.: ORİJİNAL ARAŞTIRMA
Evaluation of the Daytime Sleepiness in Professional Male Drivers with Obstructive Sleep Apnea: A Clinical Study
Obstrüktif Uyku Apnesi Olan Profesyonel Erkek Sürücülerde Gündüz Uykululuğunun Değerlendirilmesi: Klinik Çalışma
Turkiye Klinikleri Arch Lung. 2023;22(2):27-34
doi: 10.5336/archlung.2023-99539
Makale Dili: EN
Tam Metin
Ücretsiz Erişim
ABSTRACT
Objective: The current study aimed to evaluate the excessive daytime sleepiness (EDS) in professional male drivers with obstructive sleep apnea (OSA) to increase the diagnostic utility of the sleep questionnaires. Material and Methods: Fifty-five professional male drivers completed the Epworth Sleepiness Scale (ESS) questionnaire and the Karolinska Sleepiness Scale (KSS) before and after a 50- minute simulator driving task. A hospital polysomnography was conducted to identify patients with OSA. The cutoff 11 on the ESS was used to categorized patients with EDS. The tertial groups were created to examine how the sleepiness levels change across the different ESS scores. Results: The median KSS scores increased significantly from 3 points (1-6) to 4 points (1-9) after the driving task. No group differences were found on the delta KSS scores between the patients with vs without EDS. Notwithstanding, there were significant differences between the tertial groups based on the ESS scores [0-4 (non-sleepy), 5- 9 (feeling of sleepy), and 10-16 (risk of dozing-off)] (p=0.04). The amount of change in sleepiness level among the first group was significantly lower than the second and the third tertial groups (p=0.02, p=0.004, respectively). In a multivariate regression analysis, the change in sleepiness on the KSS was associated with ESS [standard β=0.39 0.95% confidence interval (0.05-0.23), p=0.004]. The ROC curve analysis indicated that the ESS scores with a cut-off 5.5 had a sensitivity of 77% and a specificity of 66% to predict an increased sleepiness level. Conclusion: Drivers with OSA experienced the feeling of sleepiness should be considered as having EDS in the clinical management of OSA.
Keywords: Obstructive sleep apnea; sleepiness; driving
Objective: The current study aimed to evaluate the excessive daytime sleepiness (EDS) in professional male drivers with obstructive sleep apnea (OSA) to increase the diagnostic utility of the sleep questionnaires. Material and Methods: Fifty-five professional male drivers completed the Epworth Sleepiness Scale (ESS) questionnaire and the Karolinska Sleepiness Scale (KSS) before and after a 50- minute simulator driving task. A hospital polysomnography was conducted to identify patients with OSA. The cutoff 11 on the ESS was used to categorized patients with EDS. The tertial groups were created to examine how the sleepiness levels change across the different ESS scores. Results: The median KSS scores increased significantly from 3 points (1-6) to 4 points (1-9) after the driving task. No group differences were found on the delta KSS scores between the patients with vs without EDS. Notwithstanding, there were significant differences between the tertial groups based on the ESS scores [0-4 (non-sleepy), 5- 9 (feeling of sleepy), and 10-16 (risk of dozing-off)] (p=0.04). The amount of change in sleepiness level among the first group was significantly lower than the second and the third tertial groups (p=0.02, p=0.004, respectively). In a multivariate regression analysis, the change in sleepiness on the KSS was associated with ESS [standard β=0.39 0.95% confidence interval (0.05-0.23), p=0.004]. The ROC curve analysis indicated that the ESS scores with a cut-off 5.5 had a sensitivity of 77% and a specificity of 66% to predict an increased sleepiness level. Conclusion: Drivers with OSA experienced the feeling of sleepiness should be considered as having EDS in the clinical management of OSA.
