireliği alanında çocuk, aile ve hemşire arasında üç yönlü bir iletişim vardır. Bu profesyonel iletişim, hasta merkezli, amaçlı ve planlı eylemleri içerir. Amerikan Pediatri Akademisi'ne göre bakımın önemli öğelerinden biri olan terapötik iletişim, aile ve çocuk merkezli bakımın temelini oluşturur. Terapötik iletişimin en temel öğeleri arasında; karşılıklı güven duygusu, empati, saygı, işbirliği ve hastaya karşı pozitif yaklaşım yer alır. Terapötik iletişimde amaç, karşılıklı güven duygusuna dayalı bir etkileşim içinde çocuğun ve ailesinin gereksinimlerini tanılamak ve onları sorunları ile baş edebilir duruma getirmektir. Terapötik iletişim, çocuk ve ailesinin sorunlarını doğru tanılamayı, çocuğun kendi bakımına katılımını, tedaviye uyumun artmasını, anksiyete düzeyinin azalmasını ve daha olumlu psikolojik ve davranışsal sonuçlar elde edilmesini sağlar. Terapötik iletişim, hastanın emosyonel sağlığını ve fizyolojik parametrelerini (örn; kan basınıcı, ağrı düzeyi, vb.) iyileştirir. Sağlık personeli açısından ise işe bağlı duygusal tükenmişliğin ve tıbbi hata riskinin azalmasına yardım eder.
Terapötik hasta ve hemşire iletişimindeki en önemli aşamalar; iletişimi başlatma, gerekli bilgileri toplama, çocuğun ve ailenin duygularını ve görüşlerini anlama, tedavi ve bakımla ilgili bilgileri paylaşma, belirlenen gereksinimler ve planlar konusunda uzlaşma ve iletişimi sonlandırmayı içerir. Hemşirenin klinik ortamda etkili iletişim için olası engellerin farkında olması ve bu engelleri azaltması önemlidir. İletişimi engelleyici faktörler çocuk ve ailesi ya da hemşire ile ilgili olabilir. Örneğin, hemşirenin bilgi ve deneyim eksikliği, aşırı iş yükü ve klinikte uygun olmayan fiziksel koşullar, terapötik iletişimi engelleyen faktörlerdir. İletişim için sınırlı zaman ayrılabilen sağlık bakım ortamlarında etkili iletişimi sağlamak için hemşire öğrencilere lisans eğitiminde kanıt temelli terapötik iletişim becerileri öğretilmelidir.
Bu kitabın, pediatri hemşirelerine ve akademisyenlere yaralı olmasını diler, kitaba katkı veren tüm yazarlara teşekkür ederim.
Prof. Dr. Hicran ÇAVUŞOĞLU
Editör
Terapötik hasta ve hemşire iletişimindeki en önemli aşamalar; iletişimi başlatma, gerekli bilgileri toplama, çocuğun ve ailenin duygularını ve görüşlerini anlama, tedavi ve bakımla ilgili bilgileri paylaşma, belirlenen gereksinimler ve planlar konusunda uzlaşma ve iletişimi sonlandırmayı içerir. Hemşirenin klinik ortamda etkili iletişim için olası engellerin farkında olması ve bu engelleri azaltması önemlidir. İletişimi engelleyici faktörler çocuk ve ailesi ya da hemşire ile ilgili olabilir. Örneğin, hemşirenin bilgi ve deneyim eksikliği, aşırı iş yükü ve klinikte uygun olmayan fiziksel koşullar, terapötik iletişimi engelleyen faktörlerdir. İletişim için sınırlı zaman ayrılabilen sağlık bakım ortamlarında etkili iletişimi sağlamak için hemşire öğrencilere lisans eğitiminde kanıt temelli terapötik iletişim becerileri öğretilmelidir.
Bu kitabın, pediatri hemşirelerine ve akademisyenlere yaralı olmasını diler, kitaba katkı veren tüm yazarlara teşekkür ederim.
Prof. Dr. Hicran ÇAVUŞOĞLU
Editör
In the field of pediatric nursing, there is a three-way communication between the child, the family, and the nurse. This professional communication involves patient-centered, purposeful, and planned actions. According to the American Academy of Pediatrics, therapeutic communication, which is one of the essential elements of care, forms the foundation of family-centered and child-centered care. The fundamental elements of therapeutic communication include mutual trust, empathy, respect, cooperation, honesty, and a positive approach towards the patient. In therapeutic communication, the goal is to identify the needs of the child and their family within an interaction based on mutual trust and enable them to cope with their problems effectively. Therapeutic communication enables the accurate identification of the child and the family's problems, increased participation of the child in their own care, improved adherence to treatment, reduced anxiety levels, and the attainment of more positive psychological and behavioral outcomes. Therapeutic communication improves the patient's emotional health and physiological parameters (e.g., blood pressure, pain level, etc.). From the perspective of healthcare professionals, it helps reduce work-related emotional burnout and the risk of medical errors.
The most important stages in therapeutic patient-nurse communication include initiating communication, gathering necessary information, understanding the child and the family's feelings and perspectives, sharing information about treatment and care, reaching an agreement on identified needs and plans and concluding the communication. It is important for nurses in a clinical setting to be aware of potential barriers to effective communication and to work on reducing these barriers. Barriers to communication can be related to the child and their family or the nurse. For example, the nurse's lack of knowledge and experience, excessive workload, and unsuitable physical conditions in the clinic are factors that hinder therapeutic communication. In healthcare settings where limited time is allocated for communication, it is essential to teach nursing students evidence-based therapeutic communication skills during their undergraduate education to ensure effective communication.
I hope this book is beneficial to pediatric nurses and academics, and I would like to thank all the authors who contributed to the book.
Prof. Dr. Hicran ÇAVUŞOĞLU
Editor
The most important stages in therapeutic patient-nurse communication include initiating communication, gathering necessary information, understanding the child and the family's feelings and perspectives, sharing information about treatment and care, reaching an agreement on identified needs and plans and concluding the communication. It is important for nurses in a clinical setting to be aware of potential barriers to effective communication and to work on reducing these barriers. Barriers to communication can be related to the child and their family or the nurse. For example, the nurse's lack of knowledge and experience, excessive workload, and unsuitable physical conditions in the clinic are factors that hinder therapeutic communication. In healthcare settings where limited time is allocated for communication, it is essential to teach nursing students evidence-based therapeutic communication skills during their undergraduate education to ensure effective communication.
I hope this book is beneficial to pediatric nurses and academics, and I would like to thank all the authors who contributed to the book.
Prof. Dr. Hicran ÇAVUŞOĞLU
Editor
.: İşlem Listesi