.: ORİJİNAL ARAŞTIRMA
Marmara Üniversitesi Dördüncü Sınıf Tıp Öğrencilerinin Tıbbi Öykü Alma Becerisinin Değerlendirilmesinde Klinik ve Klinik Öncesi Gözlemciler Arasındaki Tutarlılığın Ölçülmesi
Evaluation of the Consistency Between Clinical and Preclinical Observers in the Formation of the History Taking Skills of Fourth Year Medical Students of Marmara University
Turkiye Klinikleri J Med Sci. 2011;31(4):845-52
doi: 10.5336/medsci.2009-14923
Makale Dili: TR
Tam Metin
ÖZET
Amaç: Öğrencilerin tıbbi öykü alma becerilerini değerlendirirken klinik ve klinik öncesi gözlemciler arasındaki tutarlılık düzeyini araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Araştırmamız nedensel karşılaştırmalı tarama modeli niteliğinde bir çalışmadır. Rastgele sayılar tablosu kullanılarak dördüncü sınıf öğrencileri arasından 40 öğrenci seçilmiştir. Değerlendirme için, araştırmacılar tarafından geliştirilen ve dil ve içerik açısından uzlaşılan Öykü Alma Değerlendirme Rehberi (ÖADR) kullanılmıştır. Hasta-öğrenci görüşmeleri, toplam dört ekip tarafından genel dahiliye, aile hekimliği ve genel cerrahi polikliniklerinde değerlendirilmiştir. Her bir ekipte bir klinik öncesi ve rastgele seçilen bir klinik gözlemci yer almıştır. İlk kez başvuru yapan hastalardan çalışmaya katılmayı kabul edenler, başvuru sırasına göre, görüşme amaçlı poliklinik odasına alınmıştır. Öğrencilere görüşme süresi olarak 10 dakika verilmiştir. Bulgular: Öğrencilerin 17'si (%42.5) erkektir. Global değerlendirme puanı açısından gözlemciler arasında zayıf; ancak anlamlı bir tutarlılık saptanmıştır (к: 0.27, p= 0.001). ÖADR'nin altı alt maddesinde (tanışma, ilaç öyküsü, sigara ve alkol öyküsü, aile öyküsü, sistem sorgusu, görüşmenin akıcılığı) gözlemciler arasında zayıf-iyi düzeyde tutarlılık saptanmıştır (sırasıyla к:0.24, 0.28, 0.53, 0.18, 0.38, 0.35; p< 0.05). Sonuç: Klinik ve klinik öncesi gözlemciler arasında tıbbi öykü alma becerisinin değerlendirilmesi açısından güçlü bir tutarlılık saptanamamıştır. Bu durum klinik ve klinik öncesi gözlemcilerin önem verdikleri bileşenlerin farklı olduğunu düşündürmektedir. İki grup gözlemcinin eğitim programlarının planlanması aşamasından itibaren beklentilerini paylaşmaları, öykü alma becerisinin kazandırılması sürecinde standardizasyonu sağlayabilir.
Anahtar Kelimeler: Eğitimsel ölçüm; klinik yeterlilik; tıbbi hikâye alımı; tıp, eğitim, mezuniyet öncesi
Amaç: Öğrencilerin tıbbi öykü alma becerilerini değerlendirirken klinik ve klinik öncesi gözlemciler arasındaki tutarlılık düzeyini araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Araştırmamız nedensel karşılaştırmalı tarama modeli niteliğinde bir çalışmadır. Rastgele sayılar tablosu kullanılarak dördüncü sınıf öğrencileri arasından 40 öğrenci seçilmiştir. Değerlendirme için, araştırmacılar tarafından geliştirilen ve dil ve içerik açısından uzlaşılan Öykü Alma Değerlendirme Rehberi (ÖADR) kullanılmıştır. Hasta-öğrenci görüşmeleri, toplam dört ekip tarafından genel dahiliye, aile hekimliği ve genel cerrahi polikliniklerinde değerlendirilmiştir. Her bir ekipte bir klinik öncesi ve rastgele seçilen bir klinik gözlemci yer almıştır. İlk kez başvuru yapan hastalardan çalışmaya katılmayı kabul edenler, başvuru sırasına göre, görüşme amaçlı poliklinik odasına alınmıştır. Öğrencilere görüşme süresi olarak 10 dakika verilmiştir. Bulgular: Öğrencilerin 17'si (%42.5) erkektir. Global değerlendirme puanı açısından gözlemciler arasında zayıf; ancak anlamlı bir tutarlılık saptanmıştır (к: 0.27, p= 0.001). ÖADR'nin altı alt maddesinde (tanışma, ilaç öyküsü, sigara ve alkol öyküsü, aile öyküsü, sistem sorgusu, görüşmenin akıcılığı) gözlemciler arasında zayıf-iyi düzeyde tutarlılık saptanmıştır (sırasıyla к:0.24, 0.28, 0.53, 0.18, 0.38, 0.35; p< 0.05). Sonuç: Klinik ve klinik öncesi gözlemciler arasında tıbbi öykü alma becerisinin değerlendirilmesi açısından güçlü bir tutarlılık saptanamamıştır. Bu durum klinik ve klinik öncesi gözlemcilerin önem verdikleri bileşenlerin farklı olduğunu düşündürmektedir. İki grup gözlemcinin eğitim programlarının planlanması aşamasından itibaren beklentilerini paylaşmaları, öykü alma becerisinin kazandırılması sürecinde standardizasyonu sağlayabilir.
