.: PREFACE
Ön Söz
Preface
Article Language: TR
Değerli okurlar,
Klinik ortamlarda eğitim, sağlık alanında bilgi, beceri, davranış ve tutum geliştirmek için büyük bir zenginlik sunmaktadır. Klinik ortamların eğitimde en iyi şekilde kullanılması için bu çalışmada çeşitli ipuçları verilmiştir. Klinik eğitim karmaşık bir öğrenme ortamıdır ve öğrenme teorilerinden etkilenir. Bölümünde Dr. Yeşim Şenol klinik eğitimde kullanılan öğrenme kuramlarını ve dayandığı temel ilkeleri açıklamış, bu kuramların klinik eğitimdeki uygulamalarına dikkat çekmiştir. Dr. Ayşe Hilal Batı klinik ortamın, eğiticilerin tıbbi uygulamalarla doğrudan ilişkili bilgilerini aktarabileceği güçlü bir bağlam olduğunu ve hekimlerin yetiştirilmesinde klinik eğitici rollerinin çok önemli yer tuttuğunu belirtmektedir. Yazısında bu rollerden, iyi klinik eğiticinin özelliklerinden, klinik eğitim için genel öğretim modellerinden, klinik eğitimin zorlukları ve yaşanılan sorunlardan bahsetmektedir. Dr. Melis Naçar sağlık hizmeti sunumunun odak noktasının, ayaktan tedaviye doğru kaydığı için bu ortamlarda eğitim için fırsat yaratma konusunda daha fazla odaklanılması gerekliliğinden bahsetmektedir. Yazısında da, tıp öğrencileri için ayakta tedavi ortamlarında öğrenme fırsatlarından en iyi şekilde nasıl yararlanabileceğinin açıklamasını yapmaktadır. Giderek azalan hasta başı öğretimin etkinliğinin nasıl arttırılabileceği ve etkili öğretimi geliştiren stratejilerle hasta başı öğretimde kullanılan modellere Dr. Zeynep Baykan yazısında yer vermiştir. Dr. Necmi Baykan ve Dr. Polat Durukan acil ortamlardaki çoklu görev temel becerisinde rol modellemenin önemi üzerinde durmaktadır. Klinik eğitimin en temel parçalarından birisi olan cerrahi eğitim üzerinde Dr. Cüneyt Orhan Kara durmuş; yazısının ilk bölümünde mezuniyet öncesi öğrenciler için cerrahi ortamların sunduğu fırsatları tanımlarken, ikinci kısmında mezuniyet sonrası uzmanlık eğitimindeki değişimi tartışmıştır. Tüm klinik eğitim ortamlarında bir paydaş olan asistanların eğitici rolünü ve "eğitici olarak asistan" programlarını Dr. Özlem Mıdık ele almıştır. Dr. Özlem Sürel Karabilgin Öztürkçü de yazısında öğrenme ve öğretme için temel olan etkili geri bildirimin özellikleri ve klinik ortamlarda geribildirim verilirken dikkat edilecek konular üzerinde durmaktadır. Son olarak, Dr. Nazan Karaoğlu verilen eğitimin kalitesinden emin olunmasının gerekliliğinden bahsetmiş ve tıp eğitiminin özel beceriler gerektirdiğinin üzerinde durarak klinik eğiticiler için eğitici gelişim programlarının önemini tartışmıştır.
Klinik eğitimin her yönünün tartışılmasına katkı sunan tıp eğitimcileri ve farklı klinik alanlarından çok değerli eğiticilere teşekkür ediyor, tüm klinik eğiticiler için pratik bir rehber olmasını diliyorum.
Saygılarımla.
