Diyabetik periferik nöropati taramasında Semmes-Weinstein monofilament incelemesinin etkinliği
Diyabetik periferik nöropati taramasında Semmes-Weinstein monofilament incelemesinin etkinliği
Makale Dili: TR
ÖZET
Amaç: Poliklinik şartlarında diyabetik periferik nöropati (DPN) taramasında Semmes-Weinstein monofilament incelemesinin (SWMİ) etkinliğinin araştırılması. Yöntem: Poliklinikte izlenen 82 tip 2 diyabetik hasta 13 subjektif semptom yönünden sorgulandı ve derin refleksler açısından test edildi. Hastalar iki tür kantitatif duyusal test kullanılarak değerlendirildi: SWMİ (4.31/2 g ve 5.07/10 g monofilamentler kullanılarak) ve vibrasyon testi (C-64 kantitatif diyapazon kullanılarak). Hastalara aşağıda belirtilen üç kriterden ikisinin her iki ayakta da sağlanması durumunda DPN tanısı konuldu: (1) ağrı, uyuşukluk ya da paresteziden herhangi birinin varlığı; (2) ayak bileği refleksinin azalması veya kaybı; ya da (3) vibrasyon algılama eşiği (VAE) skalasının 4'ün altında olması. Bulgular: En sık karşılaşılan subjektif semptomlar kas krampları ve ekstremitelerde uyuşukluktu. DPN için en yararlı tanısal test, %60.0 sensitivite ve %73.8 spesifisite sağlayan, ayak baş parmağında ya da beşinci metatarsın plantar kısmında SWMİ 4.31/2 g olarak bulundu. SWMİ 4.31/2 g alt ekstremite VAE (P= 0.029) ve bayılmayı da kapsayan üç subjektif semptom ile ilişkiliydi SWMİ 5.07/10 g alt ekstremite VAE (P= 0.011), ayak bileği refleksi (P= 0.013), diz refleksi (P= 0.031) ve iki subjektif semptom ile ilişkiliydi. Bununla birlikte, DPN tanısı konulması açısından sensitivitesi düşüktü (%30.0). Sonuçlar: SWMİ ile ortaya konulan bozukluklar, alt ekstremide VAE ile belirlenen bozukluklar ile pozitif ilişkilidir. Ayrıca, SWMİ 4.31/2 g ile bayılma arasında bir ilişkinin saptanması, bu testin küçük liflerde bulunan bozuklukları saptaması açısından yararlı olacağını düşündürmektedir. Bu inceleme için harcanan minimal zaman göz önünde bulundurulduğunda, SWMİ 4.31/2 g poliklinikte izlenen hastalar için alt ekstremite VAE ve ayak bileği refleks testi ile birlikte yararlı bir incelemedir.
Anahtar Kelimeler: Semmes-Weinstein monofilament; Kantitatif duysal inceleme; Vibrasyon incelemesi; Diyabetik nöropati; Poliklinik
Amaç: Poliklinik şartlarında diyabetik periferik nöropati (DPN) taramasında Semmes-Weinstein monofilament incelemesinin (SWMİ) etkinliğinin araştırılması. Yöntem: Poliklinikte izlenen 82 tip 2 diyabetik hasta 13 subjektif semptom yönünden sorgulandı ve derin refleksler açısından test edildi. Hastalar iki tür kantitatif duyusal test kullanılarak değerlendirildi: SWMİ (4.31/2 g ve 5.07/10 g monofilamentler kullanılarak) ve vibrasyon testi (C-64 kantitatif diyapazon kullanılarak). Hastalara aşağıda belirtilen üç kriterden ikisinin her iki ayakta da sağlanması durumunda DPN tanısı konuldu: (1) ağrı, uyuşukluk ya da paresteziden herhangi birinin varlığı; (2) ayak bileği refleksinin azalması veya kaybı; ya da (3) vibrasyon algılama eşiği (VAE) skalasının 4'ün altında olması. Bulgular: En sık karşılaşılan subjektif semptomlar kas krampları ve ekstremitelerde uyuşukluktu. DPN için en yararlı tanısal test, %60.0 sensitivite ve %73.8 spesifisite sağlayan, ayak baş parmağında ya da beşinci metatarsın plantar kısmında SWMİ 4.31/2 g olarak bulundu. SWMİ 4.31/2 g alt ekstremite VAE (P= 0.029) ve bayılmayı da kapsayan üç subjektif semptom ile ilişkiliydi SWMİ 5.07/10 g alt ekstremite VAE (P= 0.011), ayak bileği refleksi (P= 0.013), diz refleksi (P= 0.031) ve iki subjektif semptom ile ilişkiliydi. Bununla birlikte, DPN tanısı konulması açısından sensitivitesi düşüktü (%30.0). Sonuçlar: SWMİ ile ortaya konulan bozukluklar, alt ekstremide VAE ile belirlenen bozukluklar ile pozitif ilişkilidir. Ayrıca, SWMİ 4.31/2 g ile bayılma arasında bir ilişkinin saptanması, bu testin küçük liflerde bulunan bozuklukları saptaması açısından yararlı olacağını düşündürmektedir. Bu inceleme için harcanan minimal zaman göz önünde bulundurulduğunda, SWMİ 4.31/2 g poliklinikte izlenen hastalar için alt ekstremite VAE ve ayak bileği refleks testi ile birlikte yararlı bir incelemedir.
