.: ORİJİNAL ARAŞTIRMA
Medikal Nedenlerle Opere Edilemeyen Evre I Akciğer Kanserli Hastalarda Stereotaktik Radyoterapi Sonrası Solunum Fonksiyon Testlerindeki Değişikliklerin Detaylı Analizi
Medikal Nedenlerle Opere Edilemeyen Evre I Akciğer Kanserli Hastalarda Stereotaktik Radyoterapi Sonrası Solunum Fonksiyon Testlerindeki Değişikliklerin Detaylı Analizi
Makale Dili: TR
ÖZET
Amaç: Medikal nedenlerle opere edilemeyen Evre I akciğer kanserli hastalarda stereotaktik radyoterapi (SRT) sonrası değişkenlerin tahmininde solunum fonksiyon testlerindeki (SFT) değişikliklerin belirlenmesi. Metotlar: Şubat 2004-Ağustos 2007 tarihleri arasında evre I akciğer kanseri nedeniyle SRT uygulanmış olan 92 hastayı retrospektif olarak değerlendirdik. Toplam 102 lezyona 20 Gy x 3 (n= 40), 10 Gy x 5 (n= 56) ve 5 Gy x 10 (n= 6) dozlarında tedavi uygulandı. Kurumumuzdaki standart uygulama 1 Mart 2006 tarihi öncesi 10 Gy x 5 şeklinde iken, RTOG 0236 protokolüne uygun olması için özel klinik durumlar dışında 20 Gy x 3 şeklinde değiştirildi. Sonuçlar: Tedavi öncesi ortalama 1. saniye zorlu ekspiratuvar hacim (FEV1) 1.21 litre (öngörülenin %50'si) ve ortalama karbonmonoksit difüzyon kapasitesi (DLCO) 56.5 idi. SRT sonrası SFT'de anlamlı değişiklik olmadı. Bazı hastalarda SFT'de düzelme, bazılarında ise bozulma saptandı (%10'unda öngörülen %FEV1'de en az %14 ve DLCO'da %19 azalma). FEV1'deki ortalama değişim -0.05 litre (sınır -0.98 ile +1.29 litre aralığında, p= 0.22) idi ve öngörülen FEV1'in %-1.88'i (sınır %-33 ile %+43 aralığında, p= 0.62) kadardı. DLCO'da öngörülenin %2.59'u oranında düşme oldu (%-37 ile +33 aralığında; p= 0.27). Konformalite indeksi, V5 ve V10 hastaların %FEV1 değişim oranları ile ilişkili bulundu (sırasıyla p= 0.033, p= 0.036, p= 0.025) ancak korelasyonlar zayıftı ve toplam tedavi dozu, değişim oranını predikte etmiyordu (p= 0.95). Periferik lokalizasyonlara karşılık merkezi yerleşimliler için değişiklikler FEV1'de (p= 0.55) veya %FEV1'de (p= 0.37) belirgin farklılık yoktu. DLCO'daki değişiklikler için hiçbir faktör bulunamadı. Çalışma popülasyonunun ortalama %FEV1 değeri düşük olan hastaların sağkalım süreleri belirgin daha uzundu (p= 0.0065). Kalp hastalığından ölen hastaların sağkalım süresi diğer nedenlerle ölenlerden daha kısaydı ancak ortalamanın altındaki %FEV1 değerleri, kardiyak nedenle ölüm riski ya da Charlson komorbidite indeksi ile ilişkili bulunmadı. Tartışma: (1) SRT çok iyi tolere edildi ve SFT değişikleri minimaldi. (2) Santral lezyonlar 50 Gy ile güvenli bir şekilde tedavi edildiler.
Anahtar Kelimeler: Stereotaktik radyoterapi, Evre 1 akciğer kanseri, Medikal nedenlerle opere edilemeyen, Akciğer fonksiyonu.
Amaç: Medikal nedenlerle opere edilemeyen Evre I akciğer kanserli hastalarda stereotaktik radyoterapi (SRT) sonrası değişkenlerin tahmininde solunum fonksiyon testlerindeki (SFT) değişikliklerin belirlenmesi. Metotlar: Şubat 2004-Ağustos 2007 tarihleri arasında evre I akciğer kanseri nedeniyle SRT uygulanmış olan 92 hastayı retrospektif olarak değerlendirdik. Toplam 102 lezyona 20 Gy x 3 (n= 40), 10 Gy x 5 (n= 56) ve 5 Gy x 10 (n= 6) dozlarında tedavi uygulandı. Kurumumuzdaki standart uygulama 1 Mart 2006 tarihi öncesi 10 Gy x 5 şeklinde iken, RTOG 0236 protokolüne uygun olması için özel klinik durumlar dışında 20 Gy x 3 şeklinde değiştirildi. Sonuçlar: Tedavi öncesi ortalama 1. saniye zorlu ekspiratuvar hacim (FEV1) 1.21 litre (öngörülenin %50'si) ve ortalama karbonmonoksit difüzyon kapasitesi (DLCO) 56.5 idi. SRT sonrası SFT'de anlamlı değişiklik olmadı. Bazı hastalarda SFT'de düzelme, bazılarında ise bozulma saptandı (%10'unda öngörülen %FEV1'de en az %14 ve DLCO'da %19 azalma). FEV1'deki ortalama değişim -0.05 litre (sınır -0.98 ile +1.29 litre aralığında, p= 0.22) idi ve öngörülen FEV1'in %-1.88'i (sınır %-33 ile %+43 aralığında, p= 0.62) kadardı. DLCO'da öngörülenin %2.59'u oranında düşme oldu (%-37 ile +33 aralığında; p= 0.27). Konformalite indeksi, V5 ve V10 hastaların %FEV1 değişim oranları ile ilişkili bulundu (sırasıyla p= 0.033, p= 0.036, p= 0.025) ancak korelasyonlar zayıftı ve toplam tedavi dozu, değişim oranını predikte etmiyordu (p= 0.95). Periferik lokalizasyonlara karşılık merkezi yerleşimliler için değişiklikler FEV1'de (p= 0.55) veya %FEV1'de (p= 0.37) belirgin farklılık yoktu. DLCO'daki değişiklikler için hiçbir faktör bulunamadı. Çalışma popülasyonunun ortalama %FEV1 değeri düşük olan hastaların sağkalım süreleri belirgin daha uzundu (p= 0.0065). Kalp hastalığından ölen hastaların sağkalım süresi diğer nedenlerle ölenlerden daha kısaydı ancak ortalamanın altındaki %FEV1 değerleri, kardiyak nedenle ölüm riski ya da Charlson komorbidite indeksi ile ilişkili bulunmadı. Tartışma: (1) SRT çok iyi tolere edildi ve SFT değişikleri minimaldi. (2) Santral lezyonlar 50 Gy ile güvenli bir şekilde tedavi edildiler.
