Cinsel İşlev Bozuklukları Özel Sayısı
.: EDITORIALS
Sayı Editöründen
Editorials
Article Language: TR
Günümüzde cinsel yaşamla ilgili sorunlar öncelerine oranla daha kolaylıkla dile getirebilmektedir. Toplumumuz insanı, yaşamının bu alanında da önemli sorunlar olduğunu daha az inkar etmekte ve daha çok yardım arayışı içine girmektedir. Cinsel sorunu olan birey ve çiftler sorunlarına çözüm ararken, doğal olarak, jinekoloji, üroloji ve psikiyatri gibi birbirlerinden oldukça farklı disiplinlere başvurmaktadırlar. Değişik meslek gruplarında çalışan profesyoneller ise kendilerine danışan birey ve çiftleri öncelikle kendi alanlarını ilgilendiren bozukluklar yönünden incelemekte, eğer kendilerini doğrudan ilgilendiren bir bozukluk saptayamazlarsa, aynı birey ve çiftler bir sonraki aşamada kime ve nereye başvuracaklarını bilememektedirler. Böylelikle bu kişiler bazen aynı meslek grubundan birden fazla profesyonele danışmakta, doğru adresi bulma arayışı içinde hem zaman hem de ekonomik yönden kayba uğramakta, daha da kötüsü geleceğe yönelik bir umutsuzluk ve çaresizlik içine girebilmektedir. Cinsel sorunların tedavisi belirli bir tıp meslek grubunun tekeli altına alınamayacağına göre esas olan, cinsel sorunu olan birey ve çiftlerin kime ve nereye başvurdukları değil, başvuruyu izleyerek onlara nasıl yardımcı olunduğudur. Bu, bir anlamda cinsel işlev bozukluklarından yakınan birey ve çiftlere yönelik olarak yapılması gereken standart bir değerlendirmenin önemini ortaya koymaktadır. Ancak böylesi bir standart değerlendirme sonucunda cinsel işlev bozuklukları olan birey ve çiftlere en çok yararlanacakları adresi veya tıp disiplinini göstermek mümkün olabilir. Bu gerçek, farklı disiplinlerde çalışan hekimlerin hatta halka en yakın hekim grubu olarak görev yapan pratisyen hekimlerin birbirlerinin seçeneği olmak yerine, birbirlerinin tamamlayıcısı olmaları gerektiğini bir kez daha önemle ortaya koymaktadır. Ancak böylesi bir bütünleşme sayesinde cinsel sorunu olan birey ve çiftler tek bir disiplinden sağlayacakları yararın ötesinde, entegratif bir yaklaşımdan yararlanma olanağına kavuşacaklardır.
O halde çeşitli tıp meslek gruplarında çalışan hekimlerin ve daha da önemlisi ileride hekim olacak tıp fakültesi öğrencilerinin eğitim programları içine cinsel işlevler ve cinsel işlev bozuklukları gibi bir konunun alınması gerekli olmaktadır. Cinsel yönden sorunu olan ve en azından bu sorununu danışmak isteyen bir bireyin böyle bir yardımı bir hekimden beklemesi en temel hasta haklarından biridir. Böyle bir yardımın bir hekim tarafından verilmesi ise en temel hekimlik görevlerinden biridir. Bu nedenle cinsel yönden uygun bir bilgilendirme ve eğitim tıp fakültelerinin eğitim programları içinde yer almalıdır. Aksi takdirde ''üç dakikada garantili orgazm teknikleri'' öneren çeşitli uygunsuz magazin literatürünün ve kim ararsa arasın aynı yanıtı veren ve ''hastalık yok, hasta vardır'' ilkesini gözardı eden telefon tuzaklarının ortaya çıkışı kaçınılmaz olacaktır. Ne var ki böylesi bir eğitim, halen yalnızca birkaç tıp fakültesinin eğitim programları içinde ve yalnızca birkaç saatle sınırlı olarak verilmektedir. Diğer taraftan uzmanlık eğitimi veren kurumların önemli bir kısmında cinsel tedaviler alanında özelleşmiş yeterli sayı ve nitelikte eğitici bulunmamaktadır. Cinsel sorunlarını profesyonel yardım alarak çözümleyenler arttıkça, cinsel konuları ve sorunlarını danışmak isteyenlerin sayısı da artacaktır. Halkın cinsel sorular için yardım alma talepleri arttıkça, hekimler de bu alanla ilgili olarak kendi donanımlarını yetersiz bulacak ve cinsel danışma ve tedaviler konusunda daha fazla eğitim almak isteyeceklerdir.
Halk düzeyinde bir eğitim ise ancak tıp öğrencilerine verilen eğitimi izleyerek, daha geniş ve detaylı bir planlama sonucu yapılabilir. Ayrıca halka eğitim verecek kişilerin öncelikle kendilerinin standart bir eğitimden geçmiş olmaları beklenir.
Hekimler gerek mesleki kimlikleri, gerek bilgi ve becerileri, gerekse duyarlılıkları ve hatta yaşam biçimleri ile içinde yaşadıkları toplumun sağlıklı yaşam tercih ve kararlarında önemli etkileri olan kişilerdir. Bu bağlamda hekimler insanın en mahrem özel yaşam alanı olan cinsellik konusunda rahatlıkla konuşabilmek, kendilerine danışan bireyleri en azından bilgilendirmek ve en çok yardım alabilecekleri uzmanlara yönlendirmek durumundadırlar.
