Böbrek Transplantasyonu Özel Sayısı
Böbrek Transplantasyonunda Enfeksiyon Komplikasyonları
INFECTIOUS COMPLICATIONS OF KIDNEY TRANSPLANTATION
Turkiye Klinikleri J Surg Med Sci. 2006;2(21):70-8
Makale Dili: TR
ÖZET
Transplant alıcılarında enfeksiyon gelişim riskini etkileyen birincil faktörler potansiyel patojenlere maruziyetin yoğunluğu(epidemiyolojik maruziyet) ve hastanın enfeksiyona duyarlılığıdır(immünsüpresyonun derecesi). Genel olarak çeşitli solid organ transplantasyonları sonrası gelişen enfeksiyonlara bakıldığında, etken mikroorganizmaların spektrumunun benzer olduğu görülür. Transplantasyon sonrası, enfeksiyonlara neden olan mikroorganizmaların enfeksiyon etkeni olarak diğerlerine göre daha sık görüldüğü 3 farklı dönem tanımlanmıştır. Transplantasyon sonrası 1. ayda (erken perioperatif dönem) görülen enfeksiyonlar daha çok cerrahi komplikasyonlar ile ilişkilidir. Bu enfeksiyonlar bakteriyel ve Candida spp.'ye bağlı cerrahi alan enfeksiyonları, pnömoni, üriner sistem enfeksiyonları, kateterle ilişkili enfeksiyonlardır ve cerrahi operasyon geçirmiş olan diğer hastalarda da görülebilen hastane enfeksiyonlarından farklı değildirler. 2. ay-6. ay arasındaki 2. dönemde ise immünsüpresyon en üst düzeydedir (immünsüpresif dönem) ve bu dönemde daha çok CMV, Pneumocytis jirovecii, Aspergillus türleri, Nocardia türleri, Toxoplasma gondii ve Listeria monocytogenes gibi fırsatçı etkenlerle oluşan enfeksiyonlarla karşılaşılır. 6. aydan sonraki (3. dönem, geç dönem) dönemde ise hastaların büyük çoğunda allograftın fonksiyonu yeteri kadar stabildir ve bu nedenle immünsüpresif tedavide azaltma yapmak mümkün olur. Bu dönemde görülen enfeksiyonlar toplumda yaşayan diğer kişilerde görülenlerle benzerlik gösterir. Üriner sistem enfeksiyonları renal transplant hastalarında en sık görülen bakteriyel enfeksiyondur. Tüm solid organ transplant alıcılarında en sık görülen viral etken CMV'dir. CMV açısından alıcının negatif, donörün ise pozitif olduğu durumlarda enfeksiyon riski en yüksektir. İmmünsüpresif tedavide steroid, OKT-3 veya poliklonal anti-lenfosit globulinlerin olduğu rejimlerde de enfeksiyon riski yüksektir. CMV enfeksiyonu ile CMV hastalığının birbirinden farklı olduğu unutulmamalıdır. İmmünsüpresif tedavi altındaki bir transplant hastasında enfeksiyonlar daima ateş ile seyretmeyebilir. Bununla birlikte bu hasta grubunda enfeksiyonun en sık belirtisi ateştir. Ateşi olan bir transplant hastasında ilk olarak enfeksiyon ile rejeksiyonun ayırıcı tanısı yapılmalıdır.
Anahtar Kelimeler: Renal transplantasyon,transplantasyon ve enfeksiyon
Transplant alıcılarında enfeksiyon gelişim riskini etkileyen birincil faktörler potansiyel patojenlere maruziyetin yoğunluğu(epidemiyolojik maruziyet) ve hastanın enfeksiyona duyarlılığıdır(immünsüpresyonun derecesi). Genel olarak çeşitli solid organ transplantasyonları sonrası gelişen enfeksiyonlara bakıldığında, etken mikroorganizmaların spektrumunun benzer olduğu görülür. Transplantasyon sonrası, enfeksiyonlara neden olan mikroorganizmaların enfeksiyon etkeni olarak diğerlerine göre daha sık görüldüğü 3 farklı dönem tanımlanmıştır. Transplantasyon sonrası 1. ayda (erken perioperatif dönem) görülen enfeksiyonlar daha çok cerrahi komplikasyonlar ile ilişkilidir. Bu enfeksiyonlar bakteriyel ve Candida spp.'ye bağlı cerrahi alan enfeksiyonları, pnömoni, üriner sistem enfeksiyonları, kateterle ilişkili enfeksiyonlardır ve cerrahi operasyon geçirmiş olan diğer hastalarda da görülebilen hastane enfeksiyonlarından farklı değildirler. 2. ay-6. ay arasındaki 2. dönemde ise immünsüpresyon en üst düzeydedir (immünsüpresif dönem) ve bu dönemde daha çok CMV, Pneumocytis jirovecii, Aspergillus türleri, Nocardia türleri, Toxoplasma gondii ve Listeria monocytogenes gibi fırsatçı etkenlerle oluşan enfeksiyonlarla karşılaşılır. 6. aydan sonraki (3. dönem, geç dönem) dönemde ise hastaların büyük çoğunda allograftın fonksiyonu yeteri kadar stabildir ve bu nedenle immünsüpresif tedavide azaltma yapmak mümkün olur. Bu dönemde görülen enfeksiyonlar toplumda yaşayan diğer kişilerde görülenlerle benzerlik gösterir. Üriner sistem enfeksiyonları renal transplant hastalarında en sık görülen bakteriyel enfeksiyondur. Tüm solid organ transplant alıcılarında en sık görülen viral etken CMV'dir. CMV açısından alıcının negatif, donörün ise pozitif olduğu durumlarda enfeksiyon riski en yüksektir. İmmünsüpresif tedavide steroid, OKT-3 veya poliklonal anti-lenfosit globulinlerin olduğu rejimlerde de enfeksiyon riski yüksektir. CMV enfeksiyonu ile CMV hastalığının birbirinden farklı olduğu unutulmamalıdır. İmmünsüpresif tedavi altındaki bir transplant hastasında enfeksiyonlar daima ateş ile seyretmeyebilir. Bununla birlikte bu hasta grubunda enfeksiyonun en sık belirtisi ateştir. Ateşi olan bir transplant hastasında ilk olarak enfeksiyon ile rejeksiyonun ayırıcı tanısı yapılmalıdır.
