.: ORİJİNAL ARAŞTIRMA
Brachial Artery Perfusion for Redo Ascending and Aortic Arch Cases
Redo Asendan ve Arkus Aorta Olgularında Brakiyal Arter Perfüzyonu
Turkiye Klinikleri J Med Sci. 2009;29(5):1116-23
Makale Dili: EN
Tam Metin
ABSTRACT
Objective: Ascending and/or aortic arch complications identified during the follow-up of previous cardiac surgery dictate urgent reoperation. The role of brachial artery cannulation in such cases was evaluated with regard to its potential benefits. Material and Methods: Between January 2000 and December 2007, 50 patients (34 male/16 female; mean age: 50.1 ± 13.5; range: 22-70) underwent repeat cardiac surgery for ascending/aortic arch repair using this technique. The previous surgical procedures were predominantly aortic valve operations. The average interval between the initial cardiac operation and the reoperation was 101 ± 80 months (1- 324 months). The complications leading to repeat cardiac surgery were aneurysm formation and/or rupture in ascending/aortic arch in 28 patients, Stanford type-A dissection in 20 patients and pseudo aneurysm development in 2 patients. Results: Hospital mortality was 10% (5 patients), mainly due to uncontrollable bleeding and low cardiac output. The average cardiopulmonary bypass and aortic cross-clamp times were 144 ± 59 (70-335) and 93 ± 25 (53-156) minutes, respectively. The average low flow antegrade cerebral perfusion (via right brachial artery) period was 29 ± 11.6 minutes (range: 16-78 minutes) under moderate (26-30oC) hypothermia. No neurological complication or organ dysfunction was observed in the early or late postoperative periods. Comprehensive neurocognitive function assessments revealed no postoperative deterioration. The average amount of chest tube drainage was 942 ± 133 (550-1300) mL. All survivors (45 patients, 90%) were discharged within 5-16 days postoperatively and were in good condition at their last follow-up visits. Conclusion: Perfusion via brachial artery cannulation is a safe and reliable approach in reoperations for ascending and aortic arch complications.
Keywords: Aorta; brain ischemia; brachial artery; reoperation
Objective: Ascending and/or aortic arch complications identified during the follow-up of previous cardiac surgery dictate urgent reoperation. The role of brachial artery cannulation in such cases was evaluated with regard to its potential benefits. Material and Methods: Between January 2000 and December 2007, 50 patients (34 male/16 female; mean age: 50.1 ± 13.5; range: 22-70) underwent repeat cardiac surgery for ascending/aortic arch repair using this technique. The previous surgical procedures were predominantly aortic valve operations. The average interval between the initial cardiac operation and the reoperation was 101 ± 80 months (1- 324 months). The complications leading to repeat cardiac surgery were aneurysm formation and/or rupture in ascending/aortic arch in 28 patients, Stanford type-A dissection in 20 patients and pseudo aneurysm development in 2 patients. Results: Hospital mortality was 10% (5 patients), mainly due to uncontrollable bleeding and low cardiac output. The average cardiopulmonary bypass and aortic cross-clamp times were 144 ± 59 (70-335) and 93 ± 25 (53-156) minutes, respectively. The average low flow antegrade cerebral perfusion (via right brachial artery) period was 29 ± 11.6 minutes (range: 16-78 minutes) under moderate (26-30oC) hypothermia. No neurological complication or organ dysfunction was observed in the early or late postoperative periods. Comprehensive neurocognitive function assessments revealed no postoperative deterioration. The average amount of chest tube drainage was 942 ± 133 (550-1300) mL. All survivors (45 patients, 90%) were discharged within 5-16 days postoperatively and were in good condition at their last follow-up visits. Conclusion: Perfusion via brachial artery cannulation is a safe and reliable approach in reoperations for ascending and aortic arch complications.
