.: ORİJİNAL ARAŞTIRMA
Comparison of Surgical Treatment and Conservative Approach for Type III Acromioclavicular Dislocations
Tip III Akromiyoklaviküler Dislokasyonlar İçin Cerrahi Tedavi ile Konservatif Yaklaşımın Karşılaştırılması
Turkiye Klinikleri J Med Sci. 2011;31(1):109-14
doi: 10.5336/medsci.2009-13819
Makale Dili: EN
Tam Metin
ABSTRACT
Objective: In this study, we aimed to compare the effectiveness and the results of surgical (modified Weaver-Dunn) and conservative treatment techniques for Rockwood type III acromioclavicular dislocation. Material and Methods: Thirty four patients with acromioclavicular dislocation were included in this study. The mean age was 43.6 ± 10.2 years (range 21-60). Modified Weaver-Dunn technique was performed on 17 patients. The mean operation time after the trauma was 12 ± 6.9 days (range 3-24 days). The remaining 17 patients were treated conservatively with an acromioclavicular bandage. The range of motion and strengthening of the shoulder muscles started during the sixth week of treatment in both groups. The mean follow up period of both groups was 32.8 ± 12.1 months (range 12-72). Results: No complication occurred in either groups. According to Poigenfurst's criteria, the results were classified as good or excellent in both groups. No statistically significant difference was found between the results of the groups according to Poigenfurst's criteria (p> 0.05). Conclusion: Treatment modalities of type III acromioclavicular dislocation remain controversial. Satisfactory results have been reported when Modified Weaver-Dunn techniques were performed initially to young, active, laborer and athletes with acromioclavicular dislocation of the dominant extremity. In this study, we did not find a significant difference between surgical treatment and conservative approach in terms of measurements of functional outcomes. We concluded that the treatment of stage III dislocation can be modified according to the personal characteristics and the expectations of the patient. Current data indicates that both treatment modalities can be satisfactory.
Keywords: Shoulder joint; dislocations; acromioclavicular joint
Objective: In this study, we aimed to compare the effectiveness and the results of surgical (modified Weaver-Dunn) and conservative treatment techniques for Rockwood type III acromioclavicular dislocation. Material and Methods: Thirty four patients with acromioclavicular dislocation were included in this study. The mean age was 43.6 ± 10.2 years (range 21-60). Modified Weaver-Dunn technique was performed on 17 patients. The mean operation time after the trauma was 12 ± 6.9 days (range 3-24 days). The remaining 17 patients were treated conservatively with an acromioclavicular bandage. The range of motion and strengthening of the shoulder muscles started during the sixth week of treatment in both groups. The mean follow up period of both groups was 32.8 ± 12.1 months (range 12-72). Results: No complication occurred in either groups. According to Poigenfurst's criteria, the results were classified as good or excellent in both groups. No statistically significant difference was found between the results of the groups according to Poigenfurst's criteria (p> 0.05). Conclusion: Treatment modalities of type III acromioclavicular dislocation remain controversial. Satisfactory results have been reported when Modified Weaver-Dunn techniques were performed initially to young, active, laborer and athletes with acromioclavicular dislocation of the dominant extremity. In this study, we did not find a significant difference between surgical treatment and conservative approach in terms of measurements of functional outcomes. We concluded that the treatment of stage III dislocation can be modified according to the personal characteristics and the expectations of the patient. Current data indicates that both treatment modalities can be satisfactory.