Anahtar Kelimeler: Eğitimsel ölçüm; klinik yeterlilik; tıbbi hikâye alımı; tıp, eğitim, mezuniyet öncesi
ABSTRACT
Objective: The aim of the present study was to investigate the level of consistency between clinical and preclinical medical observers while evaluating the medical history taking skill of medical students. Material and Methods: Causal comparative survey model is used in this study. A total of 40 students were randomly selected from the fourth year medical students by using the random numbers chart. The Oral History Taking Evaluation Guideline (OHTEG) developed by the researchers and reconciled on in terms of language and context, was used for the evaluation process. The student and patient interviews were evaluated in the internal medicine, family practice and general surgery outpatient clinics by four different observer teams each consisting of one randomly selected preclinial and one clinical observers. Patients presenting for the first time and accepting to take part in the study were admitted to the interview room in the order of presentation. The duration of the interview between students and patients was previously set as 10 minutes. Results: Among the medical students taking part in the study, 17 (42.5%) were males. A weak but significant consistency was observed between the global evaluation points asssigned by the individual observers (к: 0.27, p= 0.001). A weak to good level of consistency was observed in the six subcontents of the Oral History Taking Evaluation Guideline (OHTEG), including the introduction, history of drug use, smoking habits and alcohol intake, family history, system query and the fluency of the interview (к: 0.24, 0.28, 0.53, 0.18, 0.38, 0.35, respectively; p< 0.05). Conclusion: A strong consistency was not observed between clinical and preclinical medical observers while evaluating the medical history taking skill of medical students. This suggests that the priorities of the clinical and preclinical medical observers are different from each other. The sharing of the expectations between clinical and preclinical medical observers starting from the planning stage of the training programs can provide standardization in the process of development of the oral history taking skill of the students.
Keywords: Educational measurement; clinical competence; medical history taking; medical, education, undergraduate
Objective: The aim of the present study was to investigate the level of consistency between clinical and preclinical medical observers while evaluating the medical history taking skill of medical students. Material and Methods: Causal comparative survey model is used in this study. A total of 40 students were randomly selected from the fourth year medical students by using the random numbers chart. The Oral History Taking Evaluation Guideline (OHTEG) developed by the researchers and reconciled on in terms of language and context, was used for the evaluation process. The student and patient interviews were evaluated in the internal medicine, family practice and general surgery outpatient clinics by four different observer teams each consisting of one randomly selected preclinial and one clinical observers. Patients presenting for the first time and accepting to take part in the study were admitted to the interview room in the order of presentation. The duration of the interview between students and patients was previously set as 10 minutes. Results: Among the medical students taking part in the study, 17 (42.5%) were males. A weak but significant consistency was observed between the global evaluation points asssigned by the individual observers (к: 0.27, p= 0.001). A weak to good level of consistency was observed in the six subcontents of the Oral History Taking Evaluation Guideline (OHTEG), including the introduction, history of drug use, smoking habits and alcohol intake, family history, system query and the fluency of the interview (к: 0.24, 0.28, 0.53, 0.18, 0.38, 0.35, respectively; p< 0.05). Conclusion: A strong consistency was not observed between clinical and preclinical medical observers while evaluating the medical history taking skill of medical students. This suggests that the priorities of the clinical and preclinical medical observers are different from each other. The sharing of the expectations between clinical and preclinical medical observers starting from the planning stage of the training programs can provide standardization in the process of development of the oral history taking skill of the students.
Keywords: Educational measurement; clinical competence; medical history taking; medical, education, undergraduate
.: İşlem Listesi