Keywords: Aorta; brain ischemia; brachial artery; reoperation
ÖZET
Amaç: Daha önce yapılan kalp cerrahisinden sonra takip sırasında saptanan asendan ve arkus aorta komplikasyonları acil operasyon gerektirir. Böyle olgularda brakiyal arter kanülasyonunun rolü ve potansiyel faydaları değerlendirilmiştir. Gereç ve Yöntemler: Ocak 2000 ile Aralık 2007 tarihleri arasında, daha önce açık kalp cerrahisi geçirmiş 50 hastaya (34 erkek/16 kadın; ortalama yaş: 50.1 ± 13.5 yıl; 22-70 arası) bu teknik kullanılarak asendan ve/veya arkus aorta tamiri yapıldı. Hastaların büyük çoğunluğunda daha önceki cerrahi işlem aort kapak operasyonu idi. İlk ve ikinci kalp cerrahisi girişimleri arasındaki ortalama süre 101 ± 80(1- 324) ay idi. İkinci kalp cerrahisini gerektiren patolojiler 28 hastada asendan ve/veya arkus aort anevrizması, 20 hastada Stanford tip A disseksiyon ve 2 hastada psödoanevrizma gelişmesi idi. Bulgular: Hastane mortalitesi %10 oldu (5 hasta). Mortalite nedenleri düşük kalp debisi ve kontrol edilemeyen kanama idi. Ortalama kardiyopulmoner bypass ve aortik kros-klemp zamanları sırasıyla 144 ± 59 (70-335) ve 93 ± 25 (53-156) dakika idi. Orta hipotermide (26-30oC) ortalama düşük debili antegrad serebral perfüzyon (sağ brakiyal arterden) süresi 29 ± 11.6 dakika (aralık: 16-78 dakika) oldu. Erken ve geç postoperatif dönemde nörolojik komplikasyon ya da organ disfonksiyonu görülmedi. Kapsamlı nörokognitif fonksiyon değerlendirmelerinde postoperatif kayıp görülmedi. Göğüs tüplerinden ortalama 942 ± 133 (550-1300) mL drenaj oldu. Yaşayan tüm hastalar (45 hasta, %90) postoperatif 5-16 günlerde taburcu oldular. Son yapılan kontrollere kadar kaybedilen hasta olmadı. Hiçbir hastada yeniden cerrahi girişim gerekmedi. Sonuç: Asendan ve arkus aorta komplikasyonları için yapılan reoperasyonlarda, brakiyal arter yoluyla perfüzyon emniyetli ve güvenilir bir yöntemdir.
Anahtar Kelimeler: Aorta; beyin iskemisi; brakiyal arter; reoperasyon
Amaç: Daha önce yapılan kalp cerrahisinden sonra takip sırasında saptanan asendan ve arkus aorta komplikasyonları acil operasyon gerektirir. Böyle olgularda brakiyal arter kanülasyonunun rolü ve potansiyel faydaları değerlendirilmiştir. Gereç ve Yöntemler: Ocak 2000 ile Aralık 2007 tarihleri arasında, daha önce açık kalp cerrahisi geçirmiş 50 hastaya (34 erkek/16 kadın; ortalama yaş: 50.1 ± 13.5 yıl; 22-70 arası) bu teknik kullanılarak asendan ve/veya arkus aorta tamiri yapıldı. Hastaların büyük çoğunluğunda daha önceki cerrahi işlem aort kapak operasyonu idi. İlk ve ikinci kalp cerrahisi girişimleri arasındaki ortalama süre 101 ± 80(1- 324) ay idi. İkinci kalp cerrahisini gerektiren patolojiler 28 hastada asendan ve/veya arkus aort anevrizması, 20 hastada Stanford tip A disseksiyon ve 2 hastada psödoanevrizma gelişmesi idi. Bulgular: Hastane mortalitesi %10 oldu (5 hasta). Mortalite nedenleri düşük kalp debisi ve kontrol edilemeyen kanama idi. Ortalama kardiyopulmoner bypass ve aortik kros-klemp zamanları sırasıyla 144 ± 59 (70-335) ve 93 ± 25 (53-156) dakika idi. Orta hipotermide (26-30oC) ortalama düşük debili antegrad serebral perfüzyon (sağ brakiyal arterden) süresi 29 ± 11.6 dakika (aralık: 16-78 dakika) oldu. Erken ve geç postoperatif dönemde nörolojik komplikasyon ya da organ disfonksiyonu görülmedi. Kapsamlı nörokognitif fonksiyon değerlendirmelerinde postoperatif kayıp görülmedi. Göğüs tüplerinden ortalama 942 ± 133 (550-1300) mL drenaj oldu. Yaşayan tüm hastalar (45 hasta, %90) postoperatif 5-16 günlerde taburcu oldular. Son yapılan kontrollere kadar kaybedilen hasta olmadı. Hiçbir hastada yeniden cerrahi girişim gerekmedi. Sonuç: Asendan ve arkus aorta komplikasyonları için yapılan reoperasyonlarda, brakiyal arter yoluyla perfüzyon emniyetli ve güvenilir bir yöntemdir.
Anahtar Kelimeler: Aorta; beyin iskemisi; brakiyal arter; reoperasyon
.: İşlem Listesi