Akut Böbrek Hasarı Olan Kritik Hastalarda Antimikrobiyal Doz Ayarı: Geleneksel Derleme
Anti-Microbial Dose Adjustment in Critically Ill Patients with Acute Kidney Injury: Traditional Review
J Lit Pharm Sci. 2025;14(1):35-44
doi: 10.5336/pharmsci.2024-105928
Makale Dili: TR
Tam Metin
Ücretsiz Erişim
ÖZET
Kritik hastalarda akut böbrek hasarı sık görülen bir komplikasyondur. Akut böbrek hasarı yoğun bakım ünitesinde mortalite ve morbidite riskini artırırken tedavi yönetimini de zorlaştırmaktadır. Mortaliteyi azaltmada ilk 48 saatte yeterli antimikrobiyal tedavinin önemi birçok çalışma tarafından vurgulanmış ve etkili tedavi ile akut böbrek hasarının erken dönemde geri döndürülebilir olduğu gösterilmiştir. Kritik hastaların antimikrobiyal tedavi yönetiminde erken ve uygun tedavi kadar kanda ve enfeksiyon bölgesinde terapötik konsantrasyonlara ulaşmak için antibiyotik dozaj rejimlerini optimize etmek de çok önemlidir. Güncel kanıtlar, akut böbrek hasarı olan kritik hastalarda 48 saatlik akut dönemin önemi göz önüne alındığında geniş güvenlik aralığına sahip beta-laktam grubu antibiyotiklerin yeterli terapötik konsantrasyonlara ulaşmasını sağlamak amacıyla böbrek fonksiyonlarına göre doz ayarının 48 saat ertelenmesini önermektedir. Doz ayarı ilaç birikimi ve toksisitenin önlenmesi için hastaların böbrek fonksiyonlarının daha doğru değerlendirilebildiği akut süreçten sonra yapılmalıdır. Kritik hastalarda değişen farmakokinetik özellikler nedeniyle yükleme dozlarının konsantrasyona bağlı etkinlik gösteren antibiyotiklerle sınırlı kalmadan ve böbrek fonksiyonlarından bağımsız olarak uygulanması da mevcut hasta grubunda klinik sonuçları etkileyen önemli müdahalelerdir. Bu derlemede akut böbrek hasarı olan kritik hastaların tedavisinde yeterli antimikrobiyal dozlama dair mevcut verilerin incelenmesi ve böbrek doz ayarı zamanlamasının kritik hastalar açısından öneminin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Anahtar Kelimeler: Kritik hastalık; akut böbrek hasarı; antibakteriyel ajanlar
Kritik hastalarda akut böbrek hasarı sık görülen bir komplikasyondur. Akut böbrek hasarı yoğun bakım ünitesinde mortalite ve morbidite riskini artırırken tedavi yönetimini de zorlaştırmaktadır. Mortaliteyi azaltmada ilk 48 saatte yeterli antimikrobiyal tedavinin önemi birçok çalışma tarafından vurgulanmış ve etkili tedavi ile akut böbrek hasarının erken dönemde geri döndürülebilir olduğu gösterilmiştir. Kritik hastaların antimikrobiyal tedavi yönetiminde erken ve uygun tedavi kadar kanda ve enfeksiyon bölgesinde terapötik konsantrasyonlara ulaşmak için antibiyotik dozaj rejimlerini optimize etmek de çok önemlidir. Güncel kanıtlar, akut böbrek hasarı olan kritik hastalarda 48 saatlik akut dönemin önemi göz önüne alındığında geniş güvenlik aralığına sahip beta-laktam grubu antibiyotiklerin yeterli terapötik konsantrasyonlara ulaşmasını sağlamak amacıyla böbrek fonksiyonlarına göre doz ayarının 48 saat ertelenmesini önermektedir. Doz ayarı ilaç birikimi ve toksisitenin önlenmesi için hastaların böbrek fonksiyonlarının daha doğru değerlendirilebildiği akut süreçten sonra yapılmalıdır. Kritik hastalarda değişen farmakokinetik özellikler nedeniyle yükleme dozlarının konsantrasyona bağlı etkinlik gösteren antibiyotiklerle sınırlı kalmadan ve böbrek fonksiyonlarından bağımsız olarak uygulanması da mevcut hasta grubunda klinik sonuçları etkileyen önemli müdahalelerdir. Bu derlemede akut böbrek hasarı olan kritik hastaların tedavisinde yeterli antimikrobiyal dozlama dair mevcut verilerin incelenmesi ve böbrek doz ayarı zamanlamasının kritik hastalar açısından öneminin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Anahtar Kelimeler: Kritik hastalık; akut böbrek hasarı; antibakteriyel ajanlar
