.: ORIGINAL RESEARCH
İnme Sonrası Erken Rehabilitasyonda Çift ve Tek Taraflı Üst Ekstremite Görev Eğitiminin Karşılaştırılması: Randomize Kontrollü Bir Çalışma
İnme Sonrası Erken Rehabilitasyonda Çift ve Tek Taraflı Üst Ekstremite Görev Eğitiminin Karşılaştırılması: Randomize Kontrollü Bir Çalışma
Article Language: TR
ÖZET
Morris JH, van Wijck F, Joice S, Ogston SA, Cole I, MacWalter RS. İnme sonrası erken rehabilitasyonda çift ve tek taraflı üst ekstremite görev eğitiminin karşılaştırması: randomize kontrollu bir çalışma. Arch Phys Med Rehabil 2008;89:1237-45. Amaç: İnme sonrası erken rehabilitasyonda üst ekstremitede çift taraflı görev eğitiminin etkisi ile tek taraflı görev eğitiminin etkisinin sonuçlarını karşılaştırmak. Tasarım: Başlangıçta, müdahale sonrasında (6 hafta) ve takipte (18 hafta) sonuç değerlendirmeli tek kör randomize kontrollü bir çalışma. Merkez: Akut yatan hasta ve rehabilitasyon hastaneleri. Katılımcılar: Hastalar inme sonrasındaki 2 ile 4. haftada çift taraflı eğitim (n=56) veya tek taraflı eğitim (n=50) almalarına göre rastgele gruplandırılmıştır. Girişimler: Standart program kullanarak 6 hafta boyunca iş günlerinde 20 dakikalık denetimli çift taraflı veya tek taraflı eğitimi. Temel Sonuç Ölçütleri: Üst ekstremite sonuçları Kol Hareket Araştırma Testi (ARAT), Rivermead Motor Değerlendirme üst ekstremite ölçeği ve Dokuz-Delik Çivi Testi (9HPT) ile değerlendirildi. İkincil ölçütler Modifiye Bartel İndeksini, Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeği'ni ve Nottingham Sağlık Profili'ni içeriyordu. Tüm değerlendirmeler kör bir araştırmacı tarafından yürütüldü. Bulgular: Herhangi bir ölçümde (P>.05) kısa dönemli iyileşmede (0-6 hafta) anlamlı farklar bulunamamıştır. Tüm iyileşme göz önüne alındığında (0-18 hafta) çift taraflı eğitim grubu için daha düşük olan, tek anlamlı grup arası fark 9HPT'deki (güven aralığı %95 [GA], 0.0 - 0.1; P=.05), ve ARAT çimdik bölümündeki bir değişiklikti (%95 GA, 0.3 - 5.6; P=.03). Temel önem tüm üst ekstremite sonuçlarındaki iyileşmeyi anlamlı şekilde etkilemişti (P<.05), fakat bu, tedavi grubunu hesaba katmaktan ileri geliyordu. Sonuçlar: Çift taraflı eğitim tek taraflı eğitimden daha etkili değildir ve becerideki tüm iyileşme açısından, çift taraflı eğitim grubu önemli derecede az iyileşme gösterdi. Müdahale zamanı, görev özellikleri, doz ve eğitim yoğunluğu sonuçları etkilemiş olabilir ve bundan dolayı bunlar ileriki araştırmalar için konu alanlarıdır.
Anahtar Kelimeler: Serebrovasküler olay; Motor aktivite; Randomize kontrollü çalışma; Rehabilitasyon; Üst ekstremite.
Morris JH, van Wijck F, Joice S, Ogston SA, Cole I, MacWalter RS. İnme sonrası erken rehabilitasyonda çift ve tek taraflı üst ekstremite görev eğitiminin karşılaştırması: randomize kontrollu bir çalışma. Arch Phys Med Rehabil 2008;89:1237-45. Amaç: İnme sonrası erken rehabilitasyonda üst ekstremitede çift taraflı görev eğitiminin etkisi ile tek taraflı görev eğitiminin etkisinin sonuçlarını karşılaştırmak. Tasarım: Başlangıçta, müdahale sonrasında (6 hafta) ve takipte (18 hafta) sonuç değerlendirmeli tek kör randomize kontrollü bir çalışma. Merkez: Akut yatan hasta ve rehabilitasyon hastaneleri. Katılımcılar: Hastalar inme sonrasındaki 2 ile 4. haftada çift taraflı eğitim (n=56) veya tek taraflı eğitim (n=50) almalarına göre rastgele gruplandırılmıştır. Girişimler: Standart program kullanarak 6 hafta boyunca iş günlerinde 20 dakikalık denetimli çift taraflı veya tek taraflı eğitimi. Temel Sonuç Ölçütleri: Üst ekstremite sonuçları Kol Hareket Araştırma Testi (ARAT), Rivermead Motor Değerlendirme üst ekstremite ölçeği ve Dokuz-Delik Çivi Testi (9HPT) ile değerlendirildi. İkincil ölçütler Modifiye Bartel İndeksini, Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeği'ni ve Nottingham Sağlık Profili'ni içeriyordu. Tüm değerlendirmeler kör bir araştırmacı tarafından yürütüldü. Bulgular: Herhangi bir ölçümde (P>.05) kısa dönemli iyileşmede (0-6 hafta) anlamlı farklar bulunamamıştır. Tüm iyileşme göz önüne alındığında (0-18 hafta) çift taraflı eğitim grubu için daha düşük olan, tek anlamlı grup arası fark 9HPT'deki (güven aralığı %95 [GA], 0.0 - 0.1; P=.05), ve ARAT çimdik bölümündeki bir değişiklikti (%95 GA, 0.3 - 5.6; P=.03). Temel önem tüm üst ekstremite sonuçlarındaki iyileşmeyi anlamlı şekilde etkilemişti (P<.05), fakat bu, tedavi grubunu hesaba katmaktan ileri geliyordu. Sonuçlar: Çift taraflı eğitim tek taraflı eğitimden daha etkili değildir ve becerideki tüm iyileşme açısından, çift taraflı eğitim grubu önemli derecede az iyileşme gösterdi. Müdahale zamanı, görev özellikleri, doz ve eğitim yoğunluğu sonuçları etkilemiş olabilir ve bundan dolayı bunlar ileriki araştırmalar için konu alanlarıdır.
