Anti TNF İlaçlar Özel Sayısı
.: DERLEME
Anti-TNF Ajanlara Genel Bakış, Temel Farklılıklar
Anti-TNF Agents: Overview and Basic Differentiations
Turkiye Klinikleri J Immunol Rheumatol-Special Topics. 2010;3(2):1-8
Makale Dili: TR
ÖZET
Romatoloji pratiğinde sıklıkla kullanılan anti-TNF ilaçlar (infliximab, adalimumab, etanercept) DMARD'lara dirençli romatoid artrit, ankilozan spondilit, psöriatik artrit ve inflamatuvar barsak hastalıklarında (etanercept bu endikasyonda etkisizdir) başarıyla kullanılmaktadır. Bu ilaçlar her ne kadar anti-TNF ilaç grubu altında sınıflansa da yapıları ve etki mekanizmaları arasında önemli farklılıklar vardır. Etanercept ve adalimumab subkutan dozlarla birlikte ilaç düzeyleri kısmen sabit düzeylerde tutulabilirken intravenöz uygulanan infliximab uygulamasını takiben kan düzeyi daha yüksek konsantrasyonlara ulaşmaktadır. İnfliximab ve adalimumab monoklonal antikorlarken etanercept'de diğerlerinden farklı olarak Fc kısma TNF reseptör 2'nin hücre dışı parçası füzyon proteini olarak eklenmiştir. Bu yapısal farklılık sayesinde etanercept TNF yanında lenfotoksin inhibisyonuna neden olur. İnfliximab soluble TNF'nin hem monomer hem de trimer formuna bağlanabilmektedir. Etanercept ise sTNF'nin sadece trimer formuna bağlanır böylece infliximab daha fazla TNF'yi nötralize edebilir. Etanercept kullanan hastalarda TNF kompleksinin kandan uzaklaştırılması haftaları bulurken adalimumab ve infliksimab da bu temizlik hızlı şekilde gerçekleşmektedir (TNF-carrier effect). Anti-TNF ilaçlara karşı gelişen antikorlar hem ilacın etkinliğini azaltmakta hem de olası ciddi yan etki riskini arttırmaktadır. Crohn hastalığı ve RA'da monoterapi olarak uygulanan infliximab'da immunojesite gelişme olasılığı en yüksektir. TNF granülom oluşumunda da önemli bir sitokindir. İnfliximab hem granülomatöz hastalıklara etkisiyle (Crohn hastalığı ve sarkoidoz gibi) hem de tüberküloz riskinde belirgin artışa neden olmasıyla etanercept'ten ayrılmaktadır. Sonuç olarak anti-TNF ilaçların yapıları ve etki mekanizmaları hastalıklarda etki ve yan etkileri açıklamak açısından önemlidir.
Anahtar Kelimeler: İnfliksimab; adalimumab; TNFR-Fc füzyon proteini; ilaç etkileri
Romatoloji pratiğinde sıklıkla kullanılan anti-TNF ilaçlar (infliximab, adalimumab, etanercept) DMARD'lara dirençli romatoid artrit, ankilozan spondilit, psöriatik artrit ve inflamatuvar barsak hastalıklarında (etanercept bu endikasyonda etkisizdir) başarıyla kullanılmaktadır. Bu ilaçlar her ne kadar anti-TNF ilaç grubu altında sınıflansa da yapıları ve etki mekanizmaları arasında önemli farklılıklar vardır. Etanercept ve adalimumab subkutan dozlarla birlikte ilaç düzeyleri kısmen sabit düzeylerde tutulabilirken intravenöz uygulanan infliximab uygulamasını takiben kan düzeyi daha yüksek konsantrasyonlara ulaşmaktadır. İnfliximab ve adalimumab monoklonal antikorlarken etanercept'de diğerlerinden farklı olarak Fc kısma TNF reseptör 2'nin hücre dışı parçası füzyon proteini olarak eklenmiştir. Bu yapısal farklılık sayesinde etanercept TNF yanında lenfotoksin inhibisyonuna neden olur. İnfliximab soluble TNF'nin hem monomer hem de trimer formuna bağlanabilmektedir. Etanercept ise sTNF'nin sadece trimer formuna bağlanır böylece infliximab daha fazla TNF'yi nötralize edebilir. Etanercept kullanan hastalarda TNF kompleksinin kandan uzaklaştırılması haftaları bulurken adalimumab ve infliksimab da bu temizlik hızlı şekilde gerçekleşmektedir (TNF-carrier effect). Anti-TNF ilaçlara karşı gelişen antikorlar hem ilacın etkinliğini azaltmakta hem de olası ciddi yan etki riskini arttırmaktadır. Crohn hastalığı ve RA'da monoterapi olarak uygulanan infliximab'da immunojesite gelişme olasılığı en yüksektir. TNF granülom oluşumunda da önemli bir sitokindir. İnfliximab hem granülomatöz hastalıklara etkisiyle (Crohn hastalığı ve sarkoidoz gibi) hem de tüberküloz riskinde belirgin artışa neden olmasıyla etanercept'ten ayrılmaktadır. Sonuç olarak anti-TNF ilaçların yapıları ve etki mekanizmaları hastalıklarda etki ve yan etkileri açıklamak açısından önemlidir.
