.: ORIGINAL RESEARCH
Adli Tıp Polikliniğine Başvuran Olgularda Kemik Kırıklarının Değerlendirilmesi: Tanımlayıcı Araştırma
Evaluation of Bone Fractures in Patients Admitted to the Forensic Medicine Outpatient Clinic: Descriptive Research
Turkiye Klinikleri J Foren Sci Leg Med. 2022;19(1):20-9
doi: 10.5336/forensic.2021-84695
Article Language: TR
Full Text
ÖZET
Amaç: Adli tıpta yaralanmaların ciddiyetinin belirlenmesi, ne şiddette travma ile oluştuğunun belirlenmesi açısından hukuki bir öneme sahiptir. Türk Ceza Kanunu'na göre kemik kırıklarının yaşam fonksiyonları üzerindeki etkileri rapor edilmelidir. Bu çalışmada, adli olgularda kırık lokalizasyonu, sayısı, ağırlığı ve travmanın türü ile nedenselliği ve kemik kırıklı olgulara medikolegal yaklaşımın nasıl olması gerektiğini tartışabilmek amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Muğla Eğitim ve Araştırma Hastanesi Adli Tıp Polikliniğinde, 2014-2020 yılları arasında rapor düzenlenmiş adli olgulardan kemik kırığı tespit edilen olguların adli raporları retrospektif olarak incelenmiştir. Olguların yaşı, cinsiyeti, kırık sayısı, hangi kemiklerin kırıldığı, kırık bölgeleri, kırığa neden olan travmatik olay, adli tıbbi olarak belirlenen kırık ağırlığı irdelenmiş, kategorik verilerin karşılaştırılmasında ki-kare testi ve T testi kullanılmıştır. Sonuçlar frekanslar ve yüzde olarak sunulmuştur. Bulgular: Rapor düzenlenen olguların 2.625'inde (%21,9) kırık mevcuttur. Kırıklı olguların %80,4'ü erkek, %19,6'sı kadındır. Kırık ağırlığı en fazla %47,9 oranıyla orta derecede (2-3 puan) bulunmuştur. Kırık ağırlığı açısından kadın ve erkekler arasında anlamlı bir farklılık saptanmamıştır. 15-24 ve 25-64 yaş gruplarında hafif puanlı kırıklar, 0-14 ile 65 yaş ve üzeri yaş gruplarında ağır puanlı kırıklar daha fazladır. Kazalarda 'ağır' kırık, etkili eylemlerde 'hafif' kırık oluşma oranı daha yüksektir. Üst ekstremite ve pelvis kırıkları kadınlarda, kafa ve yüz bölgesi kırıkları ise erkeklerde daha fazladır. Etkili eylemlerde, yüz kemiklerinde kırıklar fazla; omur ve alt ekstremite kırıkları anlamlı derecede düşüktür. En fazla kırık saptanan kemikler sırasıyla nazal kemik (%20,0), kosta(lar) (%13,3), el parmak kemikleri (%9,5), radius (%8,3) ve tibiadır (%8,0). Sonuç: Oldukça büyük bir seride, adli olgularda saptanan kemik kırıklarının analizini içeren çalışma sonuçlarının, adli tıp literatürüne ve ileri çalışmalar için veri tabanı oluşturulmasına katkı sağlayacağı düşünülmektedir.
