.: ORİJİNAL ARAŞTIRMA
Kılavuzlar Eşliğinde Priapizm Olgularının Yönetimine İlişkin Deneyimlerimiz
Our Experiences on the Management of Priapism Cases in Guidelines Perspective
J Reconstr Urol. 2017;7(3):90-6
doi: 10.5336/urology.2017-58764
Makale Dili: TR
Tam Metin
ÖZET
Amaç: Priapizm, cinsel uyarılma olmaksızın uzun süreli penil ereksiyon hâli olarak tanımlanan ürolojik bir acildir. Amacımız, priapizm vakalarının tanı ve tedavisi ile ilgili deneyimlerimizi sunmaktır. Gereç ve Yöntemler: Ocak 2006-Haziran 2017 tarihleri arasında hastanemizde tedavi edilmiş toplam 99 priapizm hastasının verileri retrospektif olarak incelendi. Hastaların demografik verileri, ortalama priapizm süresi, başvuru zamanı, tanıda kullanılan laboratuar ve radyolojik incelemeler, priapizm etiyolojisi, priapizm tipi, tedavi türü ve postoperatif durumları değerlendirildi. Tüm hastalara Avrupa ve Amerika üroloji derneklerinin priapizm kılavuzları baz alınarak basamak yaklaşımıyla tedavi uygulandı. Birinci ve ikinci basamak tedavileri başarısız olan hastalara şant cerrahisi uygulandı. Bulgular: Çalışmaya toplamda 123 priapizm atağı ile başvuran 99 olgu dâhil edildi. Hastaların yaş ortalaması 42,29±19,06 (0-81) yıl olarak saptandı. Ortalama priapizm süresi 25,91±43,02 (4,5-240) saat olarak hesaplandı. Etiyolojik faktörlerin sıklık sırasına göre; 45 (%45,45)'inde intrakavernozal papaverin enjeksiyonu sonrası, 29 (%29,29)?unda idiyopatik, 6 (%6,06)'sında intrakavernozal papaverin enjeksiyonu ile yapılan penil Doppler ultrasonografi sonrası iskemik priapizm saptandı. Detümesans 34 (%34,34) hastada sadece irrigasyon tedavisi ile, 44 olguda (%44,44) irrigasyon ve sempatomimetik tedavi ile sağlandı. Yenidoğan ve maligniteye sekonder priapizmi olan 10 olgu (%10,10) konservatif olarak takip edildi. Travma sonrası gelişen iki non-iskemik priapizm olgusuna girişimsel radyoloji tarafından süperselektif embolizasyon yapıldı. Birinci ve ikinci basamak tedavilerin başarısız olduğu 9 (%9,09) hastada distal şant cerrahisi uygulandı. Şant sonrası fayda görmeyen 4 hastaya penil protez implantasyonu yapıldı. Sonuç: Priapizm hastalarının yönetiminde altta yatan etiyolojik faktörler sorgulanmalı ve priapizmin tipi belirlenmelidir. Özellikle, iskemik tip priapizmde erektil fonksiyonun korunması amacıyla kılavuz önerileri doğrultusunda basamak yaklaşımıyla erken müdahalede bulunulmalıdır.
Anahtar Kelimeler: Priapizm; penil sertleşmesi; ürolojik hastalıklar; acil tedavi
Amaç: Priapizm, cinsel uyarılma olmaksızın uzun süreli penil ereksiyon hâli olarak tanımlanan ürolojik bir acildir. Amacımız, priapizm vakalarının tanı ve tedavisi ile ilgili deneyimlerimizi sunmaktır. Gereç ve Yöntemler: Ocak 2006-Haziran 2017 tarihleri arasında hastanemizde tedavi edilmiş toplam 99 priapizm hastasının verileri retrospektif olarak incelendi. Hastaların demografik verileri, ortalama priapizm süresi, başvuru zamanı, tanıda kullanılan laboratuar ve radyolojik incelemeler, priapizm etiyolojisi, priapizm tipi, tedavi türü ve postoperatif durumları değerlendirildi. Tüm hastalara Avrupa ve Amerika üroloji derneklerinin priapizm kılavuzları baz alınarak basamak yaklaşımıyla tedavi uygulandı. Birinci ve ikinci basamak tedavileri başarısız olan hastalara şant cerrahisi uygulandı. Bulgular: Çalışmaya toplamda 123 priapizm atağı ile başvuran 99 olgu dâhil edildi. Hastaların yaş ortalaması 42,29±19,06 (0-81) yıl olarak saptandı. Ortalama priapizm süresi 25,91±43,02 (4,5-240) saat olarak hesaplandı. Etiyolojik faktörlerin sıklık sırasına göre; 45 (%45,45)'inde intrakavernozal papaverin enjeksiyonu sonrası, 29 (%29,29)?unda idiyopatik, 6 (%6,06)'sında intrakavernozal papaverin enjeksiyonu ile yapılan penil Doppler ultrasonografi sonrası iskemik priapizm saptandı. Detümesans 34 (%34,34) hastada sadece irrigasyon tedavisi ile, 44 olguda (%44,44) irrigasyon ve sempatomimetik tedavi ile sağlandı. Yenidoğan ve maligniteye sekonder priapizmi olan 10 olgu (%10,10) konservatif olarak takip edildi. Travma sonrası gelişen iki non-iskemik priapizm olgusuna girişimsel radyoloji tarafından süperselektif embolizasyon yapıldı. Birinci ve ikinci basamak tedavilerin başarısız olduğu 9 (%9,09) hastada distal şant cerrahisi uygulandı. Şant sonrası fayda görmeyen 4 hastaya penil protez implantasyonu yapıldı. Sonuç: Priapizm hastalarının yönetiminde altta yatan etiyolojik faktörler sorgulanmalı ve priapizmin tipi belirlenmelidir. Özellikle, iskemik tip priapizmde erektil fonksiyonun korunması amacıyla kılavuz önerileri doğrultusunda basamak yaklaşımıyla erken müdahalede bulunulmalıdır.
