COVID-19 Pandemi Sürecinde Çocuk İstismarı
Child Abuse During the COVID-19 Pandemic
Orhan G, Ulukol B. COVID-19 pndemi sürecinde çocuk istismarı. Çöl N, editör. COVID-19 Pandemi Sürecinde Koruyucu Çocuk Sağlığı Uygulamaları. 1. Baskı. Ankara: Türkiye Klinikleri; 2021. p.49-55.
Makale Dili: TR
Ücretsiz Erişim
ÖZET
2019 yılı Aralık ayında Çin'de görülmeye başlayan ve kısa sürede dünya geneline hızlı şekilde yayılan, bedensel sağlık, ruh sağlığı ve sosyoekonomik çıktıları ile küresel boyutta birtakım olumsuz etkilenmelere sebep olan COVID-19 pandemisi, 2021 yılında da dünya çapında etkisini sürdürmeye devam etmektedir. COVID-19 virüsünün, ağır seyreden bedensel hastalık oluşturma riskinin, yetişkinlere kıyasla çocuklarda daha düşük olduğu belirtilmiş olsa da pandemi sürecinde okulların yüz yüze eğitime ara vermesi, sosyal izolasyon şartları, ekonomik durgunluk, ebeveyn işsizliği oranında artış, ebeveyn ve çocukların evde daha uzun süreler ve birlikte vakit geçirmek durumunda kalması gibi etkenler, özellikle pandemi öncesinde ihmal ve istismar açısından riskli grupta olan çocukları kötü muameleye maruz kalma açısından daha riskli hale getirmiştir. Ayrıca dünya genelinde çocuk istismarı şüphesinin genellikle ilk raporlayıcısı olan eğitimcilerin, pandemi sürecinde çocuklarla azalan yüz yüze etkileşimi, çocuk istismarına yönelik bildirimlerin yargıya taşınması önündeki en kritik engel olarak görülebilir. Bu bağlamda, COVID-19 salgınına karşı alınan önlemlerin mevcut çıktıları dikkate alınarak, bu süreçte çocuklara kötü muameleye yönelik risk faktörlerini ve koruyucu unsurları dikkate alan müdahale planlarının oluşturulması gerekli görülmektedir. Bu nedenle sosyal izolasyon sürecinde yaşanan istismarın bir an önce bildirilmesini sağlamak, çocuk koruma sistemine etkili müdahalelerin geliştirilmesi ve başta çocuk ve ailesi ile temas kuran profesyoneller olmak üzere tüm toplumun bilinçlendirilmesi en önemli müdahalelerdir.
Anahtar Kelimeler: COVID-19; çocuk istismarı
2019 yılı Aralık ayında Çin'de görülmeye başlayan ve kısa sürede dünya geneline hızlı şekilde yayılan, bedensel sağlık, ruh sağlığı ve sosyoekonomik çıktıları ile küresel boyutta birtakım olumsuz etkilenmelere sebep olan COVID-19 pandemisi, 2021 yılında da dünya çapında etkisini sürdürmeye devam etmektedir. COVID-19 virüsünün, ağır seyreden bedensel hastalık oluşturma riskinin, yetişkinlere kıyasla çocuklarda daha düşük olduğu belirtilmiş olsa da pandemi sürecinde okulların yüz yüze eğitime ara vermesi, sosyal izolasyon şartları, ekonomik durgunluk, ebeveyn işsizliği oranında artış, ebeveyn ve çocukların evde daha uzun süreler ve birlikte vakit geçirmek durumunda kalması gibi etkenler, özellikle pandemi öncesinde ihmal ve istismar açısından riskli grupta olan çocukları kötü muameleye maruz kalma açısından daha riskli hale getirmiştir. Ayrıca dünya genelinde çocuk istismarı şüphesinin genellikle ilk raporlayıcısı olan eğitimcilerin, pandemi sürecinde çocuklarla azalan yüz yüze etkileşimi, çocuk istismarına yönelik bildirimlerin yargıya taşınması önündeki en kritik engel olarak görülebilir. Bu bağlamda, COVID-19 salgınına karşı alınan önlemlerin mevcut çıktıları dikkate alınarak, bu süreçte çocuklara kötü muameleye yönelik risk faktörlerini ve koruyucu unsurları dikkate alan müdahale planlarının oluşturulması gerekli görülmektedir. Bu nedenle sosyal izolasyon sürecinde yaşanan istismarın bir an önce bildirilmesini sağlamak, çocuk koruma sistemine etkili müdahalelerin geliştirilmesi ve başta çocuk ve ailesi ile temas kuran profesyoneller olmak üzere tüm toplumun bilinçlendirilmesi en önemli müdahalelerdir.
Anahtar Kelimeler: COVID-19; çocuk istismarı
ABSTRACT
The COVID-19 pandemic, which started to be seen in China in December 2019 and spread rapidly through out the world in a short time, causing some negative effects on a global scale with physical health, mental health and socioeconomic outcomes, continues to have its effect worldwide in 2021. Although it has been stated that the risk of developing severe physical diseases by the COVID-19 virus is lower in children compared to adults, during the pandemic period schools cease face-to-face education, social isolation conditions, economic recession, increase in parental unemployment, parents and children stay at home longer and, having to spend time together made children who were in the risky group in terms of neglect and abuse especially before the pandemic, more risky in terms of being exposed to maltreatment. In addition, the decreasing face-to-face interaction of educators, who are usually the first reporters of child abuse suspicion around the world, with children during the pandemic process can be seen as the most critical obstacle to bringing reports of child abuse to justice. In this context, taking into account the current outputs of them easures taken against the COVID-19 pandemic, it is deemed necessary to creating intervention plans that take into account the risk factors and protective elements for child maltreatment during this process. For this reason ensuring the notification of abuse suffered during the social isolation period as soon as possible, developing effective interventions in the child protection system and increasing the awareness of the whole society, especially the professionals who come into contact with the child and their family are most important interventions.
Keywords: COVID-19; child abuse
The COVID-19 pandemic, which started to be seen in China in December 2019 and spread rapidly through out the world in a short time, causing some negative effects on a global scale with physical health, mental health and socioeconomic outcomes, continues to have its effect worldwide in 2021. Although it has been stated that the risk of developing severe physical diseases by the COVID-19 virus is lower in children compared to adults, during the pandemic period schools cease face-to-face education, social isolation conditions, economic recession, increase in parental unemployment, parents and children stay at home longer and, having to spend time together made children who were in the risky group in terms of neglect and abuse especially before the pandemic, more risky in terms of being exposed to maltreatment. In addition, the decreasing face-to-face interaction of educators, who are usually the first reporters of child abuse suspicion around the world, with children during the pandemic process can be seen as the most critical obstacle to bringing reports of child abuse to justice. In this context, taking into account the current outputs of them easures taken against the COVID-19 pandemic, it is deemed necessary to creating intervention plans that take into account the risk factors and protective elements for child maltreatment during this process. For this reason ensuring the notification of abuse suffered during the social isolation period as soon as possible, developing effective interventions in the child protection system and increasing the awareness of the whole society, especially the professionals who come into contact with the child and their family are most important interventions.
Keywords: COVID-19; child abuse
.: İşlem Listesi