Anahtar Kelimeler: İnfliksimab; adalimumab; TNFR-Fc füzyon proteini; ilaç etkileri
ABSTRACT
In daily practice, anti-TNF drugs (infliximab, adalimumab and etanercept) are used frequently for DMARD resistant rheumatoid arthritis, ankylosing spondylitis, inflammatory bowel disease (etanercept is not effective) and psoriatic arthritis. Although these drugs are classified as "anti-TNF drugs", both structures and mechanism of action are not similar. Pharmacokinetics of three anti-TNFs are different and the wide fluctuation in serum concentrations of infliximab reflects intravenous boluses and relatively constant concentrations of etanercept or adalimumab result of subcutaneous administration. Infliximab and adalimumab are monoclonal antibodies however etanercept is a fusion protein composed of a dimer of the extracellular portions of human TNFR2 fused to the Fc portion of human IgG1. Because of these structure, etanercept may bind and neutralize both TNF and lymphotoxin but others may not bind lymphotoxin. Infliximab binds to both the monomer and the trimer forms of soluble TNF, whereas etanercept binds only to the trimer form, thus infliximab neutralize more TNF than etanercept. Etanercept-TNF complexes circulate for weeks, whereas infliximab-TNF and adalimumab-TNF complexes are cleared quickly (TNF-carrier effect). Immunogenity is potential to induce antidrug antibodies, which may reduce efficacy of the drug or increase the potential for adverse effects. Infliximab is generally more immunogenic than others particularly in Crohn's disease and rheumatoid arthritis. TNF is an important cytokine in the formation of granulom. Infliximab may use successfully in granulomatous diseases (Crohn's disease and sarcoidosis) and may induced granulomatous infections such as tuberculosis. However etanercept is not a effective alternative drug for granulomatous diseases. In conclusion, structure and mechanism of action of anti-TNF drugs may explain effectiveness and advers affect of anti-TNF drugs in certain diseases.
Keywords: İnfliximab; adalimumab; TNFR-Fc fusion protein; drug effects
In daily practice, anti-TNF drugs (infliximab, adalimumab and etanercept) are used frequently for DMARD resistant rheumatoid arthritis, ankylosing spondylitis, inflammatory bowel disease (etanercept is not effective) and psoriatic arthritis. Although these drugs are classified as "anti-TNF drugs", both structures and mechanism of action are not similar. Pharmacokinetics of three anti-TNFs are different and the wide fluctuation in serum concentrations of infliximab reflects intravenous boluses and relatively constant concentrations of etanercept or adalimumab result of subcutaneous administration. Infliximab and adalimumab are monoclonal antibodies however etanercept is a fusion protein composed of a dimer of the extracellular portions of human TNFR2 fused to the Fc portion of human IgG1. Because of these structure, etanercept may bind and neutralize both TNF and lymphotoxin but others may not bind lymphotoxin. Infliximab binds to both the monomer and the trimer forms of soluble TNF, whereas etanercept binds only to the trimer form, thus infliximab neutralize more TNF than etanercept. Etanercept-TNF complexes circulate for weeks, whereas infliximab-TNF and adalimumab-TNF complexes are cleared quickly (TNF-carrier effect). Immunogenity is potential to induce antidrug antibodies, which may reduce efficacy of the drug or increase the potential for adverse effects. Infliximab is generally more immunogenic than others particularly in Crohn's disease and rheumatoid arthritis. TNF is an important cytokine in the formation of granulom. Infliximab may use successfully in granulomatous diseases (Crohn's disease and sarcoidosis) and may induced granulomatous infections such as tuberculosis. However etanercept is not a effective alternative drug for granulomatous diseases. In conclusion, structure and mechanism of action of anti-TNF drugs may explain effectiveness and advers affect of anti-TNF drugs in certain diseases.
Keywords: İnfliximab; adalimumab; TNFR-Fc fusion protein; drug effects
.: İşlem Listesi