Keywords: Obstructive sleep apnea; sleepiness; driving
ÖZET
Amaç: Mevcut çalışma, uyku anketlerinin tanısal faydasını artırmak için obstrüktif uyku apneli (OUA) profesyonel erkek sürücülerde gündüz aşırı uykululuk (GAU) hâlini değerlendirmeyi amaçladı. Gereç ve Yöntemler: Elli beş profesyonel erkek sürücü, Epworth Uykululuk Ölçeği (EUÖ) anketinin yanı sıra Karolinska Uykululuk Ölçeği'ni (KUÖ) 50 dk'lık simülatör sürüş görevi öncesinde ve sonrasında tamamladı. OUA'lı hastaları belirlemek için polisomnografi testi yapıldı. EUÖ'deki eşik puan 11, GAU'lu hastaları tanımlamak için kullanıldı. Farklı EUÖ puanlarının uykululuk durumuna etkisini araştırmak için 3 grup oluşturuldu. Bulgular: Medyan KUÖ puanı, sürüş sonrasında 3 puandan (1-6) 4 puana (1-9) önemli ölçüde arttı. KUÖ fark puanları, GAU'sı olan ve olmayan hasta gruplarında farklılık göstermedi. Öte yandan, EUÖ dikkate alarak oluşturduğumuz 3 grup arasında belirgin fark saptandı [0-4 (uykusuz), 5-9 (uykulu hissetme) ve 10-16 (uyuklama riski)] (p=0,004). Birinci gruptaki uykululuk düzeyindeki değişim miktarı, ikinci ve üçüncü gruplara göre anlamlı derecede düşüktü (p=0,02, p=0,004). Regresyon analizi, KUÖ fark puanları ile EUÖ puanları arasında bir ilişki olduğunu doğruladı [standart β=0,39, %95 güven aralığı (0,05-0,23), p=0,004]. ROC eğrisi, uykululuk hâlinin artması durumunu tahmin etmede 5,5 kesme noktasının %77 duyarlılık ve %66 özgüllük değeri ile öngördü. Sonuç: Uykululuk hissi yaşayan OUA'lı sürücüler, GAU hâli varmış gibi klinik olarak değerlendirilmelidir.
Anahtar Kelimeler: Obstrüktif uyku apnesi; uykululuk; sürüş
Amaç: Mevcut çalışma, uyku anketlerinin tanısal faydasını artırmak için obstrüktif uyku apneli (OUA) profesyonel erkek sürücülerde gündüz aşırı uykululuk (GAU) hâlini değerlendirmeyi amaçladı. Gereç ve Yöntemler: Elli beş profesyonel erkek sürücü, Epworth Uykululuk Ölçeği (EUÖ) anketinin yanı sıra Karolinska Uykululuk Ölçeği'ni (KUÖ) 50 dk'lık simülatör sürüş görevi öncesinde ve sonrasında tamamladı. OUA'lı hastaları belirlemek için polisomnografi testi yapıldı. EUÖ'deki eşik puan 11, GAU'lu hastaları tanımlamak için kullanıldı. Farklı EUÖ puanlarının uykululuk durumuna etkisini araştırmak için 3 grup oluşturuldu. Bulgular: Medyan KUÖ puanı, sürüş sonrasında 3 puandan (1-6) 4 puana (1-9) önemli ölçüde arttı. KUÖ fark puanları, GAU'sı olan ve olmayan hasta gruplarında farklılık göstermedi. Öte yandan, EUÖ dikkate alarak oluşturduğumuz 3 grup arasında belirgin fark saptandı [0-4 (uykusuz), 5-9 (uykulu hissetme) ve 10-16 (uyuklama riski)] (p=0,004). Birinci gruptaki uykululuk düzeyindeki değişim miktarı, ikinci ve üçüncü gruplara göre anlamlı derecede düşüktü (p=0,02, p=0,004). Regresyon analizi, KUÖ fark puanları ile EUÖ puanları arasında bir ilişki olduğunu doğruladı [standart β=0,39, %95 güven aralığı (0,05-0,23), p=0,004]. ROC eğrisi, uykululuk hâlinin artması durumunu tahmin etmede 5,5 kesme noktasının %77 duyarlılık ve %66 özgüllük değeri ile öngördü. Sonuç: Uykululuk hissi yaşayan OUA'lı sürücüler, GAU hâli varmış gibi klinik olarak değerlendirilmelidir.