Anahtar Kelimeler: Adli olgu; kemik kırığı; yaralanma; yaralanma ağırlığı
Amaç: Adli tıpta yaralanmaların ciddiyetinin belirlenmesi, ne şiddette travma ile oluştuğunun belirlenmesi açısından hukuki bir öneme sahiptir. Türk Ceza Kanunu'na göre kemik kırıklarının yaşam fonksiyonları üzerindeki etkileri rapor edilmelidir. Bu çalışmada, adli olgularda kırık lokalizasyonu, sayısı, ağırlığı ve travmanın türü ile nedenselliği ve kemik kırıklı olgulara medikolegal yaklaşımın nasıl olması gerektiğini tartışabilmek amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Muğla Eğitim ve Araştırma Hastanesi Adli Tıp Polikliniğinde, 2014-2020 yılları arasında rapor düzenlenmiş adli olgulardan kemik kırığı tespit edilen olguların adli raporları retrospektif olarak incelenmiştir. Olguların yaşı, cinsiyeti, kırık sayısı, hangi kemiklerin kırıldığı, kırık bölgeleri, kırığa neden olan travmatik olay, adli tıbbi olarak belirlenen kırık ağırlığı irdelenmiş, kategorik verilerin karşılaştırılmasında ki-kare testi ve T testi kullanılmıştır. Sonuçlar frekanslar ve yüzde olarak sunulmuştur. Bulgular: Rapor düzenlenen olguların 2.625'inde (%21,9) kırık mevcuttur. Kırıklı olguların %80,4'ü erkek, %19,6'sı kadındır. Kırık ağırlığı en fazla %47,9 oranıyla orta derecede (2-3 puan) bulunmuştur. Kırık ağırlığı açısından kadın ve erkekler arasında anlamlı bir farklılık saptanmamıştır. 15-24 ve 25-64 yaş gruplarında hafif puanlı kırıklar, 0-14 ile 65 yaş ve üzeri yaş gruplarında ağır puanlı kırıklar daha fazladır. Kazalarda 'ağır' kırık, etkili eylemlerde 'hafif' kırık oluşma oranı daha yüksektir. Üst ekstremite ve pelvis kırıkları kadınlarda, kafa ve yüz bölgesi kırıkları ise erkeklerde daha fazladır. Etkili eylemlerde, yüz kemiklerinde kırıklar fazla; omur ve alt ekstremite kırıkları anlamlı derecede düşüktür. En fazla kırık saptanan kemikler sırasıyla nazal kemik (%20,0), kosta(lar) (%13,3), el parmak kemikleri (%9,5), radius (%8,3) ve tibiadır (%8,0). Sonuç: Oldukça büyük bir seride, adli olgularda saptanan kemik kırıklarının analizini içeren çalışma sonuçlarının, adli tıp literatürüne ve ileri çalışmalar için veri tabanı oluşturulmasına katkı sağlayacağı düşünülmektedir.
Anahtar Kelimeler: Adli olgu; kemik kırığı; yaralanma; yaralanma ağırlığı
ABSTRACT
Objective: Determining the severity of injuries in forensic cases has a legal importance in determining how severe the trauma is. According to the Turkish Penal Code, the effects of bone fractures on life functions should be reported. In this study; it is aimed to discuss the causality with fracture localization, number, severity and type of trauma and how medico legal approach should be in forensic cases with bone fractures. Material and Methods: Between 2014-2020, in the Forensic Medicine Outpatient Clinic of Muğla Training and Research Hospital, the forensic reports of forensic cases with bone fractures were evaluated retrospectively. Age, gender, number and regions of fractures, the traumatic event, and the fracture severity were analyzed, the chisquare test and T test were used to compare the categorical data. Results are presented as frequencies and percentages. Results: There were fractures in 2,625 (21.9%) of the whole forensic cases. 80.4% of the cases were men and 19.6% were women. The fractures severity was found to be moderate with a rate (2-3 point) of 47.9%, there was no significant difference between men and women. Mild fractures are more common in ages between 15-24 and 25-64, and severe fractures are more common in ages between 0-14 and over 65. The rate of severe bone fractures in accidents and mild bone fractures in the beating was significantly higher. While upper extremity and pelvis fractures were more common in women, head and facial fractures were more common in men. Facial bone fractures were more common in beating injuries. Vertebral and lower extremity fractures were significantly lower. The most common broken bones were nasal (20.0%), rib(s) (13.3%), phalanx (9.5%), radius (8.3%) and tibia (8.0%), respectively. Conclusion: The results of this study, in which an indepth analysis of bone fractures detected in forensic cases in a large series will contribute to the forensic literature. We think that the results will create a database for further studies.
Keywords: Forensic case; bone fracture; injury; injury severity
Objective: Determining the severity of injuries in forensic cases has a legal importance in determining how severe the trauma is. According to the Turkish Penal Code, the effects of bone fractures on life functions should be reported. In this study; it is aimed to discuss the causality with fracture localization, number, severity and type of trauma and how medico legal approach should be in forensic cases with bone fractures. Material and Methods: Between 2014-2020, in the Forensic Medicine Outpatient Clinic of Muğla Training and Research Hospital, the forensic reports of forensic cases with bone fractures were evaluated retrospectively. Age, gender, number and regions of fractures, the traumatic event, and the fracture severity were analyzed, the chisquare test and T test were used to compare the categorical data. Results are presented as frequencies and percentages. Results: There were fractures in 2,625 (21.9%) of the whole forensic cases. 80.4% of the cases were men and 19.6% were women. The fractures severity was found to be moderate with a rate (2-3 point) of 47.9%, there was no significant difference between men and women. Mild fractures are more common in ages between 15-24 and 25-64, and severe fractures are more common in ages between 0-14 and over 65. The rate of severe bone fractures in accidents and mild bone fractures in the beating was significantly higher. While upper extremity and pelvis fractures were more common in women, head and facial fractures were more common in men. Facial bone fractures were more common in beating injuries. Vertebral and lower extremity fractures were significantly lower. The most common broken bones were nasal (20.0%), rib(s) (13.3%), phalanx (9.5%), radius (8.3%) and tibia (8.0%), respectively. Conclusion: The results of this study, in which an indepth analysis of bone fractures detected in forensic cases in a large series will contribute to the forensic literature. We think that the results will create a database for further studies.