Anahtar Kelimeler: Semmes-Weinstein monofilament; Kantitatif duysal inceleme; Vibrasyon incelemesi; Diyabetik nöropati; Poliklinik
ABSTRACT
Objective: To evaluate the effectiveness of the Semmes-Weinstein monofilament examination (SWME) for diabetic peripheral neuropathy (DPN) screening at an outpatient clinic. Methods: Eighty-two type 2 diabetic outpatients were questioned about 13 subjective symptoms and tested for deep reflexes. They were examined using two types of quantitative sensory testing: SWME (using 4.31/2 g and 5.07/10 g monofilaments) and vibration testing (using the C-64 quantitative tuning fork). The patients were diagnosed with DPN when two of the following three criteria from both legs were met: (1) the presence of either pain, numbness, or paraesthesia; (2) a diminished or absent ankle reflex; or (3) a scale below 4 for their vibration perception thresholds (VPT). Results: The most common subjective symptoms were muscle cramps and numbness in the extremities. SWME 4.31/2 g at the great toe or the plantar aspect of the fifth metatarsal was the most useful diagnostic test for DPN, providing 60.0% sensitivity and 73.8% specificity. SWME 4.31/2 g was correlated with lower limb VPT ( P= .029) and three subjective symptoms including fainting. SWME 5.07/10 g was correlated with lower limb VPT (P= .011), the ankle reflex ( P= .013), the knee reflex (P= .031), and two subjective symptoms. However, the sensitivity to diagnose DPN was low (30.0%). Conclusions: The abnormalities indicated by SWME correlated well with those identified by lower limb VPT. Moreover, SWME 4.31/2 g correlated with fainting, suggesting that it could detect abnormalities in the small fibers. Considering the minimal time for this examination, SWME 4.31/2 g is a useful examination in an outpatient setting along with lower limb VPT and ankle reflex testing.
Keywords: Semmes-Weinstein monofilament; Quantitative sensory testing; Vibration testing; Diabetic neuropathies; Outpatient clinic
Objective: To evaluate the effectiveness of the Semmes-Weinstein monofilament examination (SWME) for diabetic peripheral neuropathy (DPN) screening at an outpatient clinic. Methods: Eighty-two type 2 diabetic outpatients were questioned about 13 subjective symptoms and tested for deep reflexes. They were examined using two types of quantitative sensory testing: SWME (using 4.31/2 g and 5.07/10 g monofilaments) and vibration testing (using the C-64 quantitative tuning fork). The patients were diagnosed with DPN when two of the following three criteria from both legs were met: (1) the presence of either pain, numbness, or paraesthesia; (2) a diminished or absent ankle reflex; or (3) a scale below 4 for their vibration perception thresholds (VPT). Results: The most common subjective symptoms were muscle cramps and numbness in the extremities. SWME 4.31/2 g at the great toe or the plantar aspect of the fifth metatarsal was the most useful diagnostic test for DPN, providing 60.0% sensitivity and 73.8% specificity. SWME 4.31/2 g was correlated with lower limb VPT ( P= .029) and three subjective symptoms including fainting. SWME 5.07/10 g was correlated with lower limb VPT (P= .011), the ankle reflex ( P= .013), the knee reflex (P= .031), and two subjective symptoms. However, the sensitivity to diagnose DPN was low (30.0%). Conclusions: The abnormalities indicated by SWME correlated well with those identified by lower limb VPT. Moreover, SWME 4.31/2 g correlated with fainting, suggesting that it could detect abnormalities in the small fibers. Considering the minimal time for this examination, SWME 4.31/2 g is a useful examination in an outpatient setting along with lower limb VPT and ankle reflex testing.
Keywords: Semmes-Weinstein monofilament; Quantitative sensory testing; Vibration testing; Diabetic neuropathies; Outpatient clinic
.: İşlem Listesi