.: ORIGINAL RESEARCH
Yaşlı Canlı Vericilerden Yapılan Renal Transplantasyon ve Takip Sonuçları: İstanbul Tıp Fakültesi Deneyimi
Older Living Donor Renal Transplantation and Results of Follow-Up: İstanbul Faculty of Medicine Experience
Turkiye Klinikleri J Nephrol. 2009;4(2):52-5
Article Language: TR
Full Text
ÖZET
Amaç: Son dönem böbrek yetersizliğinde renal transplantasyon seçkin bir renal replasman tedavisi yöntemidir. Fakat, yeterli organ desteğinin az olması nedeni ile ideal canlı ve kadavra donör bulmak zordur ve merkezlerin bekleme listelerindeki hasta sayıları giderek artmaktadır. Bu nedenle marjinal donörlerin, yani 60 yaş üstü, hipertansiyonu veya diyabeti olan ve serum kreatinini 1.5-2 mg/dL'nin üzerinde olan kişilerin donör olarak kullanımı giderek yaygınlaşmaktadır. Bu çalışmada, yaşlı canlı vericilerden böbrek nakli yapılan hastalarla, genç canlı vericilerden böbrek nakli yapılan hastaların hasta ve greft sağkalımı ve nakil sonrası komplikasyonlar bakımından değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: 1983-2006 yılları arasında renal transplantasyon yapılan toplam 745 hasta retrospektif olarak incelenmiştir. Çalışma grubu; 65 yaş ve üzeri (65-79 yaş) canlı vericiden böbrek nakli yapılmış 44 hastadan oluşurken, kontrol grubu 65 yaş altındaki (31-64 yaş) canlı vericilerden böbrek nakli yapılan 44 hastadan oluşmaktadır. Çalışma ve kontrol grubundaki hastaların demografik özellikleri, takip süreleri, böbrek fonksiyonları, takip süreleri sonundaki ortalama greft ve hasta sağkalımları ve posttransplant komplikasyonlar karşılaştırılmıştır. Bulgular: Her iki grubun demografik özellikleri arasında bir farklılık saptanmadı. Çalışma grubunun ortalama graft sağkalımı 52.1 ± 35 ay, kontrol grubunun ise 58.8 ± 41 ay (p= 0.42) idi. Gecikmiş greft fonksiyonu, akut tübüler nekroz, enfeksiyon, akut rejeksiyon sıklığı ve nakil sonrası hastanede yatış süresi açısından her iki grup arasında farklılık bulunmamıştır. Takip süreleri sonunda çalışma ve kontrol grubunun hasta sağkalım oranları sırasıyla %93.5 ve %95.5 (p= 0.59); greft sağkalım oranları ise %79.5 ve %88.6 (p= 0.26) idi. Sonuç: Yaşlı vericiler düşük kreatinin klerensleri ve azalmış nefron kitleleri nedeni ile ideal donör değildir; fakat yaşlı canlı vericilerden yapılan nakiller de gençlerden yapılan kadar başarılıdır ve hasta ve greft sağkalım oranları genç vericilerden yapılanlarınkine benzerdir.
Anahtar Kelimeler: Böbrek transplantasyonu; greft sağkalımı
Amaç: Son dönem böbrek yetersizliğinde renal transplantasyon seçkin bir renal replasman tedavisi yöntemidir. Fakat, yeterli organ desteğinin az olması nedeni ile ideal canlı ve kadavra donör bulmak zordur ve merkezlerin bekleme listelerindeki hasta sayıları giderek artmaktadır. Bu nedenle marjinal donörlerin, yani 60 yaş üstü, hipertansiyonu veya diyabeti olan ve serum kreatinini 1.5-2 mg/dL'nin üzerinde olan kişilerin donör olarak kullanımı giderek yaygınlaşmaktadır. Bu çalışmada, yaşlı canlı vericilerden böbrek nakli yapılan hastalarla, genç canlı vericilerden böbrek nakli yapılan hastaların hasta ve greft sağkalımı ve nakil sonrası komplikasyonlar bakımından değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: 1983-2006 yılları arasında renal transplantasyon yapılan toplam 745 hasta retrospektif olarak incelenmiştir. Çalışma grubu; 65 yaş ve üzeri (65-79 yaş) canlı vericiden böbrek nakli yapılmış 44 hastadan oluşurken, kontrol grubu 65 yaş altındaki (31-64 yaş) canlı vericilerden böbrek nakli yapılan 44 hastadan oluşmaktadır. Çalışma ve kontrol grubundaki hastaların demografik özellikleri, takip süreleri, böbrek fonksiyonları, takip süreleri sonundaki ortalama greft ve hasta sağkalımları ve posttransplant komplikasyonlar karşılaştırılmıştır. Bulgular: Her iki grubun demografik özellikleri arasında bir farklılık saptanmadı. Çalışma grubunun ortalama graft sağkalımı 52.1 ± 35 ay, kontrol grubunun ise 58.8 ± 41 ay (p= 0.42) idi. Gecikmiş greft fonksiyonu, akut tübüler nekroz, enfeksiyon, akut rejeksiyon sıklığı ve nakil sonrası hastanede yatış süresi açısından her iki grup arasında farklılık bulunmamıştır. Takip süreleri sonunda çalışma ve kontrol grubunun hasta sağkalım oranları sırasıyla %93.5 ve %95.5 (p= 0.59); greft sağkalım oranları ise %79.5 ve %88.6 (p= 0.26) idi. Sonuç: Yaşlı vericiler düşük kreatinin klerensleri ve azalmış nefron kitleleri nedeni ile ideal donör değildir; fakat yaşlı canlı vericilerden yapılan nakiller de gençlerden yapılan kadar başarılıdır ve hasta ve greft sağkalım oranları genç vericilerden yapılanlarınkine benzerdir.
