.: ORİJİNAL ARAŞTIRMA
Comparison of Classical Laryngeal Mask, I Gel and Tracheal Intubation for Limited Experienced UsersDuring Uninterrupted Chest Compressions
Sınırlı Tecrübesi Olan Kullanıcılar İçin Aralıksız Göğüs Kompresyonları Sırasında Klasik Laringeal Maske, I Gel ve Trakeal Entübasyonun Karşılaştırılması
Turkiye Klinikleri J Anest Reanim. 2016;14(2):39-44
doi: 10.5336/anesthe.2015-48998
Makale Dili: EN
Tam Metin
ABSTRACT
Objective: Airway management is more difficult and time-consuming in emergencies as compared to elective procedures. The optimal method for airway management during cardiac arrest is unknown. We aimed to determine the most appropriate airway device in cardiopulmonary resuscitation for the medical staff with limited experience in airway management. Material and Methods: The 5th year medical students with limited prior experience, were invited to participate in this study. Students used three airway devices (classical laryngeal mask, I-gel or endotracheal tube) first on a normal manikin then repeated the same procedures on a cardiopulmonary resuscitation manikin during chest compressions. The duration of successful attempts, success rate, number of attempts, tidal volumes and airway pressures were recorded. Results: Time required for providing airway was significantly longer with endotracheal tube compared to classical laryngeal mask and I-gel during cardiopulmonary resuscitation with or without chest compressions (p<0.001 and p<0.001). Tidal volume values following the classical laryngeal mask insertion were significantly lower than the values recorded after endotracheal tube and I-gel insertion (p<0.001 and p<0.001). The airway pressure values on the anesthesia device were significantly higher after endotracheal tube insertion (p<0.001). I-gel had significantly higher success rate in providing airway on first attempt compared to classical laryngeal mask (86.9% versus 69.5%) (p=0.021). During chest compressions, the success rate in securing airway on the first attempt was the highest for I-gel (94.2%) (p=0.0034). Conclusion: Because novice users are not skilled personnel in advanced airway management the use of supraglottic airway devices may be an alternative for laryngoscopy and intubation during cardiopulmonary resuscitation.
Keywords: Intubation, Intratracheal; cardiopulmonary resuscitation; airway management
Objective: Airway management is more difficult and time-consuming in emergencies as compared to elective procedures. The optimal method for airway management during cardiac arrest is unknown. We aimed to determine the most appropriate airway device in cardiopulmonary resuscitation for the medical staff with limited experience in airway management. Material and Methods: The 5th year medical students with limited prior experience, were invited to participate in this study. Students used three airway devices (classical laryngeal mask, I-gel or endotracheal tube) first on a normal manikin then repeated the same procedures on a cardiopulmonary resuscitation manikin during chest compressions. The duration of successful attempts, success rate, number of attempts, tidal volumes and airway pressures were recorded. Results: Time required for providing airway was significantly longer with endotracheal tube compared to classical laryngeal mask and I-gel during cardiopulmonary resuscitation with or without chest compressions (p<0.001 and p<0.001). Tidal volume values following the classical laryngeal mask insertion were significantly lower than the values recorded after endotracheal tube and I-gel insertion (p<0.001 and p<0.001). The airway pressure values on the anesthesia device were significantly higher after endotracheal tube insertion (p<0.001). I-gel had significantly higher success rate in providing airway on first attempt compared to classical laryngeal mask (86.9% versus 69.5%) (p=0.021). During chest compressions, the success rate in securing airway on the first attempt was the highest for I-gel (94.2%) (p=0.0034). Conclusion: Because novice users are not skilled personnel in advanced airway management the use of supraglottic airway devices may be an alternative for laryngoscopy and intubation during cardiopulmonary resuscitation.
