.: ORİJİNAL ARAŞTIRMA
Edinsel İzole Troklear (IV.) Sinir Paralizilerinde Başlangıç Klinik Bulguların ve Etiyolojik Faktörlerin Spontan Düzelme ile İlişki
Initial Clinical Findings and Etiological Factors of Acquired Isolated Trochlear (IV.) Nerve Palsy and Their Relationship with Spontaneous Recovery
Turkiye Klinikleri J Ophthalmol. 2019;28(3):148-53
doi: 10.5336/ophthal.2018-63518
Makale Dili: TR
Tam Metin
ÖZET
Amaç: Edinsel izole troklear sinir paralizilerinde, etiyoloji ve klinik bulgular ile spontan düzelme arasındaki ilişkinin değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntemler: 2012-2017 yılları arasında kliniğimize başvuran ve edinsel izole troklear sinir paralizi tanısı alan hastalar retrospektif olarak tarandı. Takip süresi altı aydan fazla olanlar çalışma kapsamına alındı. Hastaların epidemiyolojik özellikleri, klinik bulguları ve etiyolojileri kayıt altına alındı. Hastalar, spontan düzelenler (Grup 1) ve düzelme gözlenmeyip, cerrahi önerilenler (Grup 2) olarak iki gruba ayrıldı. Bu iki grup, klinik bulgular ve etiyoloji açısından istatistiksel olarak karşılaştırıldı. Bulgular: Kırk dokuz (32 erkek, 17 kadın) hasta çalışma kapsamına alındı. Hastaların yaş ortalaması 39,82±21,03 yıl idi. Hastalardaki ortalama başlangıç vertikal kayma ölçüm değerleri uzakta 9,63±6,30 prizma dioptrisi (PD) ve yakında 9,84±6,03 PD olarak saptandı. Oküler motilite açısından değerlendirildiğinde, üst oblik kısıtlılığı ortalama -1,83±0,82, alt oblik hiperfonksiyonu ortalama 2,73±1,73 olarak bulundu. Etiyolojide, en sık olarak 19 (%38,78)'unda travma ve 19 (%38,78)'unda mikrovasküler patoloji saptandı. Hastaların 29'unda spontan düzelme (Grup 1) saptanır iken, 20'sinde spontan düzelme görülmedi (Grup 2). Grup 1'de ortalama vertikal kayma değerleri 7,21±4,44 PD iken, Grup 2'de ise 13,15±7,02 PD olarak bulundu. Grup 1 ve grup 2 arasında, vertikal kayma ölçüm değerleri açısından istatistiksel olarak anlamlı fark belirlendi. Üst oblik kısıtlılığı ve alt oblik hiperfonksiyonu değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı. Sonuç: Edinsel izole troklear sinir paralizilerinde, başvuru sırasındaki uzak ve yakın vertikal kayma ölçüm değerlerinin, düzelme gözlenmeyen hastalarda daha yüksek olduğu sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler: Dördüncü kranyal sinir paralizi; troklear sinir felci; edinsel; etiyoloji; spontan düzelme
Amaç: Edinsel izole troklear sinir paralizilerinde, etiyoloji ve klinik bulgular ile spontan düzelme arasındaki ilişkinin değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntemler: 2012-2017 yılları arasında kliniğimize başvuran ve edinsel izole troklear sinir paralizi tanısı alan hastalar retrospektif olarak tarandı. Takip süresi altı aydan fazla olanlar çalışma kapsamına alındı. Hastaların epidemiyolojik özellikleri, klinik bulguları ve etiyolojileri kayıt altına alındı. Hastalar, spontan düzelenler (Grup 1) ve düzelme gözlenmeyip, cerrahi önerilenler (Grup 2) olarak iki gruba ayrıldı. Bu iki grup, klinik bulgular ve etiyoloji açısından istatistiksel olarak karşılaştırıldı. Bulgular: Kırk dokuz (32 erkek, 17 kadın) hasta çalışma kapsamına alındı. Hastaların yaş ortalaması 39,82±21,03 yıl idi. Hastalardaki ortalama başlangıç vertikal kayma ölçüm değerleri uzakta 9,63±6,30 prizma dioptrisi (PD) ve yakında 9,84±6,03 PD olarak saptandı. Oküler motilite açısından değerlendirildiğinde, üst oblik kısıtlılığı ortalama -1,83±0,82, alt oblik hiperfonksiyonu ortalama 2,73±1,73 olarak bulundu. Etiyolojide, en sık olarak 19 (%38,78)'unda travma ve 19 (%38,78)'unda mikrovasküler patoloji saptandı. Hastaların 29'unda spontan düzelme (Grup 1) saptanır iken, 20'sinde spontan düzelme görülmedi (Grup 2). Grup 1'de ortalama vertikal kayma değerleri 7,21±4,44 PD iken, Grup 2'de ise 13,15±7,02 PD olarak bulundu. Grup 1 ve grup 2 arasında, vertikal kayma ölçüm değerleri açısından istatistiksel olarak anlamlı fark belirlendi. Üst oblik kısıtlılığı ve alt oblik hiperfonksiyonu değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı. Sonuç: Edinsel izole troklear sinir paralizilerinde, başvuru sırasındaki uzak ve yakın vertikal kayma ölçüm değerlerinin, düzelme gözlenmeyen hastalarda daha yüksek olduğu sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler: Dördüncü kranyal sinir paralizi; troklear sinir felci; edinsel; etiyoloji; spontan düzelme