Anahtar Kelimeler: Böbrek transplantasyonu; greft sağkalımı
ABSTRACT
Objective: Renal transplantation is a superior renal replacement therapy method in end stage renal disease. But, it is difficult to obtain the ideally cadaveric and living donor owing to inadequate organ supply and numbers of patients in waiting list of the centers are gradually increasing. Expanded criteria donors are being used more frequently worldwide because of organ supply. Therefore, using of marginal donors whose age is older than 60 years, and hypertensive and diabetic, and serum creatinine level is > 1.5-2 mg/dL are gradually widespreading. We aimed to evaluate the patients with renal transplanted from older living donors, and from younger living donors regarding patient and graft survival and posttransplant complications in this study. Material and Methods: 745 patients who had renal transplanted between 1983 and 2006 were analyzed retrospectively. While study group composed 44 patients who had renal transplanted from older living donors whose ages were > 65 (65-79 years); control group composed 44 patients who had renal transplanted from younger living donors whose ages were < 65 (31-64 years) years. Demographic features, follow-up durations, renal functions, mean graft and patient survival at end of the follow-up and posttranplantation complication of patients of study and control group were compared. Results: There were no differences regarding demographic features between the two groups. Mean graft survival were 52.1 ± 35 months in the study group and 58.8 ± 41 months in the control group (p= 0.42). Both groups did not differ with regard to the incidences of delayed graft function, acute tubular necrosis, infections, acute rejection, and days of hospital stay after transplantation. At the end of follow-up duration, study and control groups of patient survival rates were 93.5% and 95.5%, respectively (p= 0.59) and graft survival rates in both groups were 79.5% and 88.6%, respectively (p= 0.26). Conclusion: Older donors are not ideally donors due to their lower creatinine clearance, and decreased nephron mass; but, renal transplantations performed from older living donors are as succesfull as those from younger donors. Patient and graft survival rates of renal recipients from older living donors have similar those from younger donors.
Keywords: Kidney transplantation; graft survival
Objective: Renal transplantation is a superior renal replacement therapy method in end stage renal disease. But, it is difficult to obtain the ideally cadaveric and living donor owing to inadequate organ supply and numbers of patients in waiting list of the centers are gradually increasing. Expanded criteria donors are being used more frequently worldwide because of organ supply. Therefore, using of marginal donors whose age is older than 60 years, and hypertensive and diabetic, and serum creatinine level is > 1.5-2 mg/dL are gradually widespreading. We aimed to evaluate the patients with renal transplanted from older living donors, and from younger living donors regarding patient and graft survival and posttransplant complications in this study. Material and Methods: 745 patients who had renal transplanted between 1983 and 2006 were analyzed retrospectively. While study group composed 44 patients who had renal transplanted from older living donors whose ages were > 65 (65-79 years); control group composed 44 patients who had renal transplanted from younger living donors whose ages were < 65 (31-64 years) years. Demographic features, follow-up durations, renal functions, mean graft and patient survival at end of the follow-up and posttranplantation complication of patients of study and control group were compared. Results: There were no differences regarding demographic features between the two groups. Mean graft survival were 52.1 ± 35 months in the study group and 58.8 ± 41 months in the control group (p= 0.42). Both groups did not differ with regard to the incidences of delayed graft function, acute tubular necrosis, infections, acute rejection, and days of hospital stay after transplantation. At the end of follow-up duration, study and control groups of patient survival rates were 93.5% and 95.5%, respectively (p= 0.59) and graft survival rates in both groups were 79.5% and 88.6%, respectively (p= 0.26). Conclusion: Older donors are not ideally donors due to their lower creatinine clearance, and decreased nephron mass; but, renal transplantations performed from older living donors are as succesfull as those from younger donors. Patient and graft survival rates of renal recipients from older living donors have similar those from younger donors.
Keywords: Kidney transplantation; graft survival
.: Process List