Anahtar Kelimeler: Renal transplantasyon,transplantasyon ve enfeksiyon
ABSTRACT
The primary factors that influence the development of infection in transplant receivers are the intensity of exposure to potential pathogens (epidemiologic exposure) and susceptibility of the patient to infection (degree of immunosuppression). The spectrum of causative agents in infections developing after various solid organ transplantations is similar. Three posttransplantation periods were identified each with a higher frequency of specific microorganisms with respect to others. At posttransplant 1 month (early perioperative stage), infections are usually associated with surgical complications. Such infections are bacterial and Candida spp. related surgical area infections, pneumonitis, urinary system infections, catheter related infections, and they are similar to nosocomial infections developing in other patients who underwent surgical intervention. In the 2nd period from 2-6 months, immunosuppression is maximal (immunosuppressive period) and most common infections are opportunistic such as CMV, Pneumocystis jirovecii, Aspergillus spp, Nocardia spp, Toxoplasma gondii and Listeria monocytogenes infections. In the 3rd period after 6 months (3rd stage, late stage), allograft function is adequately stabile in most patients and thus, the intensity of immunosuppressive therapy may be reduced. Infections at this stage are similar to those occurring in the normal population. Urinary system infections are the most common infections occurring in renal transplant patients. The most common viral agent in all solid organ transplant receivers is CMV. The highest risk of infection is in settings where the receiver is CMV negative and the donor is CMV positive. The risk of infection is also high in patients receiving immunosuppressive regimens including steroids, OKT-3 or polyclonal anti-lymphocyte globulins. It should be noted that CMV infection and CMV disease are different entities. In a transplant patient receiving immunosuppressive therapy, fever may not be a sign of infection. However, fever is the most common manifestation of infection in such patients. In a patient with fever, infection and rejection should be immediately differentiated.
Keywords: Renal transplantation, transplantation and infection
The primary factors that influence the development of infection in transplant receivers are the intensity of exposure to potential pathogens (epidemiologic exposure) and susceptibility of the patient to infection (degree of immunosuppression). The spectrum of causative agents in infections developing after various solid organ transplantations is similar. Three posttransplantation periods were identified each with a higher frequency of specific microorganisms with respect to others. At posttransplant 1 month (early perioperative stage), infections are usually associated with surgical complications. Such infections are bacterial and Candida spp. related surgical area infections, pneumonitis, urinary system infections, catheter related infections, and they are similar to nosocomial infections developing in other patients who underwent surgical intervention. In the 2nd period from 2-6 months, immunosuppression is maximal (immunosuppressive period) and most common infections are opportunistic such as CMV, Pneumocystis jirovecii, Aspergillus spp, Nocardia spp, Toxoplasma gondii and Listeria monocytogenes infections. In the 3rd period after 6 months (3rd stage, late stage), allograft function is adequately stabile in most patients and thus, the intensity of immunosuppressive therapy may be reduced. Infections at this stage are similar to those occurring in the normal population. Urinary system infections are the most common infections occurring in renal transplant patients. The most common viral agent in all solid organ transplant receivers is CMV. The highest risk of infection is in settings where the receiver is CMV negative and the donor is CMV positive. The risk of infection is also high in patients receiving immunosuppressive regimens including steroids, OKT-3 or polyclonal anti-lymphocyte globulins. It should be noted that CMV infection and CMV disease are different entities. In a transplant patient receiving immunosuppressive therapy, fever may not be a sign of infection. However, fever is the most common manifestation of infection in such patients. In a patient with fever, infection and rejection should be immediately differentiated.
Keywords: Renal transplantation, transplantation and infection
.: İşlem Listesi