Anahtar Kelimeler: Serebrovasküler olay; Motor aktivite; Randomize kontrollü çalışma; Rehabilitasyon; Üst ekstremite.
ABSTRACT
Morris JH, van Wijck F, Joice S, Ogston SA, Cole I, MacWalter RS. A comparison of bilateral and unilateral upper-limb task training in early poststroke rehabilitation: a randomized controlled trial. Arch Phys Med Rehabil 2008;89:1237-45. Objective: To compare the effects of bilateral task training with unilateral task training on upper-limb outcomes in early poststroke rehabilitation. Design: A single-blinded randomized controlled trial, with outcome assessments at baseline, postintervention (6wk), and follow-up (18wk). Setting: Inpatient acute and rehabilitation hospitals. Participants: Patients were randomized to receive bilateral training (n56) or unilateral training (n50) at 2 to 4 weeks poststroke onset. Intervention: Supervised bilateral or unilateral training for 20 minutes on weekdays over 6 weeks using a standardized program. Main Outcome Measures: Upper-limb outcomes were assessed by Action Research Arm Test (ARAT), Rivermead Motor Assessment upper-limb scale, and Nine-Hole Peg Test (9HPT). Secondary measures included the Modified Barthel Index, Hospital Anxiety and Depression Scale, and Nottingham Health Profile. All assessment was conducted by a blinded assessor. Results: No significant differences were found in short-term improvement (06wk) on any measure (P.05). For overall improvement (018wk), the only significant between-group difference was a change in the 9HPT (95% confidence interval [CI], 0.00.1; P.05) and ARAT pinch section (95% CI, 0.35.6; P.03), which was lower for the bilateral training group. Baseline severity significantly influenced improvement in all upper-limb outcomes (P.05), but this was irrespective of the treatment group. Conclusions: Bilateral training was no more effective than unilateral training, and in terms of overall improvement in dexterity, the bilateral training group improved significantly less. Intervention timing, task characteristics, dose, and intensity of training may have influenced the results and are therefore areas for future investigation.
Keywords: Cerebrovascular accident; Motor activity; Randomized controlled trial; Rehabilitation; Upper extremity.
Morris JH, van Wijck F, Joice S, Ogston SA, Cole I, MacWalter RS. A comparison of bilateral and unilateral upper-limb task training in early poststroke rehabilitation: a randomized controlled trial. Arch Phys Med Rehabil 2008;89:1237-45. Objective: To compare the effects of bilateral task training with unilateral task training on upper-limb outcomes in early poststroke rehabilitation. Design: A single-blinded randomized controlled trial, with outcome assessments at baseline, postintervention (6wk), and follow-up (18wk). Setting: Inpatient acute and rehabilitation hospitals. Participants: Patients were randomized to receive bilateral training (n56) or unilateral training (n50) at 2 to 4 weeks poststroke onset. Intervention: Supervised bilateral or unilateral training for 20 minutes on weekdays over 6 weeks using a standardized program. Main Outcome Measures: Upper-limb outcomes were assessed by Action Research Arm Test (ARAT), Rivermead Motor Assessment upper-limb scale, and Nine-Hole Peg Test (9HPT). Secondary measures included the Modified Barthel Index, Hospital Anxiety and Depression Scale, and Nottingham Health Profile. All assessment was conducted by a blinded assessor. Results: No significant differences were found in short-term improvement (06wk) on any measure (P.05). For overall improvement (018wk), the only significant between-group difference was a change in the 9HPT (95% confidence interval [CI], 0.00.1; P.05) and ARAT pinch section (95% CI, 0.35.6; P.03), which was lower for the bilateral training group. Baseline severity significantly influenced improvement in all upper-limb outcomes (P.05), but this was irrespective of the treatment group. Conclusions: Bilateral training was no more effective than unilateral training, and in terms of overall improvement in dexterity, the bilateral training group improved significantly less. Intervention timing, task characteristics, dose, and intensity of training may have influenced the results and are therefore areas for future investigation.
Keywords: Cerebrovascular accident; Motor activity; Randomized controlled trial; Rehabilitation; Upper extremity.
.: Process List