Meslek onurunu en çok zedeleyen etik olmayan tutumlar ve kötü uygulamaların önüne geçmenin ilk ve temel kuralı, uygun bir eğitimden geçmektir. Konu cinsel tedaviler gibi ''popüler'' ve ''hassas'' bir alan olunca tüm hekimlerin bu alanın eğitimi ve etiği konusunda daha çok konuşması ve daha duyarlı olmasının gerekliliği açıktır. Elinizdeki bu dergi cinsel işlev bozukluklarının tedavisi ve cinsel sorunu olan birey ve çiftlere yönelik tedavi ve etiği konularında hekimlere bazı temel bilgileri kazandırmak amacıyla hazırlanmıştır. Böyle bir ek sayının hazırlanması konusunda duyarlılık gösteren Türkiye Klinikleri yetkililerine ve değerli katkılarıyla bu duyarlılığı bir ürüne dönüştüren yazar meslektaşlarıma teşekkür ediyor, okuyuculara uygulamalarında katkı sağlayacağını umuyorum.
Saygılarımla
Prof.Dr.Mehmet Z. SUNGUR
Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı
O halde çeşitli tıp meslek gruplarında çalışan hekimlerin ve daha da önemlisi ileride hekim olacak tıp fakültesi öğrencilerinin eğitim programları içine cinsel işlevler ve cinsel işlev bozuklukları gibi bir konunun alınması gerekli olmaktadır. Cinsel yönden sorunu olan ve en azından bu sorununu danışmak isteyen bir bireyin böyle bir yardımı bir hekimden beklemesi en temel hasta haklarından biridir. Böyle bir yardımın bir hekim tarafından verilmesi ise en temel hekimlik görevlerinden biridir. Bu nedenle cinsel yönden uygun bir bilgilendirme ve eğitim tıp fakültelerinin eğitim programları içinde yer almalıdır. Aksi takdirde ''üç dakikada garantili orgazm teknikleri'' öneren çeşitli uygunsuz magazin literatürünün ve kim ararsa arasın aynı yanıtı veren ve ''hastalık yok, hasta vardır'' ilkesini gözardı eden telefon tuzaklarının ortaya çıkışı kaçınılmaz olacaktır. Ne var ki böylesi bir eğitim, halen yalnızca birkaç tıp fakültesinin eğitim programları içinde ve yalnızca birkaç saatle sınırlı olarak verilmektedir. Diğer taraftan uzmanlık eğitimi veren kurumların önemli bir kısmında cinsel tedaviler alanında özelleşmiş yeterli sayı ve nitelikte eğitici bulunmamaktadır. Cinsel sorunlarını profesyonel yardım alarak çözümleyenler arttıkça, cinsel konuları ve sorunlarını danışmak isteyenlerin sayısı da artacaktır. Halkın cinsel sorular için yardım alma talepleri arttıkça, hekimler de bu alanla ilgili olarak kendi donanımlarını yetersiz bulacak ve cinsel danışma ve tedaviler konusunda daha fazla eğitim almak isteyeceklerdir.
Halk düzeyinde bir eğitim ise ancak tıp öğrencilerine verilen eğitimi izleyerek, daha geniş ve detaylı bir planlama sonucu yapılabilir. Ayrıca halka eğitim verecek kişilerin öncelikle kendilerinin standart bir eğitimden geçmiş olmaları beklenir.
Hekimler gerek mesleki kimlikleri, gerek bilgi ve becerileri, gerekse duyarlılıkları ve hatta yaşam biçimleri ile içinde yaşadıkları toplumun sağlıklı yaşam tercih ve kararlarında önemli etkileri olan kişilerdir. Bu bağlamda hekimler insanın en mahrem özel yaşam alanı olan cinsellik konusunda rahatlıkla konuşabilmek, kendilerine danışan bireyleri en azından bilgilendirmek ve en çok yardım alabilecekleri uzmanlara yönlendirmek durumundadırlar.
Meslek onurunu en çok zedeleyen etik olmayan tutumlar ve kötü uygulamaların önüne geçmenin ilk ve temel kuralı, uygun bir eğitimden geçmektir. Konu cinsel tedaviler gibi ''popüler'' ve ''hassas'' bir alan olunca tüm hekimlerin bu alanın eğitimi ve etiği konusunda daha çok konuşması ve daha duyarlı olmasının gerekliliği açıktır. Elinizdeki bu dergi cinsel işlev bozukluklarının tedavisi ve cinsel sorunu olan birey ve çiftlere yönelik tedavi ve etiği konularında hekimlere bazı temel bilgileri kazandırmak amacıyla hazırlanmıştır. Böyle bir ek sayının hazırlanması konusunda duyarlılık gösteren Türkiye Klinikleri yetkililerine ve değerli katkılarıyla bu duyarlılığı bir ürüne dönüştüren yazar meslektaşlarıma teşekkür ediyor, okuyuculara uygulamalarında katkı sağlayacağını umuyorum.
Saygılarımla
Prof.Dr.Mehmet Z. SUNGUR
Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı
.: Process List