Anahtar Kelimeler: Stereotaktik radyoterapi, Evre 1 akciğer kanseri, Medikal nedenlerle opere edilemeyen, Akciğer fonksiyonu.
ABSTRACT
Background: To assess for variables predicting pulmonary function test (PFT) changes after stereotactic body radiotherapy (SBRT) for medically inoperable stage I lung cancer. Methods: We reviewed 92 consecutive patients undergoing SBRT for stage I lung cancer between February 2004 and August 2007. A total of 102 lesions were treated using prescriptions of 20 Gy × 3 (n= 40), 10 Gy × 5 (n= 56), and 5 Gy × 10 (n= 6). Institutional practice was 10 Gy × 5 before March 1, 2006 before changing to 20 Gy × 3 to conform to RTOG 0236 unless otherwise dictated clinically. Results: Median pretreatment forced expiratory volume at 1 second (FEV1) was 1.21 liter (50% of predicted) and median diffusion capacity to carbon monoxide (DLCO) was 56.5. There was no significant overall change in PFT's after SBRT. Individual patients experienced both substantial improvements and declines (10% declined at least 14% predicted FEV1% and 19% predicted DLCO). The mean change in FEV1 was -0.05 liter (range, -0.98 to +1.29 liter; p= 0.22) representing 1.88% predicted baseline FEV1 (range, -33 to +43%; p= 0.62). DLCO declined 2.59% of predicted (range, -37 to +33%; p= 0.27). Conformality index, V5 and V10 were associated with individual patient changes in FEV1% (p= 0.033, p= 0.0036, p= 0.025, respectively), however, correlations were small and overall treatment dose did not predict for changes (p= 0.95). There was no significant difference in FEV1 (p= 0.55) or FEV1% (p= 0.37) changes for central versus peripheral locations. No factors predicted for individual changes in DLCO. Patients with FEV1% below the median of the study population had significantly longer overall survival (p= 0.0065). Although patients dying of cardiac disease died earlier than those dying of other causes, FEV1% below median was not associated with a lower risk of dying of cardiac disease or with lower Charlson comorbidity index. Conclusions: (1) SBRT was well tolerated and PFT changes were minimal. (2) Central lesions were safely treated with 50 Gy. (J Thorac Oncol. 2009;4: 838-844)
Keywords: Stereotactic body radiation, Stage I lung cancer, Medically inoperable, Pulmonary function.
Background: To assess for variables predicting pulmonary function test (PFT) changes after stereotactic body radiotherapy (SBRT) for medically inoperable stage I lung cancer. Methods: We reviewed 92 consecutive patients undergoing SBRT for stage I lung cancer between February 2004 and August 2007. A total of 102 lesions were treated using prescriptions of 20 Gy × 3 (n= 40), 10 Gy × 5 (n= 56), and 5 Gy × 10 (n= 6). Institutional practice was 10 Gy × 5 before March 1, 2006 before changing to 20 Gy × 3 to conform to RTOG 0236 unless otherwise dictated clinically. Results: Median pretreatment forced expiratory volume at 1 second (FEV1) was 1.21 liter (50% of predicted) and median diffusion capacity to carbon monoxide (DLCO) was 56.5. There was no significant overall change in PFT's after SBRT. Individual patients experienced both substantial improvements and declines (10% declined at least 14% predicted FEV1% and 19% predicted DLCO). The mean change in FEV1 was -0.05 liter (range, -0.98 to +1.29 liter; p= 0.22) representing 1.88% predicted baseline FEV1 (range, -33 to +43%; p= 0.62). DLCO declined 2.59% of predicted (range, -37 to +33%; p= 0.27). Conformality index, V5 and V10 were associated with individual patient changes in FEV1% (p= 0.033, p= 0.0036, p= 0.025, respectively), however, correlations were small and overall treatment dose did not predict for changes (p= 0.95). There was no significant difference in FEV1 (p= 0.55) or FEV1% (p= 0.37) changes for central versus peripheral locations. No factors predicted for individual changes in DLCO. Patients with FEV1% below the median of the study population had significantly longer overall survival (p= 0.0065). Although patients dying of cardiac disease died earlier than those dying of other causes, FEV1% below median was not associated with a lower risk of dying of cardiac disease or with lower Charlson comorbidity index. Conclusions: (1) SBRT was well tolerated and PFT changes were minimal. (2) Central lesions were safely treated with 50 Gy. (J Thorac Oncol. 2009;4: 838-844)
Keywords: Stereotactic body radiation, Stage I lung cancer, Medically inoperable, Pulmonary function.
.: İşlem Listesi