Anahtar Kelimeler: Obstrüktif uyku apnesi; uykululuk; sürüş
REFERANSLAR:
- Lal C, Weaver TE, Bae CJ, Strohl KP. Excessive daytime sleepiness in obstructive sleep apnea. Mechanisms and clinical management. Ann Am Thorac Soc. 2021;18(5):757-68. [Crossref] [PubMed] [PMC]
- Howard ME, Desai AV, Grunstein RR, Hukins C, Armstrong JG, Joffe D, et al. Sleepiness, sleep-disordered breathing, and accident risk factors in commercial vehicle drivers. Am J Respir Crit Care Med. 2004;170(9):1014-21. [Crossref] [PubMed]
- Cluydts R, De Valck E, Verstraeten E, Theys P. Daytime sleepiness and its evaluation. Sleep Med Rev. 2002;6(2):83-96. [Crossref] [PubMed]
- Moldofsky H. Evaluation of daytime sleepiness. Clin Chest Med. 1992;13(3):417-25. [Crossref] [PubMed]
- Berry RB, Budhiraja R, Gottlieb DJ, Gozal D, Iber C, Kapur VK, et al; American Academy of Sleep Medicine. Rules for scoring respiratory events in sleep: update of the 2007 AASM Manual for the Scoring of Sleep and Associated Events. Deliberations of the Sleep Apnea Definitions Task Force of the American Academy of Sleep Medicine. J Clin Sleep Med. 2012;8(5):597-619. [Crossref] [PubMed] [PMC]
- Johns MW. A new method for measuring daytime sleepiness: the Epworth sleepiness scale. Sleep. 1991;14(6):540-5. [Crossref] [PubMed]
- Shahid A, Wilkinson K, Marcu S, Shapiro CM. Karolinska sleepiness scale (KSS). STOP, THAT and one hundred other sleep scales. 2012:209-10. [Crossref]
- Thorarinsdottir EH, Janson C, Aspelund T, Benediktsdottir B, Júlíusson S, Gislason T, et al. Different components of excessive daytime sleepiness and the change with positive airway pressure treatment in patients with obstructive sleep apnea: results from the Icelandic Sleep Apnea Cohort (ISAC). J Sleep Res. 2022;31(3):e13528. [Crossref] [PubMed]
- Thorarinsdottir EH, Bjornsdottir E, Benediktsdottir B, Janson C, Gislason T, Aspelund T, et al. Definition of excessive daytime sleepiness in the general population: feeling sleepy relates better to sleep-related symptoms and quality of life than the Epworth Sleepiness Scale score. Results from an epidemiological study. J Sleep Res. 2019;28(6):e12852. [Crossref] [PubMed]
- Peker Y. Obstructive sleep apnea and driving risk: the current Turkish legislation, controversies, and future perspectives. Marmara Medical Journal. 2016;29(3):10-5. [Link]
- Bonsignore MR, Randerath W, Riha R, Smyth D, Gratziou C, Gonçalves M, et al. New rules on driver licensing for patients with obstructive sleep apnea: European Union Directive 2014/85/EU. J Sleep Res. 2016;25(1):3-4. [Crossref] [PubMed]
- Strohl KP, Brown DB, Collop N, George C, Grunstein R, Han F, et al; ATS Ad Hoc Committee on Sleep Apnea, Sleepiness, and Driving Risk in Noncommercial Drivers. An official American Thoracic Society Clinical Practice Guideline: sleep apnea, sleepiness, and driving risk in noncommercial drivers. An update of a 1994 Statement. Am J Respir Crit Care Med. 2013;187(11):1259-66. [Crossref] [PubMed] [PMC]
- Adams RJ, Appleton SL, Vakulin A, Lang C, Martin SA, Taylor AW, et al. Association of daytime sleepiness with obstructive sleep apnoea and comorbidities varies by sleepiness definition in a population cohort of men. Respirology. 2016;21(7):1314-21. [Crossref] [PubMed]
- Baldwin CM, Kapur VK, Holberg CJ, Rosen C, Nieto FJ; Sleep Heart Health Study Group. Associations between gender and measures of daytime somnolence in the Sleep Heart Health Study. Sleep. 2004;27(2):305-11. [Crossref] [PubMed]
- Kim H, Young T. Subjective daytime sleepiness: dimensions and correlates in the general population. Sleep. 2005;28(5):625-34. [Crossref] [PubMed]
- Pilcher JJ, Schoeling SE, Prosansky CM. Self-report sleep habits as predictors of subjective sleepiness. Behav Med. 2000;25(4):161-8. [Crossref] [PubMed]
- Sangal RB. Evaluating sleepiness-related daytime function by querying wakefulness inability and fatigue: Sleepiness-Wakefulness Inability and Fatigue Test (SWIFT). J Clin Sleep Med. 2012;8(6):701-11. [Crossref] [PubMed] [PMC]
- Gandhi KD, Mansukhani MP, Silber MH, Kolla BP. Excessive daytime sleepiness: a clinical review. Mayo Clin Proc. 2021;96(5):1288-301. Erratum in: Mayo Clin Proc. 2021;96(10):2729. [Crossref] [PubMed]
- Lal C, Strange C, Bachman D. Neurocognitive impairment in obstructive sleep apnea. Chest. 2012;141(6):1601-10. [Crossref] [PubMed]
- Pérez-Carbonell L, Mignot E, Leschziner G, Dauvilliers Y. Understanding and approaching excessive daytime sleepiness. Lancet. 2022;400(10357):1033-46. [Crossref] [PubMed]
- Wallström S, Balcan B, Thunström E, Wolf A, Peker Y. CPAP and health-related quality of life in adults with coronary artery disease and nonsleepy obstructive sleep apnea in the RICCADSA trial. J Clin Sleep Med. 2019;15(9):1311-20. [Crossref] [PubMed] [PMC]
.: İşlem Listesi