ABSTRACT
Acute kidney injury is a common complication in critically ill patients. Acute kidney injury increases the risk of mortality and morbidity in the intensive care unit and makes treatment management difficult. The importance of adequate antimicrobial treatment in the first 48 hours in reducing mortality has been emphasised by many studies and shown that acute kidney injury is reversible in the early period with effective treatment. Optimising antibiotic dosing regimens to achieve therapeutic concentrations in the blood and at the site of infection is equally important as early and appropriate treatment in the antimicrobial therapy management of critically ill patients. Given the importance of the 48-hour acute period in critically ill patients with acute kidney injury, current evidence suggests delaying renal dose adjustment for 48 hours to ensure that beta-lactam group antibiotics with a wide safety range reach adequate therapeutic concentrations. Dose adjustment should be performed after the acute phase when patients' renal function can be more accurately assessed to prevent drug accumulation and toxicity. Due to the altered pharmacokinetic properties in critically ill patients, administration of loading doses independent of renal function and not limited to antibiotics with concentration-dependent activity are also important interventions that affect clinical outcomes in the current patient group. In this review, we aimed to examine the available data on adequate antimicrobial dosing in the treatment of critically ill patients with acute kidney injury and to evaluate the importance of the timing of renal dose adjustment for critically ill patients.
Keywords: Critical illness; acute kidney injury; anti-bacterial agents
Acute kidney injury is a common complication in critically ill patients. Acute kidney injury increases the risk of mortality and morbidity in the intensive care unit and makes treatment management difficult. The importance of adequate antimicrobial treatment in the first 48 hours in reducing mortality has been emphasised by many studies and shown that acute kidney injury is reversible in the early period with effective treatment. Optimising antibiotic dosing regimens to achieve therapeutic concentrations in the blood and at the site of infection is equally important as early and appropriate treatment in the antimicrobial therapy management of critically ill patients. Given the importance of the 48-hour acute period in critically ill patients with acute kidney injury, current evidence suggests delaying renal dose adjustment for 48 hours to ensure that beta-lactam group antibiotics with a wide safety range reach adequate therapeutic concentrations. Dose adjustment should be performed after the acute phase when patients' renal function can be more accurately assessed to prevent drug accumulation and toxicity. Due to the altered pharmacokinetic properties in critically ill patients, administration of loading doses independent of renal function and not limited to antibiotics with concentration-dependent activity are also important interventions that affect clinical outcomes in the current patient group. In this review, we aimed to examine the available data on adequate antimicrobial dosing in the treatment of critically ill patients with acute kidney injury and to evaluate the importance of the timing of renal dose adjustment for critically ill patients.