Prof. Dr. Zeynep BAYKAN
Editör
Klinik ortamlarda eğitim, sağlık alanında bilgi, beceri, davranış ve tutum geliştirmek için büyük bir zenginlik sunmaktadır. Klinik ortamların eğitimde en iyi şekilde kullanılması için bu çalışmada çeşitli ipuçları verilmiştir. Klinik eğitim karmaşık bir öğrenme ortamıdır ve öğrenme teorilerinden etkilenir. Bölümünde Dr. Yeşim Şenol klinik eğitimde kullanılan öğrenme kuramlarını ve dayandığı temel ilkeleri açıklamış, bu kuramların klinik eğitimdeki uygulamalarına dikkat çekmiştir. Dr. Ayşe Hilal Batı klinik ortamın, eğiticilerin tıbbi uygulamalarla doğrudan ilişkili bilgilerini aktarabileceği güçlü bir bağlam olduğunu ve hekimlerin yetiştirilmesinde klinik eğitici rollerinin çok önemli yer tuttuğunu belirtmektedir. Yazısında bu rollerden, iyi klinik eğiticinin özelliklerinden, klinik eğitim için genel öğretim modellerinden, klinik eğitimin zorlukları ve yaşanılan sorunlardan bahsetmektedir. Dr. Melis Naçar sağlık hizmeti sunumunun odak noktasının, ayaktan tedaviye doğru kaydığı için bu ortamlarda eğitim için fırsat yaratma konusunda daha fazla odaklanılması gerekliliğinden bahsetmektedir. Yazısında da, tıp öğrencileri için ayakta tedavi ortamlarında öğrenme fırsatlarından en iyi şekilde nasıl yararlanabileceğinin açıklamasını yapmaktadır. Giderek azalan hasta başı öğretimin etkinliğinin nasıl arttırılabileceği ve etkili öğretimi geliştiren stratejilerle hasta başı öğretimde kullanılan modellere Dr. Zeynep Baykan yazısında yer vermiştir. Dr. Necmi Baykan ve Dr. Polat Durukan acil ortamlardaki çoklu görev temel becerisinde rol modellemenin önemi üzerinde durmaktadır. Klinik eğitimin en temel parçalarından birisi olan cerrahi eğitim üzerinde Dr. Cüneyt Orhan Kara durmuş; yazısının ilk bölümünde mezuniyet öncesi öğrenciler için cerrahi ortamların sunduğu fırsatları tanımlarken, ikinci kısmında mezuniyet sonrası uzmanlık eğitimindeki değişimi tartışmıştır. Tüm klinik eğitim ortamlarında bir paydaş olan asistanların eğitici rolünü ve "eğitici olarak asistan" programlarını Dr. Özlem Mıdık ele almıştır. Dr. Özlem Sürel Karabilgin Öztürkçü de yazısında öğrenme ve öğretme için temel olan etkili geri bildirimin özellikleri ve klinik ortamlarda geribildirim verilirken dikkat edilecek konular üzerinde durmaktadır. Son olarak, Dr. Nazan Karaoğlu verilen eğitimin kalitesinden emin olunmasının gerekliliğinden bahsetmiş ve tıp eğitiminin özel beceriler gerektirdiğinin üzerinde durarak klinik eğiticiler için eğitici gelişim programlarının önemini tartışmıştır.
Klinik eğitimin her yönünün tartışılmasına katkı sunan tıp eğitimcileri ve farklı klinik alanlarından çok değerli eğiticilere teşekkür ediyor, tüm klinik eğiticiler için pratik bir rehber olmasını diliyorum.
Saygılarımla.