Anahtar Kelimeler: Priapizm; penil sertleşmesi; ürolojik hastalıklar; acil tedavi
ABSTRACT
Objective: Priapism is an urological emergency that is defined as a long term penile erection without sexual stimulation. We aimed to present our experience about diagnosis and treatment of priapism cases. Material and Methods: A total of 99 cases of priapism treated in our hospital between January 2006-June 2017 were reviewed retrospectively. Demographic data, mean duration of priaspism, application time, diagnostic laboratory and radiological examinations, etiology of priapism, type of priapism, types of treatment and postoperative follow-up data were evaluated. In all cases, treatment was performed in a stepwise approach based on European and American Urological Associations Guidelines on Priapism. Patients who failed first-line and second-line treatments, received shunt surgery. Results: A total of 99 patients who admitted with 123 priapism episodes were included in the study. The mean age of the cases was 42.29±19.06 (0-81) years. The mean duration of priaspism was calculated as 25.91±43.02 (4.5-240) hours. Ischemic priapism was detected after intracavernosal papaverine injections in 45 (45.45%) cases, idiopathic in 29 (29.29%) cases and after penile doppler ultrasonography with intracavernosal papaverine injection in 6 (6.06%) cases. Detumescence was achieved with irrigation and sympathomimetic treatment in 44 (44.44%) cases, with irrigation treatment alone in 34 (34.34%) cases. Ten (10.10%) cases who were neonatal and malignant priapism were followed conservatively. Superselective embolization was performed by interventional radiology in two cases with non-ischemic priapism after trauma. Distal shunt surgery was performed in 9 (9.09%) patients in whom first-line and second-line treatments were failed. Penile prosthesis implantation was performed in 4 patients who did not benefit from shunt surgery. Conclusion: The underlying etiologic factors should be questioned and the type of priapism should be determined in the management of priapism cases. In order to preserve erectile function especially in ischemic type priapism, early intervention should be done by stepwise approach in the direction of the guidelines' recommendations.
Keywords: Priapism; penile erection; urological diseases; emergency treatment
Objective: Priapism is an urological emergency that is defined as a long term penile erection without sexual stimulation. We aimed to present our experience about diagnosis and treatment of priapism cases. Material and Methods: A total of 99 cases of priapism treated in our hospital between January 2006-June 2017 were reviewed retrospectively. Demographic data, mean duration of priaspism, application time, diagnostic laboratory and radiological examinations, etiology of priapism, type of priapism, types of treatment and postoperative follow-up data were evaluated. In all cases, treatment was performed in a stepwise approach based on European and American Urological Associations Guidelines on Priapism. Patients who failed first-line and second-line treatments, received shunt surgery. Results: A total of 99 patients who admitted with 123 priapism episodes were included in the study. The mean age of the cases was 42.29±19.06 (0-81) years. The mean duration of priaspism was calculated as 25.91±43.02 (4.5-240) hours. Ischemic priapism was detected after intracavernosal papaverine injections in 45 (45.45%) cases, idiopathic in 29 (29.29%) cases and after penile doppler ultrasonography with intracavernosal papaverine injection in 6 (6.06%) cases. Detumescence was achieved with irrigation and sympathomimetic treatment in 44 (44.44%) cases, with irrigation treatment alone in 34 (34.34%) cases. Ten (10.10%) cases who were neonatal and malignant priapism were followed conservatively. Superselective embolization was performed by interventional radiology in two cases with non-ischemic priapism after trauma. Distal shunt surgery was performed in 9 (9.09%) patients in whom first-line and second-line treatments were failed. Penile prosthesis implantation was performed in 4 patients who did not benefit from shunt surgery. Conclusion: The underlying etiologic factors should be questioned and the type of priapism should be determined in the management of priapism cases. In order to preserve erectile function especially in ischemic type priapism, early intervention should be done by stepwise approach in the direction of the guidelines' recommendations.
Keywords: Priapism; penile erection; urological diseases; emergency treatment
.: İşlem Listesi