Keywords: Forensic case; bone fracture; injury; injury severity
REFERENCES:
- Karbeyaz K, Gündüz T, Balcı Y. Yeni Türk Ceza Kanunu çerçevesinde kemik kırıklarına adli tıbbi yaklaşım [Forensic medicine approach to bone fractures in the framework of the new Turkish penal code]. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg. 2010;16(5):453-8. [Link]
- Çeliksöz AH, Emiral E, Doğan B, Şimşek Ü, Karbeyaz K. Adli nitelikli olgularda kemik kırıklarının değerlendirilmesi [Evaluation of bone fractures in forensic qualified cases]. J For Med. 2020;34(3):134-40. [Crossref]
- Acar K, Ardıç F, Toraman F. Kırık sekeli nedeniyle fizik tedavi gören 21 olgunun adli tıp açısından irdelenmesi [Forensic medicine investigation of 21 bone fracture cases who had been treated by physical therapy]. Adli Tıp Bülteni. 1996;1(2):64-7. [Crossref]
- Çolak B. Yeni Türk Ceza Kanunu kapsamında yaraların değerlendirilmesi [The evaluation of injuries according to New Turkish Penal Code]. Turkiye Klinikleri J Surg Med Sci. 2006;2(50):1-9. [Link]
- Greenspan L, McLellan BA, Greig H. Abbreviated Injury Scale and Injury Severity Score: a scoring chart. J Trauma. 1985;25(1):60-4. [Crossref] [PubMed]
- MacKenzie EJ, Shapiro S, Eastham JN. The Abbreviated Injury Scale and Injury Severity Score. Levels of inter- and intrarater reliability. Med Care. 1985;23(6):823-35. [Crossref] [PubMed]
- Loftis KL, Price J, Gillich PJ. Evolution of the Abbreviated Injury Scale: 1990-2015. Traffic Inj Prev. 2018;19(sup2):S109-13. [Crossref] [PubMed]
- Struchen MA, Hannay HJ, Contant CF, Robertson CS. The relation between acute physiological variables and outcome on the Glasgow Outcome Scale and Disability Rating Scale following severe traumatic brain injury. J Neurotrauma. 2001;18(2):115-25. [Crossref] [PubMed]
- Adli Tıp Uzmanları Derneği, Adli Tıp Kurumu Başkanlığı, Adli Tıp Derneği. Türk Ceza Kanunu'nda Tanımlanan Yaralama Suçlarının Adli Tıp Açısından Değerlendirilmesi Rehberi. 2019. [Link]
- United Nations, Department of Economic and Social Affairs, Population Division. World Population Ageing 2019: Highlights (ST/ ESA/SER.A/430). 2019. Erişim tarihi: 10.5. 2021. Erişim linki: [Link]
- Korkmaz T, Kahramansoy N, Erkol Z, Sarıçil F, Kılıç A. Acil servise başvuran adli olguların ve düzenlenen adli raporların değerlen dirilmesi [Evaluation of the forensic patients presenting to the emergency department and legal reports]. The Medical Bulletin of Haseki. 2012;50:14-20. [Link]
- Bilgin NG, Dokgöz H, Kar H. Eski ve yeni Türk Ceza Yasasına göre düzenlenen adli raporların karşılaştırılması [Comparison of legal reports prepared according to old and recent Turkish Penalty Codes]. Adli Tıp Bülteni. 2006;11(2):64-70. [Crossref]
- Bilgin GN, Canbaz H, Mert E. Mersin Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi acil servisine başvuran adli olguların özellikleri [Characteristics of forensic cases admitted to the emergency department of the Mersin University Hospital]. Adli Bilimler Dergisi. 2004;3(4):37-44. [Link]
- Altun G, Azmak D, Yılmaz A, Yılmaz G. Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi acil servisine başvuran adli olguların özellikleri [The characteristics of the cases which admitted to Emergency Department of Trakya University Medical Faculty]. Adli Tıp Bülteni. 1997; 2(2):62-6. [Crossref]