Prof. Dr. Zeynep BAYKAN
Editör
Dear readers,
Training in clinical settings offers a wealth of knowledge, skills, behavior and attitudes in health area. In this study, various clues are given for the best use of clinical settings in education. Clinical education is a complex learning environment and is influenced by learning theories. Part written by Dr. Yeşim Şenol explains the learning theories used in clinical education and the basic principles on which they are based and pointed out the applications of these theories in clinical education. Dr. Ayşe Hilal Batı states that the clinical environment is a strong context in which trainers can transfer their knowledge directly related to medical practices and that clinical educator roles play an important role in the training of physicians. In this article, she discusses these roles, the characteristics of a good clinical trainer, general teaching models for clinical education, the difficulties of clinical education and the problems encountered. Dr. Melis Naçar mentions on the need to focus more on creating opportunities for education in primary care settings as the focus of health care delivery shifts to outpatient treatment. In her article, she explains how to make the best use of learning opportunities for outpatient settings for medical students. How to increase the effectiveness of decreasing bedside teaching and strategies that improve effective teaching and the models used in bedside teaching is explained in the article of Dr. Zeynep Baykan. Dr. Necmi Baykan and Dr. Polat Durukan emphasize the importance of role modeling in multitasking basic skills in emergency environments. Dr. Cüneyt Orhan Kara has emphasized on surgical training, which is one of the most essential parts of clinical education. In the first part of the article he describes the opportunities offered by surgical environments for pre-graduation students, the second section discusses the change in postgraduate education. Dr. Özlem Mıdık discusses the educational role of assistants who are stakeholders in all clinical training settings, and "assistant as instructor" programs. The article of Dr. Özlem Sürel Karabilgin Öztürkçü focuses on the characteristics of effective feedback, which is the basis for learning and teaching, and issues to be considered when giving feedback in the clinical settings. Finally, Dr. Nazan Karaoğlu mentions the necessity of ensuring the quality of the education provided and emphasizes that medical education requires special skills and discusses the importance of educational development programs for clinical trainers.
I would like to thank all medical educators and trainers from different clinical fields who contributed to the discussion of clinical education in all aspects and I wish this study to be a practical guide for all clinical trainers.
Yours sincerely.
Prof. Dr. Zeynep BAYKAN
Editor
Training in clinical settings offers a wealth of knowledge, skills, behavior and attitudes in health area. In this study, various clues are given for the best use of clinical settings in education. Clinical education is a complex learning environment and is influenced by learning theories. Part written by Dr. Yeşim Şenol explains the learning theories used in clinical education and the basic principles on which they are based and pointed out the applications of these theories in clinical education. Dr. Ayşe Hilal Batı states that the clinical environment is a strong context in which trainers can transfer their knowledge directly related to medical practices and that clinical educator roles play an important role in the training of physicians. In this article, she discusses these roles, the characteristics of a good clinical trainer, general teaching models for clinical education, the difficulties of clinical education and the problems encountered. Dr. Melis Naçar mentions on the need to focus more on creating opportunities for education in primary care settings as the focus of health care delivery shifts to outpatient treatment. In her article, she explains how to make the best use of learning opportunities for outpatient settings for medical students. How to increase the effectiveness of decreasing bedside teaching and strategies that improve effective teaching and the models used in bedside teaching is explained in the article of Dr. Zeynep Baykan. Dr. Necmi Baykan and Dr. Polat Durukan emphasize the importance of role modeling in multitasking basic skills in emergency environments. Dr. Cüneyt Orhan Kara has emphasized on surgical training, which is one of the most essential parts of clinical education. In the first part of the article he describes the opportunities offered by surgical environments for pre-graduation students, the second section discusses the change in postgraduate education. Dr. Özlem Mıdık discusses the educational role of assistants who are stakeholders in all clinical training settings, and "assistant as instructor" programs. The article of Dr. Özlem Sürel Karabilgin Öztürkçü focuses on the characteristics of effective feedback, which is the basis for learning and teaching, and issues to be considered when giving feedback in the clinical settings. Finally, Dr. Nazan Karaoğlu mentions the necessity of ensuring the quality of the education provided and emphasizes that medical education requires special skills and discusses the importance of educational development programs for clinical trainers.
I would like to thank all medical educators and trainers from different clinical fields who contributed to the discussion of clinical education in all aspects and I wish this study to be a practical guide for all clinical trainers.
Yours sincerely.
Prof. Dr. Zeynep BAYKAN
Editor
.: Process List