Hepatik ve Splenik Arter Anevrizmaları
Hepatik ve Splenik Arter Anevrizmaları
Makale Dili: TR
ÖZET
Bütün visseral arter anevrizmalarının % 80'ini oluşturan splenik ve hepatik arter lezyonları nadirdir, fakat potansiyel olarak hayatı tehdit eder. Doğal süreçleri tam açıklanmamış olmasına rağmen, acil müdahale ile ilişkili yüksek mortalite agresif bir yaklaşımı gerektirmektedir. Semptomatik veya ruptüre anevrizması olan hastalarda cerrahi yaklaşım kesin olarak gerekirken, aşağıdaki asemptomatik lezyonlar da müdahale gerektirmektedir; (1) Hamile olma potansiyeli olan veya karaciğer transplantasyonuna ihtiyacı olan, splenik arter anevrizma hastaları, (2) polyarteritis nodosum veya fibromuskuler displazili; hepatik arter anevrizma hastaları, (3) 2.0 cm'den daha büyük çaptaki hepatik veya splenik arter anevrizmaları ve (4) splenik veya hepatik yalancı anev-rizmalar. Açık cerrahi müdahaleler tedavinin ana şeklini oluştursa da bu probleme endovasküler tekniklerle yakla-şım artmaktadır. Distal end organ perfüzyonunu sağlama zorunluluğu nedeniyle potansiyel tedaviler; açık cerrahi ligasyon, otojen rekonstriksiyon, endo vasküler coil embolizasyonu veya perkütan endogreft yerleştirmeyi içermektedir. Endovasküler teknikler alternatif yaklaşımlar sunarken, asemptomatik lezyonlarda risk-yarar oranını dramatik olarak değiştirmemiştir. Hem açık hem de perkütan yaklaşımlar elektif onarım için uygulanabilir seçenekler sunmaktadır. Sadece sınırlı sayıda hastada araştırılmasına rağmen semptomatik hastalara yapılan endovasküler tekniklerin uygulaması, morbidite ve mortalitede önemli gelişmeler için büyük potansiyel sunmaktadır.
Bütün visseral arter anevrizmalarının % 80'ini oluşturan splenik ve hepatik arter lezyonları nadirdir, fakat potansiyel olarak hayatı tehdit eder. Doğal süreçleri tam açıklanmamış olmasına rağmen, acil müdahale ile ilişkili yüksek mortalite agresif bir yaklaşımı gerektirmektedir. Semptomatik veya ruptüre anevrizması olan hastalarda cerrahi yaklaşım kesin olarak gerekirken, aşağıdaki asemptomatik lezyonlar da müdahale gerektirmektedir; (1) Hamile olma potansiyeli olan veya karaciğer transplantasyonuna ihtiyacı olan, splenik arter anevrizma hastaları, (2) polyarteritis nodosum veya fibromuskuler displazili; hepatik arter anevrizma hastaları, (3) 2.0 cm'den daha büyük çaptaki hepatik veya splenik arter anevrizmaları ve (4) splenik veya hepatik yalancı anev-rizmalar. Açık cerrahi müdahaleler tedavinin ana şeklini oluştursa da bu probleme endovasküler tekniklerle yakla-şım artmaktadır. Distal end organ perfüzyonunu sağlama zorunluluğu nedeniyle potansiyel tedaviler; açık cerrahi ligasyon, otojen rekonstriksiyon, endo vasküler coil embolizasyonu veya perkütan endogreft yerleştirmeyi içermektedir. Endovasküler teknikler alternatif yaklaşımlar sunarken, asemptomatik lezyonlarda risk-yarar oranını dramatik olarak değiştirmemiştir. Hem açık hem de perkütan yaklaşımlar elektif onarım için uygulanabilir seçenekler sunmaktadır. Sadece sınırlı sayıda hastada araştırılmasına rağmen semptomatik hastalara yapılan endovasküler tekniklerin uygulaması, morbidite ve mortalitede önemli gelişmeler için büyük potansiyel sunmaktadır.
ABSTRACT
Accounting for 80% of all visceral artery aneurysms, splenic and hepatic artery lesions are rare but potentially life threatening. Although their natural history has not been welldefined, the high mortality associated with emergent repair suggests an aggressive approach is indicated. While repair is clearly mandated in patients with a symptomatic aneurysm or contained rupture, the following asymptomatic lesions also warrant intervention: (1) splenic artery aneurysms in patients with the potential to become pregnant or requiring liver transplantation, (2) hepatic aneurysms in patients with polyarteritis nodosa or fibromuscular dysplasia, (3) splenic or hepatic artery aneurysms greater than 2.0 cm in diameter, and (4) splenic or hepatic pseudoaneurysms. Although open surgical interventions have traditionally been the mainstay of therapy, endovascular techniques have increasingly been applied to this problem. Dictated predominately by the need to maintain distal end-organ perfusion, potential therapies include open surgical ligation, autogenous reconstruction, endovascular coil embolization, or percutaneous endograft placement. While offering alternative approaches, endovascular techniques have not dramatically altered the risk-to-benefit ratio in asymptomatic lesions, and both open and percutaneous approaches present viable options for elective repair. Although explored in only a limited number of patients, the application of endovascular techniques to the symptomatic patient offers the greatest potential for significant improvements in morbidity and mortality.
Accounting for 80% of all visceral artery aneurysms, splenic and hepatic artery lesions are rare but potentially life threatening. Although their natural history has not been welldefined, the high mortality associated with emergent repair suggests an aggressive approach is indicated. While repair is clearly mandated in patients with a symptomatic aneurysm or contained rupture, the following asymptomatic lesions also warrant intervention: (1) splenic artery aneurysms in patients with the potential to become pregnant or requiring liver transplantation, (2) hepatic aneurysms in patients with polyarteritis nodosa or fibromuscular dysplasia, (3) splenic or hepatic artery aneurysms greater than 2.0 cm in diameter, and (4) splenic or hepatic pseudoaneurysms. Although open surgical interventions have traditionally been the mainstay of therapy, endovascular techniques have increasingly been applied to this problem. Dictated predominately by the need to maintain distal end-organ perfusion, potential therapies include open surgical ligation, autogenous reconstruction, endovascular coil embolization, or percutaneous endograft placement. While offering alternative approaches, endovascular techniques have not dramatically altered the risk-to-benefit ratio in asymptomatic lesions, and both open and percutaneous approaches present viable options for elective repair. Although explored in only a limited number of patients, the application of endovascular techniques to the symptomatic patient offers the greatest potential for significant improvements in morbidity and mortality.
.: İşlem Listesi