- Gören S, Subaşı M, Tıraşçı Y, Kaya Z. Trafik kazalarına bağlı ölümler [Deaths related to traffic accidents]. Turkiye Klinikleri J Foren Med. 2005;2(1):9-13. [Link]
- Çekin N, Savran B, Hilal A, Gülmen MK, Alper B, Bilgin N, et al. Adana'da kaza dışı yaralanma olgularında adli raporların değerlendirilmesi [Evaluation of Forensic Reports in Non Accidental Injury Cases in Adana]. Adli Tıp Bülteni. 2000;5:130-3. [Link]
- Bekman MZ. Kafa travmaları [Head trauma]. Turkiye Klinikleri J Int Med Sci. 2007;3(5):35-43. [Link]
- Akın U, Yavuz MS, Karabağ G, Aydın F. Etkili eylem sonucu oluşmuş pelvis avulsiyon fraktürü: olgu sunumu [Avulsion fracture of pelvic bone as a result of assault: case report]. Van Tıp Derg. 2020;27(4):531-4. [Crossref]
- Calderazzi F, Nosenzo A, Galavotti C, Menozzi M, Pogliacomi F, Ceccarelli F. Apophyseal avulsion fractures of the pelvis. A review. Acta Biomed. 2018;89(4):470-6. [PubMed] [PMC]
- Rossi F, Dragoni S. Acute avulsion fractures of the pelvis in adolescent competitive athletes: prevalence, location and sports distribution of 203 cases collected. Skeletal Radiol. 2001;30(3):127-31. [Crossref] [PubMed]
- Kahana T, Hiss J. Forensic radiology. Br J Radiol. 1999;72(854):129-33. [Crossref] [PubMed]
- Bütün C, Altuntaş EE, Beyaztaş FY, Özen B, Durmuş K. Adli tıp ile kulak burun boğaz anabilim dallarının düzenlediği adli raporların analizi [Analysis of forensic reports prepared by the collaboration of forensic medicine and ear nose and throat departments]. Cumhuriyet Med J. 2010; 33:189-94. [Link]
- Toygar M, Şenol E, Can İÖ, Karahatay S, Durmaz A, Tuğcu H, et al. Burun kemik kırıklarının adli tıp açısından değerlendirilmesi [Evaluation of nasal fractures in the aspect of forensic medicine]. Turkiye Klinikleri J Foren Med. 2007;4(1): 17-22. [Link]
- Karbeyaz K, Düzer S, Düzer S, Balcı Y. 1306 nazal kırıklı olgunun adli rapor sürecinin değerlendirilmesi [The evaluation of judicial report process of 1306 patients with nasal fracture]. Adli Tıp Bülteni. 2015;20(2):99-103. [Crossref]
- Sayın İ, Ekizoğlu O, Yazıcı ZM, Erdim İ, Kayhan FT. Nazal fraktürlerin değerlendirilmesi ve adli tıp yaklaşımı [Evaluation of nasal fractures and forensic medicine approach]. Adli Tıp Bülteni. 2010;15(3):99-103. [Crossref]
- Çil Y, Kahraman E. An analysis of 45 patients with pure nasal fractures. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg. 2013;19(2):152-6. [Crossref] [PubMed]
- Hwang K, You SH, Kim SG, Lee SI. Analysis of nasal bone fractures; a six-year study of 503 patients. J Craniofac Surg. 2006;17(2): 261-4. [Crossref] [PubMed]
- Tezer MS, Dede D, Yılmaz Y, Sarı K, Sayın B, Yıldırım M, et al. Nazal fraktürlerin tespitinde direkt grafiler ve bilgisayarlı tomografinin yeri [The roles of direct x-ray and computerized tomography in demonstration of nasal fractures]. Turk Arch Otolaryngol. 2006;44(3):137-40. [Link]
- Zhang L, Sun Y, Wang P, Shi R, Chen D. [Epidemiological analysis of 2 881 patients with nasal bone fracture]. Lin Chung Er Bi Yan Hou Tou Jing Wai Ke Za Zhi. 2020;34(3):239-43. Chinese. [PubMed]
- Konda SR, Goch AM, Haglin J, Egol KA. Ultralow-dose CT (REDUCTION Protocol) for extremity fracture evaluation is as safe and effective as conventional CT: an evaluation of quality outcomes. J Orthop Trauma. 2018;32(5):216-22. [Crossref] [PubMed]
.: Process List