Keywords: Intubation, Intratracheal; cardiopulmonary resuscitation; airway management
ÖZET
Amaç: Havayolu yönetimi elektif işlemlerle karşılaştırıldığında acil durumlarda daha zor ve zaman alıcıdır. Kardiyak arrest sırasında havayolu yönetimi için optimal yöntem bilinmemektedir. Havayolu yönetimi konusunda kısıtlı deneyimi olan tıbbi personel için kardiyopulmoner resusitasyonda en uygun havayolu aygıtını belirlemeyi amaçladık. Yöntemler: Kısıtlı deneyimi bulunan 5. sınıf tıp fakültesi öğrencileri bu çalışmaya davet edildi. Öğrenciler üç havayolu aygıtını (klasik laringeal maske, I-gel ya da endotrakeal tüp) önce normal bir mankende ardından bir kardiyopulmoner resusitasyon mankeninde göğüs kompresyonları sırasında kullandılar. Başarılı girişim süresi, başarı oranı, girişim sayısı, tidal volümler ve havayolu basınçları kaydedildi. Bulgular: Kardiyopulmoner resusitasyon sırasında göğüs kompresyonları varlığında ya da yokluğunda endotrakeal tüple havayolu sağlamak için gereken süre laringeal maske ve I-gel ile karşılaştırıldığında anlamlı olarak daha uzundu (p<0,001 ve p<0,001). Klasik laringeal maske yerleştirilmesini takiben tidal volüm değerleri endotrakeal tüp ve I-gel yerleştirilmesini takiben kaydedilen değerlerden anlamlı olarak daha düşüktü (p<0,001 ve p<0,001). Anestezi cihazındaki havayolu basınç değerleri endotrakeal tüp yerleştirilmesinden sonra anlamlı olarak daha yüksekti (p<0,001). Klasik laringeal maskeyle karşılaştırıldığında I-gel ile ilk girişimde havayolu sağlama başarı oranı anlamlı olarak daha yüksekti (%86,9 ye %69,5) (p=0,021). Göğüs kompresyonları sırasında ilk girişimde havayolu sağlama başarı oranı I-gel için en yüksekti (%94,2) (p=0.0034). Sonuç: Deneyimsiz kullanıcılar ileri havayolu yönetiminde eğitimli personel olmadığı için kardiyopulmoner resusitasyon sırasında supraglottik havayolu aygıtları laringoskopi ve entübasyon için bir alternatif olabilirler.
Anahtar Kelimeler: Entübasyon, intratrakeal; kardiyopulmoner resusitasyon; havayolu Yönetimi
Amaç: Havayolu yönetimi elektif işlemlerle karşılaştırıldığında acil durumlarda daha zor ve zaman alıcıdır. Kardiyak arrest sırasında havayolu yönetimi için optimal yöntem bilinmemektedir. Havayolu yönetimi konusunda kısıtlı deneyimi olan tıbbi personel için kardiyopulmoner resusitasyonda en uygun havayolu aygıtını belirlemeyi amaçladık. Yöntemler: Kısıtlı deneyimi bulunan 5. sınıf tıp fakültesi öğrencileri bu çalışmaya davet edildi. Öğrenciler üç havayolu aygıtını (klasik laringeal maske, I-gel ya da endotrakeal tüp) önce normal bir mankende ardından bir kardiyopulmoner resusitasyon mankeninde göğüs kompresyonları sırasında kullandılar. Başarılı girişim süresi, başarı oranı, girişim sayısı, tidal volümler ve havayolu basınçları kaydedildi. Bulgular: Kardiyopulmoner resusitasyon sırasında göğüs kompresyonları varlığında ya da yokluğunda endotrakeal tüple havayolu sağlamak için gereken süre laringeal maske ve I-gel ile karşılaştırıldığında anlamlı olarak daha uzundu (p<0,001 ve p<0,001). Klasik laringeal maske yerleştirilmesini takiben tidal volüm değerleri endotrakeal tüp ve I-gel yerleştirilmesini takiben kaydedilen değerlerden anlamlı olarak daha düşüktü (p<0,001 ve p<0,001). Anestezi cihazındaki havayolu basınç değerleri endotrakeal tüp yerleştirilmesinden sonra anlamlı olarak daha yüksekti (p<0,001). Klasik laringeal maskeyle karşılaştırıldığında I-gel ile ilk girişimde havayolu sağlama başarı oranı anlamlı olarak daha yüksekti (%86,9 ye %69,5) (p=0,021). Göğüs kompresyonları sırasında ilk girişimde havayolu sağlama başarı oranı I-gel için en yüksekti (%94,2) (p=0.0034). Sonuç: Deneyimsiz kullanıcılar ileri havayolu yönetiminde eğitimli personel olmadığı için kardiyopulmoner resusitasyon sırasında supraglottik havayolu aygıtları laringoskopi ve entübasyon için bir alternatif olabilirler.
Anahtar Kelimeler: Entübasyon, intratrakeal; kardiyopulmoner resusitasyon; havayolu Yönetimi
.: İşlem Listesi