ABSTRACT
Objective: Determining clinical findings and etiological factors of acquired isolated trochlear nerve palsy and evaluating their relationship with spontaneous recovery. Material and Methods: Records of the patients diagnosed with acquired isolated trochlear nerve palsy in our hospital between 2012-2017 were reviewed. Patients with a follow-up period of more than 6 months were included in this study. The epidemiological and clinical findings, and the etiologies were noted. The patients were divided into two groups: patients with spontaneous recovery (Group 1), and patients who did not have spontaneous recovery and underwent surgery (Group 2). Statistical evaluation was performed between these two groups. Results: Forty nine cases (32 male, 17 female) were included in this study. Mean age was 39.82±21.03 years. The mean angle of vertical deviation was 9.63±6.30 prism diopter (PD) for distance and 9,84±6,03 PD for near. The mean superior oblique underaction was -1.83±0.82, and the mean inferior oblique overaction was 2.73±1.73. Trauma (38.78%) and microvascular pathologies (38.78%) were the most frequent etiologies. Spontaneous recovery was observed in 29 patients (Group 1), and 20 patients did not have spontaneous recovery (Group 2). The mean initial angle of vertical deviation was 7.21±4.44 PD in group 1, and 13.15±7.02 PD in group 2. There was a statistical significance in terms of initial angles of vertical deviation, between group 1 and group 2. No statistical significance was found in terms of superior oblique underaction and inferior oblique overaction. Conclusion: In acquired isolated trochlear nerve palsy, initial angles of vertical deviation for distance and for near were found to be higher in cases without spontaneous recovery.
Keywords: Fourth cranial nerve palsy; trochlear nerve palsy; acquired; etiology; spontaneous recovery
Objective: Determining clinical findings and etiological factors of acquired isolated trochlear nerve palsy and evaluating their relationship with spontaneous recovery. Material and Methods: Records of the patients diagnosed with acquired isolated trochlear nerve palsy in our hospital between 2012-2017 were reviewed. Patients with a follow-up period of more than 6 months were included in this study. The epidemiological and clinical findings, and the etiologies were noted. The patients were divided into two groups: patients with spontaneous recovery (Group 1), and patients who did not have spontaneous recovery and underwent surgery (Group 2). Statistical evaluation was performed between these two groups. Results: Forty nine cases (32 male, 17 female) were included in this study. Mean age was 39.82±21.03 years. The mean angle of vertical deviation was 9.63±6.30 prism diopter (PD) for distance and 9,84±6,03 PD for near. The mean superior oblique underaction was -1.83±0.82, and the mean inferior oblique overaction was 2.73±1.73. Trauma (38.78%) and microvascular pathologies (38.78%) were the most frequent etiologies. Spontaneous recovery was observed in 29 patients (Group 1), and 20 patients did not have spontaneous recovery (Group 2). The mean initial angle of vertical deviation was 7.21±4.44 PD in group 1, and 13.15±7.02 PD in group 2. There was a statistical significance in terms of initial angles of vertical deviation, between group 1 and group 2. No statistical significance was found in terms of superior oblique underaction and inferior oblique overaction. Conclusion: In acquired isolated trochlear nerve palsy, initial angles of vertical deviation for distance and for near were found to be higher in cases without spontaneous recovery.