Keywords: Critical illness; acute kidney injury; anti-bacterial agents
REFERANSLAR:
- World Health Organization [Internet]. The safety of medicines in public health programmes: pharmacovigilance, an essential tool. ©2006 WHO [Cited: 10.01.2024] Available from: [Link]
- Patton K, Borshoff DC. Adverse drug reactions. Anaesthesia. 2018;73 Suppl 1:76-84. [Crossref] [PubMed]
- Insani WN, Whittlesea C, Alwafi H, Man KKC, Chapman S, Wei L. Prevalence of adverse drug reactions in the primary care setting: A systematic review and meta-analysis. PLoS One. 2021;16(5):e0252161. [Crossref] [PubMed] [PMC]
- Varallo FR, Planeta CS, Mastroianni PC. Effectiveness of pharmacovigilance: multifaceted educational intervention related to the knowledge, skills and attitudes of multidisciplinary hospital staff. Clinics (Sao Paulo). 2017;72(1):51-7. [Crossref] [PubMed] [PMC]
- Wiholm BE, Olsson S, Moore N, Waller P. Spontaneous reporting sys-tems outside the US. In: Strom BL, eds. Pharmacoepidemiology. 3rd ed. Chichester: UK:JohnWiley&Sons, Ltd; 2002. p.175-92. [Crossref]
- Fletcher AP. Spontaneous adverse drug reaction reporting vs event monitoring: a comparison. J R Soc Med. 1991;84(6):341-4. [Crossref] [PubMed] [PMC]
- Olsson S. The role of the WHO programme on International Drug Monitoring in coordinating worldwide drug safety efforts. Drug Saf. 1998;19(1):1-10. [Crossref] [PubMed]
- Nicholls J, MacKenzie C, Braund R. Preventing drug-related adverse events following hospital discharge: the role of the pharmacist. Integr Pharm Res Pract. 2017;6:61-9. [Crossref] [PubMed] [PMC]
- Coleman JJ, Pontefract SK. Adverse drug reactions. Clin Med (Lond). 2016;16(5):481-5. [Crossref] [PubMed] [PMC]
- Felix T, Jordan JB, Akers C, Patel B, Drago D. Current state of biologic pharmacovigilance in the European Union: improvements are needed. Expert Opin Drug Saf. 2019;18(3):231-40. [Crossref] [PubMed]
- Güner MD, Ekmekci PE. Healthcare professionals' pharmacovigilance knowledge and adverse drug reaction reporting behavior and factors determining the reporting rates. J Drug Assess. 2019;8(1):13-20. [Crossref] [PubMed] [PMC]
- Abdulrasool Z. The development of a pharmacovigilance system in Bahrain. Saudi Pharm J. 2022;30(6):825-41. [Crossref] [PubMed] [PMC]
- Albayrak A, Karahalil B. Pharmacist's knowledge and behaviors toward pharmacovigilance and adverse drug reactions reporting process in Türkiye. Turk J Pharm Sci. 2022;19(6):694-700. [Crossref] [PubMed] [PMC]
- Hussain R, Akram T, Hassali MA, Muneswarao J, Rehman AU, Hashmi F, et al. Barriers and facilitators to pharmacovigilance activities in Pakistan: A healthcare professionals-based survey. PLoS One. 2022;17(7):e0271587. [Crossref] [PubMed] [PMC]
- Norman G, Cairney J. Health Measurement Scales: A Practical Guide To Their Development and Use. 5th ed. New York: Oxford University Press Inc; 2015. p.117.
- Aydin OC, Aydin S, Guney HZ. Defining the awareness and attitude of the clinicians through pharmacovigilance in Turkey. World J Clin Cases. 2023;11(20):4865-73. [Crossref] [PubMed] [PMC]
- Hazell L, Shakir SA. Under-reporting of adverse drug reactions : a systematic review. Drug Saf. 2006;29(5):385-96. [Crossref] [PubMed]
- Kopciuch D, Zaprutko T, Paczkowska A, Ratajczak P, Zielińska-Tomczak Ł, Kus K, et al. Safety of medicines-pharmacists' knowledge, practice, and attitudes toward pharmacovigilance and adverse drug reactions reporting process. Pharmacoepidemiol Drug Saf. 2019;28(12):1543-51. [Crossref] [PubMed]
- Ergün Y, Ergün TB, Toker E, Ünal E, Akben M. Knowledge attitude and practice of Turkish health professionals towards pharmacovigilance in a university hospital. Int Health. 2019;11(3):177-84. [Crossref] [PubMed]
- Alshammari TM, Alamri KK, Ghawa YA, Alohali NF, Abualkol SA, Aljadhey HS. Knowledge and attitude of health-care professionals in hospitals towards pharmacovigilance in Saudi Arabia. Int J Clin Pharm. 2015;37(6):1104-10. [Crossref] [PubMed]
- Shroukh WA, Shakhatreh FM, Yasein NA, Sharkas GF. A survey on the knowledge, attitudes and practices of physicians towards pharmacovigilance in Jordanian health centres. Int Health. 2018;10(5):363-70. [Crossref] [PubMed]
.: İşlem Listesi