Keywords: Shoulder joint; dislocations; acromioclavicular joint
ÖZET
Amaç: Bu çalışmada Rockwood tip III akromiyoklaviküler dislokasyon için cerrahi (modifiye Weaver-Dunn) ve konservatif tedavi tekniklerinin etkinliğini ve sonuçlarını karşılaştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmaya akromiyoklaviküler dislokasyonu olan 34 hasta alındı. Ortalama yaş 43.6 ± 10.2 yıldı (21-60 yıl). Hastaların 17'sine modifiye Weaver-Dunn tekniği uygulandı. Travmadan sonraki ortalama operasyon süresi 12 ± 6.9 gündü (3-24 gün). Kalan 17 hasta bir akromiyoklaviküler bandaj ile konservatif olarak tedavi edildi. Her iki grup için de hareket aralığı ve omuz kaslarının güçlendirilmesi egzersizleri tedavinin altıncı haftasında başlandı. Her iki grubun ortalama takip süresi 32.8 ± 12.1 ay oldu (12-72 ay). Bulgular: İki grupta da komplikasyon olmadı. Poigenfurst kriterlerine göre her iki grup için sonuçlar iyi ve mükemmel şeklinde sınıflandı. Poigenfurst kriterlerine göre her iki grubun sonuçları arasında anlamlı fark bulunmadı. (p> 0.05) Sonuç: Tip III akromiyoklaviküler dislokasyonun tedavi modaliteleri halen tartışmalıdır. Dominant ekstremitede akromiyoklaviküler dislokasyonu olan genç, aktif, işçi ve atletlere başlangıçta Modifiye Weaver-Dunn tekniği uygulandığında tatmin edici sonuçlar bildirilmiştir. Bu çalışmada işlevsel sonuçların ölçümünde cerrahi tedavi ve konservatif yaklaşım arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulamadık. Biz, evre III dislokasyon tedavisinin hastanın kişisel durumu ve beklentilerine göre modifiye edilebileceği sonucunu çıkardık. Şu anki verilerle uyumlu olarak her iki tedavi modalitesi de tatmin edici olabilir.
Anahtar Kelimeler: Omuz eklemi; çıkıklar; akromioklavikuler eklem
Amaç: Bu çalışmada Rockwood tip III akromiyoklaviküler dislokasyon için cerrahi (modifiye Weaver-Dunn) ve konservatif tedavi tekniklerinin etkinliğini ve sonuçlarını karşılaştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmaya akromiyoklaviküler dislokasyonu olan 34 hasta alındı. Ortalama yaş 43.6 ± 10.2 yıldı (21-60 yıl). Hastaların 17'sine modifiye Weaver-Dunn tekniği uygulandı. Travmadan sonraki ortalama operasyon süresi 12 ± 6.9 gündü (3-24 gün). Kalan 17 hasta bir akromiyoklaviküler bandaj ile konservatif olarak tedavi edildi. Her iki grup için de hareket aralığı ve omuz kaslarının güçlendirilmesi egzersizleri tedavinin altıncı haftasında başlandı. Her iki grubun ortalama takip süresi 32.8 ± 12.1 ay oldu (12-72 ay). Bulgular: İki grupta da komplikasyon olmadı. Poigenfurst kriterlerine göre her iki grup için sonuçlar iyi ve mükemmel şeklinde sınıflandı. Poigenfurst kriterlerine göre her iki grubun sonuçları arasında anlamlı fark bulunmadı. (p> 0.05) Sonuç: Tip III akromiyoklaviküler dislokasyonun tedavi modaliteleri halen tartışmalıdır. Dominant ekstremitede akromiyoklaviküler dislokasyonu olan genç, aktif, işçi ve atletlere başlangıçta Modifiye Weaver-Dunn tekniği uygulandığında tatmin edici sonuçlar bildirilmiştir. Bu çalışmada işlevsel sonuçların ölçümünde cerrahi tedavi ve konservatif yaklaşım arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulamadık. Biz, evre III dislokasyon tedavisinin hastanın kişisel durumu ve beklentilerine göre modifiye edilebileceği sonucunu çıkardık. Şu anki verilerle uyumlu olarak her iki tedavi modalitesi de tatmin edici olabilir.
Anahtar Kelimeler: Omuz eklemi; çıkıklar; akromioklavikuler eklem
.: İşlem Listesi