Keywords: Fourth cranial nerve palsy; trochlear nerve palsy; acquired; etiology; spontaneous recovery
REFERANSLAR:
- Richards BW, Jones FR Jr, Younge BR. Causes and prognosis in 4,278 cases of paralysis of the oculomotor, trochlear, and abducens cranial nerves. Am J Ophthalmol. 1992;113(5):489-96. [Crossref]
- Park UC, Kim SJ, Hwang JM, Yu YS. Clinical features and natural history of acquired third, fourth, and sixth cranial nerve palsy. Eye (Lond). 2008;22(5):691-6. [Crossref] [PubMed]
- Rush JA, Younge BR. Paralysis of cranial nerves III, IV, and VI. Cause and prognosis in 1,000 cases. Arch Ophthalmol. 1981;99(1):76-9. [Crossref] [PubMed]
- Awadein A, Gawdat G. Comparison of superior oblique suture spacers and superior oblique silicone band expanders. J AAPOS. 2012;16(2):131-5. [Crossref] [PubMed]
- Bagheri A, Fallahi MR, Abrishami M, Salour H, Aletaha M. Clinical features and outcomes of treatment of fourth nerve palsy. J Ophtalmic Vis Res. 2010;5(1):27-31.
- Tiffin PA, MacEwen CJ, Craig EA, Clayton G. Acquired palsy of the oculomotor, trochlear and abducens nerves. Eye (Lond). 1996;10(Pt 3):377-84. [Crossref] [PubMed]
- Simons BD, Saunders TG, Siatkowski RM, Feuer WJ, Lavina AM, Capó H, et al. Outcome of surgical management of superior oblique palsy: a study of 123 cases. Binocul Vis Strabismus Q. 1998;13(4):273-82.
- Keane JR. Fourth nerve palsy: historical review and study of 215 patients. Neurology. 1993;43(12):2439-43. [Crossref] [PubMed]
- Dosunmu EO, Hatt SR, Leske DA, Hodge DO, Holmes JM. Incidence and etiology of presumed fourth cranial nerve palsy: a population-based study. Am J Ophthalmol. 2018;185: 110-4. [Crossref] [PubMed] [PMC]
- Lee JJ, Chun KI, Baek SH, Kim US. Relationship of hypertropia and excyclotorsion in superior oblique palsy. Korean J Ophthalmol. 2013;27(1):39-43. [Crossref] [PubMed] [PMC]
- Rucker CW. Paralysis of the third, fourth and sixth cranial nerves. Am J Ophthalmol. 1958;46(6):787-94. [Crossref]
- Rucker CW. The causes of paralysis of the third, fourth and sixth cranial nerves. Am J Ophthalmol. 1966;61(5 Pt 2):1293-8. [Crossref]
- Kim K, Noh SR, Kang MS, Jin KH. Clinical course and prognostic factors of acquired third, fourth, and sixth cranial nerve palsy in Korean patients. Korean J Ophthalmol. 2018;32(3):221-7. [Crossref] [PubMed] [PMC]
- Von Noorden GK. Paralytic strabismus. Binocular Vision and Ocular Motility. 4th ed. St. Luis: Mosby Company; 1990. p.366-94.
- Albayrak A, Kutluk S, Kural G. [Etiological factor in patients with paralytic strabismus]. Turkiye Klinikleri J Ophthalmol. 2002;11(2):93-6.
- Bayramlar H, Aydın E, Totan Y, Dağlıoğlu MC, Erten A. [Which of the paralytic strabismus is most frequent?; abducens nerve palsy or trochlear nerve palsy]. T Oft Gaz. 2000;30: 188-91.
- Tuğcu B, Tanrıverdi Ç, Yüzbaşıoğlu E, Gürez C, Şencan S. [Etiologic and clinical evaluation of paralytic strabismus]. Med J Bakirköy. 2007;3(2):64-7.
- Söylev MF, Özkan SB, Kasim R, Duman S. [The etiological factors in IIIrd, IVth and VIth cranial nerve palsies]. Turkiye Klinikleri J Ophthalmol. 1994;3:5-8.
- Heinze J. Cranial nerve avulsion and other neural injuries in road accidents. Med J Aust. 1969;2(25):1246-9.
.: İşlem Listesi